Bir Ömür Gibi

6.BÖLÜM

                 GARİP BİR MUTLULUK

        Kalbim senin sevdiğim.
        Yüreğim sana emanet.
         Bıraktım avuçlarına,
        Sakın ola kırma.
        Sar sarmala yüreğinle.
      

       İki çift göz birbirlerinde asılı kalmıştı.Biri yeni edindiği duygularla bakıyor , diğeri ise yıllardır var olan duygularıyla.Ne önemi vardı ki mekanın, zamanın.Şimdi bir tek onlar vardı mekanda ve zamanda.
      
       Yağız silkelenip kendine gelmeye çalıştı.Baranın yanına doğru ilerledi.El sıkıştılar "tebrik ederim Baran.Sende katıldın demek evlenecekler kervanına" dedi.

       Baran şaşkınlıkla ve anlamayarak baktı Yağızın yüzüne."Yok be Yağız ağam nerde çıkardın bunu "dedi.Yağız , sürekli Yarene bakıyordu bir an Baranın jeton düştü.Gülmeye başladı. Yağız Yareni tanıyamamıştı demek.

       "O bizim Yaren.Yani nişanlım felan değil.Tanıyamadın değil mi. Çok değişti Yaren.Gerçi nasıl tanıyacaksın ki 6 senedir görmediniz birbirinizi."

       Baran konuşuyordu ama Yağız dinlemiyordu.Baranın ilk kelimesinden sonrasını duymamıştı kulakları.Yağızın huri dediği bu kız Yarenmiydi yani.Ne kadar güzelleşmiş, boylu ,poslu bir kız olmuştu.Şimdi anlıyordu o gün "ben seni yeterince tanıyorum" deyişinin nedenini.Nasıl tanıyamamıştı Yareni. Gerçi 6 yıldır tatile geldiği dönemlerde karşılaşsalar kesin tanırdı.Ama hiç karşılaşmamışlardı.Yıllar önce red ettiği kıza bir daha baktı.Hala şoktaydı.

       Yaren dalgın , kafası önünde parmaklarıyla oynuyordu.Berfin Yarenin dalgınlığını fark ederek  "Yaren"  "Yaren" diye bir çok kere seslendi.Ne olmuştu güzel arkadaşına niye bozulmuştu morali.Bu sefer bir umut kolundan dürttü arkadaşını. Yaren bir an sıçrayarak döndü arkadaşına."Ne oldu.Birşey mi oldu Berfin."dedi şaşkınca.

       " Yok Yaren bir şey olmadı.Ama sana olmuş gibi.Ne bu halin , nereye daldın" dedi.

       Yaren panikle"yok , yok birşey. Bilirsin ben düğünlerden çok sıkılırım ondan böyleyim" dedi.Berfin daha fazla soru sormazdı inşaallah.İnansın inansın diye dua ediyordu içinden. Berfinin "iyi bakalım öyle olsun" demesiyle rahatladı biraz.Bu  inanmadım ama sonra alırım hesabını demekti.

       Bu gün Yarende bir gariplik vardı. Bir derdimi vardı acaba. Neyse yarın öğrenirim dedi.Ağabeyine baktı Baranla konuşuyordu.Bir an beyninde bir şimşek çaktı.Yoksa Yaren , Yağız ağabeyi yüzünden mi böyleydi.Sonra dediğine kendi güldü.Yok canım Yaren hala ağabeyime birşey hissetse söylerdi bana diye düşündü.Söylerdi değilmi , söylerdi kesin söylerdi.Onların arasında gizli saklımı vardı ki.Yaren ağabeyi yüzünden ağlarken hep o teselli etmişti onu.Artık emindi Yaren Yağız yüzünden böyle olsa Berfinden saklamazdı. 

       Yağız Baranla konuşmasını bitirip,  Yaren ile Berfinin ortasında durdu. Yarene bakıp "merhaba Yaren " dedi. Yağızın, Yarene selam vermesi yadırganmazdı.Hem aileler dosttu,  hemde akraba olacaklardı.Yağız ,  Yarenin şaşırdığını fark etti.Kesin nasıl tanıdığını düşünüyordu.Yağız , Yarenin aklındakilere cevap verir gibi"seni nasıl tanıdığımı düşünüyorsun değil mi? Ağabeyin sağolsun.Seni Baranın nişanlısı sandım.Gerçi Baran nişanlansa haberim olurdu ama.O anki şaşkınlıkla bunu düşünemedim" dedi. Son kelimeleri kendine söyler gibiydi.

       Yaren, Yağızın kendi yanlarına geldiğini görünce eli ayağı titremeye başladı.Tanımışmıydı onu.Nerden tanıyacaktıki ağabeyine soracak hali yoktu ya. O bunları düşünürken Yağız ona selam verdi.Tanımıştı ama nasıl, şimdi ne yapacaktı.Yağız konuşmaya devam ederken nasıl tanıdığınıda anlamış oldu.Kafasını kaldırdı Yağızın gözlerine baktı.Ah o kömür gözler , her bakışında Yareni  ne denli yaktığını bilse bakarmıydı böyle.Ne diyecekti Yaren , nasıl cevap verecekti.Titrek bir nefes aldı , zorda olsa döküldü kelimeler dilinden."Merhaba Yağız ağa" dedi.Sadece selam vermekle yetinmişti. Diğer söylediklerine bi cevabı yoktu çünkü.