Is This Amour [ปล่อยให้ความรักนำทางเราไป](เถื่อน)

Is This Amour ตอนที่ 37 ยังไงไดก็ชอบพี่ไวท์อยู่ดีอะ

ผมเดินเข้าโรงเรียนมาด้วยอาการที่เมายาแก้ปวดเอามากๆ รู้สึกร่างกายยังต้องการเวลาพักผ่อนอีก เหมือนไข้หวัดจากเมื่อวานมันยังไม่หายสนิท แต่ตอนนี้ผมก็ค่อยยังชั่วขึ้นมามากแล้ว ไม่นานนัก เสียงโทรศัพท์มือถือของผมก็ดังลั่นขึ้น

"ฮัลโหล ว่าไงโย"

[วันนี้มึงจะมาโรงเรียนหรือเปล่า?]

"กูก็เดินเข้ามาในโรงเรียนแล้วเนี้ย กำลังจะขึ้นห้อง"

[อ้อ ดีละ กูก็นึกว่ามึงจะตายห่าตายโหงไปที่ไหนซะแหละ]

เออ มึงใช่เพื่อนกูปะวะเนี่ย-_- "แช่งกูซะไม่เหลือให้กูมีชีวิตที่ดีเลยนะ"

[5555 และเรื่องนั้นเป็นไงบ้างละ]

ผมรู้ครับว่ามันหมายถึงเรื่องพี่ไวท์ "ก็โอเคแล้วละ เรื่องบิวกูก็เลือกไปแล้วด้วย"

[เออๆ กูเคารพการตัดสินใจมึงนะได ขึ้นห้องมาเร็วๆละ เขาจะเข้าแถวกันอยู่ละ]

"ค้าบๆพ่อ" ผมประชด โยมันหัวเราะก่อนที่พวกเราจะวางสายไป

ผมเดินกระชับสายสะพายของกระเป๋าเป้และเดินก้มหน้าก้มตาไปแบบรีบนิดนึง

พลั่ก

"อ๊ะ!"

"เฮ้ย!" ผมแทบจะล้มหัวขม่ำกะพื้นสนามบาสเมื่อมีร่างของใครบางคนเข้ามาชนผมราวกับจะหยอกล้อเล่นๆ แต่เมื่อผมจะล้มลงไปจริงๆ คนๆนั้นถึงกับกระชากแขนผมเอาไว้ได้ทัน

"..พ...พี่ไวท์"

"เอ้ยๆ กูขอโทษ ชนแรงไปหน่อยวะ" พี่ไวท์ยิ้มยิงฟันนิดๆให้ผม วันนี้ดูพี่เขาจะอารมณ์ดีนะน่ะ ผมสังเกตสภาพร่างที่ซกเหงื่อของพี่ไวท์

"นี่ยังตอนเช้าอยู่เลยนะครับ ทำไมเล่นกีฬาซะเหงื่อออกแล้วละ"

"อ้อ...เพื่อนแม่งชวนเล่นบาสอ่ะ เบื่อๆด้วยเลยเล่นหน่อย พอเล่นไปเล่นมาก็เพลินดีว่ะ ติดลม"

"อ้อ...ครับ^__^" ทำไมแค่ผมเห็นหน้าผู้หญิงคนนี้แล้วมันก็กระชุ่มกระชวยขึ้นมาทันใดเลยวะ

"และเพิ่งมาหรือไง อีกนิดเดียวจะเข้าแถวอยู่ละ"

"อ้อ..ครับ ตื่นสายกว่าปกตินิดหน่อย"

พี่ไวท์พยักหน้ารับฟัง ใบหน้าเรียวทำหน้าครุ่นคิดอะไรสักอย่างก่อนจะเอามือมาตบที่ไหล่ผมเบาๆและบอกว่า 'แปปนึง' หลังจากนั้นก็วิ่งไปเอาอะไรสักอย่างที่กระเป๋านักเรียนตัวเองตรงม้าหินและวิ่งมาพร้อมกับขวดน้ำอะไรสักอย่าง

"อะ..แม่กูทำมาให้ เป็นยาสมุนไพรกินแก้ไข้"

"หะ..อะ..ครับ" ผมรับมาแบบงงๆครับ

"กินให้หมดละ แม่กูเขาเป็นห่วงมึงมาก"

"อ้อครับ"

"กูก็เป็นห่วงมึงด้วย"

"_////_ ครับ" ผมพูดเสียงแทบจะไม่ได้ยิน

"เออ..ฉะนั้นแดกให้หมด อย่าให้เหลือ และไม่ต้องเอาขวดมาคืนกูนะ กูมีเยอะ เอาไปเลย"

พี่ไวท์ปาดเหงื่อ ก่อนจะมองซ้ายทีขวาทีและค่อยๆโน้มตัวเข้ามากระซิบข้างหูผมเบาๆ

"เอาไว้พอมึงคิดถึงกูเมื่อไหร่ก็จูบขวดนี้ไปก่อนละกันนะจ้ะ"

"บ้า"

"ฮึฮึ" ผมเขินจนตัวเกร็งไปหมดแล้วตอนนี้ และดูเหมือนไอ้พี่ไวท์มันก็จะสังเกตเห็นเลยขำออกมาใหญ่

"ขึ้นห้องได้ละมึง"

"ค้าบ^__^"

โอย ฟินเบาๆก่อนขึ้นห้อง ถึงพี่จะไม่ใช่ผู้ชายก็ไม่เป็นไรหรอกพี่ไวท์ ยังไงผมก็ยังชอบพี่อยู่ดีอะผมยิ้มจนตายี๋พลางกอดเอาขวดสมุนไพรอุ่นๆมาแนบแก้มอย่างมีความสุข