Is This Amour [ปล่อยให้ความรักนำทางเราไป](เถื่อน)

Is This Amour ตอนที่ 17 เกล้ากัปตัน FT.ภัทรโน่

ตอนเช้าวันเสาร์

"มึงต้องช่วยกูแล้วละไอ้เกล้า"

"รู้แล้วๆกำลังคิดอยู่"

ตอนนี้ก็เวลาเจ็ดโมงกว่าแล้วครับ ผมต้องการจะกลับบ้านแล้ว แต่ถ้าออกไปก็ต้องเจอกับกี้แน่นอน ใช่ครับ ตอนนี้ผมยังอยู่ในห้องของไอ่เกล้ามันอยู่

"มึงคิดนานจังว่ะ ใช้สมองฉลาดๆให้เป็นประโยชน์บ้างดิ"

"ก็คิดอยู่ อย่าเพิ่งขัดสิ"

ผมจิ๊ปากก่อนจะกดโทรศัพท์เล่นไปมา และอยู่ๆนัทตี้ก็โทรเข้ามา

"ฮัลโหล"

[พี่กัปตันนน นี่พี่ยังอยู่บ้านพี่เกล้าหรือเปล่าค่ะ]

"ออกมาแล้ว ทำไม อยากคุยกับมันเหรอ"

[โหหหห ก็ใช่นะสิ และเมื่อคืนเป็นไงบ้าง]

"-___-นี่แกโทรมาเพื่อต้องการอะไรจากพี่ว่ะนัท"

[ล้อเล่นน่าพี่กัปตันก็ วันนี้กลับบ้านด้วยนะ พ่อมีอะไรจะคุยกับพวกเราน่ะคะ]

"ได้ๆ อาอา งั้นแค่นี้นะ บาย"

และทุกอย่างก็เข้าสู่โหมดเครียดอีกครั้งเมื่อจนแล้วจนเล่า เกล้าก็ยังคิดหาหนทางไม่ออก

"จะคิดออกได้ยังครับคุณเกล้า"

"ถ้าไม่ช่วยคิดก็อย่ามากวน"

"กูผิดอีกละ และมันจะคิดหนักอะไรกันนักกันหนาว่ะ"

"ก็เพราะเป็นน้องผมเนี้ยแหละ กี้คงจะไม่ยอมให้กัปตันออกไปง่ายๆหรอก"

"งั้นกูจะบอกว่ากูมีธุระด่วน"

"และถ้ากี้ถามว่าธุระอะไร" มันหันมามองผมแบบว้อนในคำตอบมาก

"ก็..พ่อจะพาไปทำธุระที่ต่างจังหวัดต้องกลับบ้านด่วน"

"งั้นก็ตามนี้แล้วกัน"

"ก็แค่นั้นแหละ"

ทั้งผมและเกล้าก็เดินออกมาจากห้องอย่างที่คาดเอาไว้รรับ กี้อยู่ข้างล่างพอดี ผมกับเกล้าก็ทำตามแผนการที่วางไว้ ตอนแรกก็เหมือนจะไม่ได้ผลหรอกแต่ไอ้ผมก็แถจนชนะเลยรอดตัวไป