Is This Amour [ปล่อยให้ความรักนำทางเราไป](เถื่อน)

Is This Amour ตอนที่ 22 โจ้พาย

"เฮ้ย เดี๋ยวเราเข้าห้องน้ำแปปนะ พวกเธอไปก่อนเลย เดี๋ยวเราตามไป"

"โอเคได้ๆ"

พายวิ่งตรงมาที่ห้องน้ำหญิงของอาคารเรียน เมื่อเธอเข้าถึงอาณาเขตของห้องน้ำพายก็เปลี่ยนจากวิ่งมาเป็นเดินเยี่ยงย่างอย่างเชื่องช้า อันที่จริงเธอไม่ได้ปวดเข้าห้องน้ำแต่อย่างใดหรอก เพียงแต่อยากจะใช้เวลาอยู่กับตัวเองก็เท่านั้น

พายหยุดมองตัวเองในกระจก เธอสบตากับคนในกระจก

"ยังไม่รู้สึกตัวอีกเหรอ อีพาย"

เธอมองเด็กผู้หญิงในกระจกอยู่สักพักก่อนจะเปิดก็อกน้ำและเอามือทั้งสองข้างไปรองเอาน้ำมากระแทกใส่หน้าตัวเอง

เมื่อไหร่จะรู้ตัวสักทีว่ากำลังทำอะไรไร้ค่าอยู่

พายตัดสินใจล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอขึ้นและปลดล็อคและมองดูเบอร์ที่เธอเองกดค้างเอาไว้ตั้งแต่ที่เรียนคาบสอง

'เบอร์ของกัปตัน'

เธอไม่กล้าจะโทรไป ยังไงก็ไม่กล้าจริงๆ กัปตันอาจจะเรียนอยู่หรือไม่ก็ยุ่งๆอยู่และเธอจะไปกวนเขาทำไมกัน

ไม่นานนัก เสียงประตูห้องน้ำสองสามห้องก็เปิดออก เมื่อพายเห็นว่าคนพวกนั้นเป็นใครเธอก็รีบยัดโทรศัพท์ลงกับกระเป๋กระโปรงทันที และเมื่อคนพวกนั้นเห็นว่าเธอคือพาย ก็เริ่มมีปฏิกิริยาทันที

คนพวกนี้คือแฟนคลับของกัปตัน เป็นพวกที่ชอบกัปตัน
เหมือนกันกับเธอ

"อุ้ย ดูสิว่าเราเจอใคร" ฝ้ายหัวโจทก์ของกลุ่มพูดขึ้นพลางเชิ่ดหน้าเชิ่ดตาอย่างได้เปรียบ พายหันหลังไปเผชิญหน้ากับสองสามคนที่กำลังเดินเข้ามาหาเธออย่างช้าๆ

"เอะ จะเรียกว่าอะไรดีนะ"

"นั่นสินะ จะเรียกว่าคนหรือตัวอะไรดี"

"เห้ยๆ แต่ชั้นว่าหน้าตามันไม่เหมือนคนเลยนะแก"

เสียงคำพูดถากถางดังลั่นห้องน้ำ แต่พายต้องทำเป็นหูทวนลมและกระถดถอยร่างของตัวเองไปเรื่อยๆเพราะกลุ่มผู้หญิงตรงหน้าเ ธอกำลังเดินเข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆแล้ว จนในที่สุดร่างของพายก็ไปชิดติดแนบกับขอบอ่างล้างมือโดยปริยาย