Is This Amour [ปล่อยให้ความรักนำทางเราไป](เถื่อน)

Is This Amour ตอนที่28 เกล้ากัปตัน

"กัปตัน!" ผมหันไปมองทางต้นเสียง ไอ้เกล้าวิ่งหน้าตั้งมาแต่ไกลเลยครับ หลังจากที่ผมยืนรอมันประมาณ15นาทีได้ ให้ทายว่าหน้าผมตอนนี้บูดหรือยิ้มอยู่-__-
"ทำไมช้านักว่ะ ไอ้เกล้า"
"คุยเรื่องงานในสภาอยูอะ โทษทีๆ" เกล้ายืนหอบหายใจครับ คบจะรีบวิ่งมาจริงๆนั่นแหละเหมือนหมาขาดน้ำเลย
"เออๆ และจะไปยัง?"
"ไปดิ รถแท็กซี่นะ"
"อืมๆ เห้ยแต่กูเหลือตังค์แค่20บาทนะ"
"เดี๋ยวผมเลี้ยง" เกล้าพูดพลางยักคิ้วให้ผมครับ ไอ้ผมก็พยักหน้ารับคำมันไป แหมของฟรีหาได้ง่ายที่ไหน
ว่าแล้วมันก็รีบวิ่งไปโบกรถแท็กซี่ จากนั้นพวกเราสองคนก็ลงไปนั่งในรถครับ
"และเรื่องงบว่าไงว่ะ ชมรมกูจะได้ป่ะ"
"อ้อ เรื่องนี้เขาบอกว่าต้องเห็นพวกนายเริ่มซ้อมหรือทำกิจกรรมในชมรมก่อนอะ"
"อ้ออ อื้มๆ"
"และก็เรื่องสมาชิก กัปตันยังแจ้งรับไม่ครบ15คนนะ ตอนนี้ก็มีแค่(มันท่าทำนับนิ้วครับ) 7คน"
"เออๆ เรื่องสมาชิกเดี๋ยวแปปเดียวกูก็ได้ละ ไม่ต้องห่วง"
"อาห้ะ"
"อื้ม เอ้ออ และต้องส่งรายชื่อวันไหนอะ"
"น่าจะเป็นภายในวันพุธที่จะถึงนะ"
"ฮะ?!" ผมแทบจะบ้าตายครับ วันนี้วันจันทร์ พรุ่งนี้วันอังคาร มะรืนวันพุธโหหหห และจะหาทันละเนี้ยย=[]=!
"อย่าบอกนะว่ายังไม่เริ่มหา"
"เปล่าๆ แค่ฮะไปงั้นแหละ" ผมปัดไม้ปัดมือแก้เก้อไปครับ จริงๆก็อย่างที่มึงว่าแหละ หลังจากที่บทสนทนาจบลง ในหัวสมองผมก็คิดเรื่องหาคนเข้าชมรมอยู่เต็มหัวไปหมด
และเรื่องพี่ชายคนใหม่ไอ่โน่ก็กระเด้งแวบขึ้นในหัวของผมทันที มือไวเท่าหัวคิดครับ ผมรีบกดโทรออกหาโน่ทันใด
[โหลๆ]
"ไอ้โน่" เกล้ากันมามองหน้าผมครับ เหมือนสงสัยว่าคุยกับใครแต่สักพักมันก็หันกลับไป
[เอ้ออ มีไรว่ะ]
"กูมีเรื่องอยากขอความช่วยเหลือมึงหน่อยว่ะ" ผมจงใจหันมาพูดกระซิบไม่ให้เกล้าได้ยิน
[ว่ามาดิ ๆๆๆ มึงมีไร]
"คือชมรมเรายังขาดสมาชิกร่วมนะเว้ย มันต้องมี15 คนเป็นอย่างต่ำว่ะ"
[แล้ว? จะให้กูช่วยหาคนอ่อ? มึงก็รู้จักรุ่นน้องเยอะนี่หว่า]
"รุ่นน้องเดี๋ยวกูหาเองก็ได้เว้ย ว่าแต่พี่ชายมึงอะเขาจะมาเรียนวันไหน"
[น่าจะพรุ่งนี้ว่ะ มึงถามไม?....เห้ย! นี่มึงอย่าบอกนะเว้ยไอ้กัปตัน]
ผมว่ามันคงเดาสถานการณ์แล้วครับ "เออ อย่างที่มึงเข้าใจแหละ"
[กูว่าไม่ดีมั้ง]
"ทำไมว่ะ พี่ชายมึงเองนะเว้ย ขอร้องเหอะไอ่โน่ช่วยกูหน่อย ถ้าได้ตัวพี่ชายมึงมาเข้าชมรมละก็มันก็แบ่งเบาภาระในการหาคนเข้าชมรมนะเว้ย"
[...]
"ไอ่โน่TT"
[เออๆ เดี๋ยวกูลองคุยแล้วกัน แต่ไม่รับรองนะว่าจะได้หรือเปล่า]
"กูรักมึงที่สุดอะเพื่อน>3<"
และผมก็วางสายจากมันไปด้วยรอยยิ้มที่มีความหวังครับ
ไม่นานนักเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครานี้ไม่ใช่ของผมเสียด้วยสิ เกล้าล้วงกระเป๋าและรีบเอาโทรสับขึ้นมาแนบหูทันที คงจะไม่ว่าไรถ้าหูผมมันดันแอบฟังคนเขาคุยกันครับ
"ครับจา...ตอนนี้เกล้ากำลังนั่งแท็กซี่กลับบ้านอะ มีนัดกับที่บ้าน อะไรนะ? ยังไม่กลับบ้านออ่..และตอนนี้จาอยู่ไหนอะครับ? ได้ๆ เดี๋ยวเกล้าไปรับนะ ครับๆ" และเกล้าก็วางสายลง ผมก็ทำเนียนเป็นไม่รู้ไม่ชี้
"เอ้อ...แท็กซี่ครับ เดี๋ยวไปโรงเรียนZก่อนนะครับ และค่อยไปต่อ"
ลุงโชเฟอร์พยักหน้าพลางยิ้มให้อย่างเป็นมิตร เกล้าหันมามองทางผม
"เดี๋ยวผมต้องรับจาก่อนอะกัปตัน คงไม่เป็นไรนะถ้าจะนั่งด้วยกันสามคน กลัวทำให้ลำบากใจ" เกล้าพูดพลางทำหน้าลำบากใจ
"เอ้า และกูจะลำบากใจอะไรอะ คิดมากว่ะ จะนั่งก็นั่งสิครับคุณเกล้า แฟนมึงนิครับ"
"ครับบบคุณกัปตัน^__^"
"เอออ" ผมตอบมันไปแบบไม่ค่อยใส่ใจเท่าไรก่อนที่จะล้วงโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นฆ่าเวลาไปพลางๆ
ไม่นานนักรถแท็กซี่ก็จอดรับเด็กผู้หญิงหน้าคมคายคนหนึ่งเข้ามา เธอยิ้มให้เกล้าอย่างสดใส และรถแท็กซี่ก็วิ่งไปต่อครับ
"นั่นเพื่อนเกล้าเหรอคะ?" และจากนั้นเธอก็ชะโงกหน้ามาทางผม
"อื้มม ชื่อกัปตันน่ะ"
"หวัดดีกัปตัน^__^"
"หวัดดีๆจา^0^" ผมยิ้มยิงฟันส่งไปให้จาที่นั่งอยู่ริมประตูอีกด้าน
และทั้งสองคนก็คุยเรื่องทั่วๆไปครับ ทั่วไปที่คนเป็นแฟนเขาคุยกัน ส่วนผมน่ะเหรอก็ทำตัวให้เป็นธาตุอากาศนั่งเล่นโทรศัพท์ไม่ปริปากอยู่ริมประตูอีกฝั่ง
"อื้มมม เรื่องเมื่อคืนวันศุกร์อะเกล้า"
ผมผงะไปนิดนึงเพราะตัวเองก็แอบไปรู้เรื่องนี้เสียด้วย
"อา ทำไมเหรอครับ?"
"คือเกล้าไม่โกรธจาใช่ไหมคะ?"
"ไม่หรอกครับ จาคิดมากนะ ไม่ต้องคิดมากแล้ว" เกล้าพูดก่อนจะนำมือไปกุมมือเล็กๆของจาเอาไว้เบาๆ
"จาดีใจนะที่เกล้าไม่โกรธจาอะ"
"จะโกรธได้ไงละ ก็จาคือคนสำคัญนี่คะ"
ผมเงยหน้าขึ้นมาจากโทรศัพท์มือถือ รู้สึกโหวงๆนิดนึงแต่ก็ตัดสินใจก้มลงไปจ้องโทรศัพท์ต่อครับ ไม่รู้สิ อาจจะไม่เคยเห็นคนเป็นแฟนมาสวีทใกล้ๆแบบบชนี้สักครั้งละครับเลยรู้สึกแปลกๆนิดหน่อย