Bir Ömür Gibi

19.BÖLÜM

İSTANBUL

/Yağızın anlatımıyla/

Yaren merdivenlerden düşüyordu ben zamanda donmuş gibiydim. İnsanın elinin kolunun boşaldığı anlar olur ya ben tamda o andaydım. Aklımda bin bir düşünce öldümü, nefes alıyormu bu korku niyeydi.

Kendime gelmem uzun sürdü. Koşarak Yarenin yanına indim. Aynur yengemde başındaydı. Ne zaman nasıl gelmişti bilmiyorum. Tam Yarene uzanacakken yengemin" mutlumusunuz başardınız mutlumusunuz " diye hem bağırıp hem ağlmasıyla ellerim havada kaldı. Ölmüşmüydü...

Yaren ölmüşmüydü yengem ondan mı böyle bağırıyordu. Yok ölmedi ,ölemez nasıl ölür. Yüzümdeki ıslaklık beni kendime getiren şey oldu. Ağlıyordum ölmüş olması beni niye üzüyordu. Hemen gözlerimi kuruladım. Bakmalıydım öldümü diye hala içimde bir umut vardı. Nefes alıyordu küçükte olsa göğsü kalkıp iniyordu. Şükür dedim şükür. Hemen kucağıma alıp odasına doğru yol aldım. Yengemin itirazları bağırması takacağım en son şeydi. Geriye düşmüş yüzüne baktım, yeni yaralar geçmeye yüz tutmuş morluklar vardı. Biz canileşmiştik. Ne hale getirmiştik onu , gözümüz ne kadar dönmüştü böyle. Nerdeyse öldürüyorduk, gerçekten vicdanımızı dipsiz kuyulara atmıştık biz. Dikkatlice yatağa yatırdım. Kollarımdan bırakmamak istemem normal mi, kuş olup elimden uçacakmış gibi korkmam normal mi.

Yengem Yarenin baş ucuna gelip" doktor çağır Yağız " dedi göz yaşlarıyla. Başımı salladım sadece. Telefonumu elime aldım Yamanın doktor arkadaşı vardı onu arayacaktım. Annem kolumdan tutup dışarı çıkarttı. " Yağız doktor felan arama " dedi. " Niye daye" dedim merakla." Eğer doktor gelirse Yarenin yüzündeki ve vücudundaki yaraları görür. Başımız belaya girer" dedi. Haklıydı Yareni gören kesin bizi şikayet ederdi. " Ne yapacağız ya " dedim çıkar yol ararken. "Bizim şifacı Zehra kadını çağırırım. Onun ağzı sıkıdır hem kimseye bir şey anlatmaz" dedi." Tamam araba yollattırıp hemen getittirelim " dedim. Annem birşeyleri anlamak ister gibi yüzümü inceliyordu. Niye öyle imalı baktığını anlayamamıştım. Hemen kapıdaki Asıma Zehra kadını getirmesini söyledim. Yarenin odasına ilerledim.

Baygın bir şekilde yatıyordu. Kendine gelememişti. İçim huzursuzdu, gözlerini açıp bana bakmasını istiyordum. Nasıl bakarsa baksın ama gözlerini açsın istedim. O öylece yatarken karanlıkta kalmış gibiydim. Ölsün istediğin biri neden bu kadar umrunda Yağız dedim. Sen yaptın , sen istedin onun başına gelen herşeyin sorumlusu sensin diye bağırıyordu kalbim. Ateşe Yarenle atlamış gibiydim. Hem yansın istiyor hemde kurtarmak istiyordum. Bir yol ,.çıkar bir yol beni bu bilinmezlikten çıkaracak bir ışık istiyorum. Kalbimle öfkem arasında sıkışıp kaldım.

Zehra kadın gelmiş Yarene bakmıştı. Bilmediğim birşeyler içirdi. Annemin dediği gibi bir kadındı. Ne soru sordu nede imada bulundu bir tek merdivenlerden düştüğünü söyledi annem. " Kırığı yok. 1 2 saate kendine gelir. Vücudu çok güçsüz kalmış. Biraz dinlenmesi iyi gelir " deyip annemle çıktılar odadan. İyi olması omuzumdaki yükleri hafifletti. Gözlerinide açarsa tamamen rahatlayacaktım. Yadem " vicdan yoksunları. Allahtan korkmaz kuldan utanmazlar "diye söyleniyordu. Kendimi suçlu hissedeyim diyemiydi bütün bu söylenmeleri. Öyleyse gerek yoktu zaten suçlu hissediyordum.

3 saat geçti hala bir değişiklik yok. Kendine hala niye gelemedi. Yoksa Zehra kadın durumunu tam iyi anlayamadımı derken Yarenin sesini duydum. Kendine geldi sandım ama sayıklıyordu " Yamanın katili ben değilim hayır " gibi şeyler söylüyordu. Ter içinde kalmıştı. Bir insan rüyasındada yalan söyleyebilirmiydi. Bu defada başka şeyler sayıklıyordu" bırak gideyim aileme bırak " diyordu. Sıçrayarak gözlerini açtı. İşte şimdi güneş doğmuştu karanlık dünyama. Etrafına bakıp ne olduğunu hatırlamaya çalışır gibiydi. Bana baktı gözleri yüzümde uzun süre gezindi. İlk gözleri kocaman oldu , sonra yüzünü döndü. Onu bu kadar mı korkutmuştum. Ben bile artık kendimden korkarken yapacaklarımı hesap edemezken onun korkması çok doğaldı. Kızgındım kendime yaptıklarıma , bir yandanda iyi oldu diyordum. Bir yanımda yanıp kavruluyor , bir yanımda rahatlıyordum. Hangisi haklı bilmiyorum. Yengem Yarene iyi olup olmadığını soruyordu. Yaren cevap vermiyordu yoksa konuşamıyormuydu. Yok daha neler rüyasında sayıklayan insan konuşamazmıydı. Yine numara yapıyordu buda beni sinirlendirdi " bak iyiymiş boşuna konağı ayağa kaldırdın" dedim sinirle.