Bir Ömür Gibi

22.BÖLÜM

HAPİSHANE

Yamanın mektubunu , Hazan diye birine yazdığı mektubu bulup okumuştum. Kimdi bu Hazan. Yarende biliyordu Hazanı. Ona sorup öğrenmeliydim. Ondan önce bağzı şeyleri tekrar araştırmalıydım. Yamanın Yareni sevdiğini yalan söyleyen adam diğer konudada yalan söylüyor olabilirdi. Aklımdaki düşüncelerle kendimi dışarıya attım.

Ben aylardır bir yalana inanıp masum birine eziyet etmiş olabilirdim. Yaren masumsa , dediği gibi bir gün Baran ispatlayıp onu benden almaya kalkarsa. Yaren beni bırakıp gidermi. Hemde koşa koşa gider. Kim kalır benim gibi birinin yanında. Yaren giderse, suçsuz olduğu ortaya çıkarsa , ben boşuna acı verdiysem ona. Her düşüncemde direksiyonu daha çok sıkmaya başladım. Sinirimi atmalıydım arabayı sağa çekip indim. Bu sinirle araba kullanmaya devam edersem kesin kaza yapacaktım.

İndim arabadan yolun ortasında sinirimin geçmesini bekledim. Ellerim titriyordu , kapota yumruklarımı geçirdim geçmiyor sinirim , tekerlere tekme savurdum. Yok sakinleşemiyordum. Yaren haklı çıkarda gider diyemiydi bütün bu sinirim.  Yada bir yalana inanıp yaptıklarımamıydı. Gömlek gibi üstüme giydiğim öfke gerçekten ilk benimi yakacaktı.

Azadı aradım mekana gelmesini söyledim. Her zaman olduğu gibi  sadece tamam dedi. Kendimi , öfkemi biraz kontrol edebilmiştim. Arabaya atlayıp hemen bizim mekana sürdüm.

Azat benden önce gelmişti mekana. Masaya ilk mektubu fırlattım. Soru dolu bakışlarla bana bakıyordu. Sandalye çekip oturdum başımı iki elimin arasına alıp Azada " oku Azat " dedim. Okuması için zaman tanıdım. Ne yapacağımı , nasıl bir yol izlemem gerektiğini düşündüm. Azat mektubu okumayı bitirmişti.

"Sen Yaman Yareni seviyor dememişmiydin" ilk cümlesi bu oldu. Kafamı kaldırıp " ben öyle biliyordum" dedim yüzüne bakarak. "Yarene sordun mu. Mektuba göre Yaren Hazan denilen kızı biliyor" dedi merakla. "Sormadım. Soramadım " dedim fısıldayarak. Kelimeler zor çıkıyordu ağzımdan. Yaren ilk günden beri Yaman başkasını seviyordu demiyormuydu. Daha ne soracaktım , onun sözlerine inanmayan bana tekrar anlatırmıydı.

"Ne yapmayı planlıyorsun. O adam bu konuda yalan söylediyse, belki plan konusuda yalandır" dedi düşüncelerimi okuyordu. "Bende öyle düşünüyorum. Azat bana o adamla bir görüşme ayarla" dedim. "Biraz zor olacak ama hallederim " dedi. Kafamda dönen sorulardan uzaklaşmak için içmeliydim. Sarhoş olursam belki beynim biraz dinlenirdi.

İki büyük istedim. Azat " bak geçen seferki gibi kaybetme kendini" dedi. Geçen içtiğimizde yaptıklarım aklıma geldi. Gerçi her gece rüyalarımda onu öptüğüm o anlar. Gündüzleride düşüncelerimi işgal ediyor. Arafta kalmış bir ruh gibiyim. Bir yan ateş , bir yan cennet. İçimdeki öfkeyi atamamak yoruyor , yan yana olamamak beni eritiyor.

Başladım içmeye hızlı başlamıştım. Niyetim bir an önce sarhoş olmaktı. Azat kontrollü içiyordu. Sapıtırsam beni dizginlemek için. Bir büyüğü bitirdim banamısın demedi. İkinci bitti mi,  bitmedi mi bilmiyorum. Gerisi yok zaten bende.

İçki içmenin en kötü yanı sabah dayanılmaz derecede ağrıyan baş. Gözümün tekini zorlanarak açtım. Burası neresiydi. Diğer gözümüde açmaya zorladım biraz doğruldum. Ben Yarenin odasındaydım hemde yatağında. Allah beni kahretsin. Hemen yan tarafıma baktım Yaren yoktu. Yorganı aceleyle kaldırıp üstüme baktım giyiniktim. Her içtiğimde bağı çözülmüş danalar gibi Yarenin yanına atıyordum kendimi.

Peki ben Yarenin odasındaysam , Yaren nerde. En önemlisi ben onun yatağında yattıysam o nerde yattı. Lan sarhoş halimle kıza birşey mi yaptım. Böyle düşünmekle olmayacaktı hemen kalkıp odadan çıktım. Yareni bulup sorsam ne olduğunu söylermi. Hızla konağa bakmaya başladım. Yaren Ayşeyle mutfakta yemek yapıyordu. Sağlamdı demekki birşey yapmamıştım. Yada yaptım mı sorsam mı. Lan beynimi s*k*m Ne diye Azadı dinlemedim. Telefonumun mesaj sesiyle geri doğru çekildim. Beni fark etmesinler diye. Ne soracağımı bilmeden Yarenin karşısına çıkamazdım.