Sevdim Seni Bir Kere

🌹30.Bölüm~Anne Karnı Huzuru

Medya-Elfida

Kafamı karnına yaslayıp sarıldım. Hâlâ inanamıyordum. Ben baba olacaktım. Bizim bebeğimiz olacaktı. Karnına uzun bir öpücük kondurup ayağa kalktım. Yüzünü avuçlarımın arasına aldım.

"Teşekkür ederim kelebeğim. Bana hayatımın en güzel mucizesi olan seni ve küçük mucizemizi verdiğin için teşekkür ederim."

"Ben de sana teşekkür ederim. Sonuçta ben tek başıma yapmadım bu çocuğu."

"Tabi benim de ufak bir katkım var. Babacığım sen kulaklarını kapat. Tamam mı minik kurabiyem? Biz annenle biraz özel şeyler konuşuyoruz miniğim."

"Miran'ım!"

"Söyle dünyanın en güzel annesi!"

"Sen dünyanın en iyi babasısın."

"Sen de dünyanın en güzel annesisin cennet kokulum."

"Az daha unutuyordum. Bekle beni burada."

Bir şey dememe izin vermeden gitti. Lan Miran! Baba oluyorsun lan! Telefonu çıkarıp Miran ağabeyimi aradım. İlk ona söylemek istiyorum.

"Alo!"

"Ağabeyim müsait misin? Bir şeyleri bölmedim inşallah."

"Keşke yapsak da ben bölünmesine de razıyım. Sonuçta sonra devam ederiz. Asıl senin işin yok mu? Şu an yengemle çok güzel şeyler yapman gerekmiyor mu?"

"Ağabey ben baba oluyorum."

"Harbi mi lan?"

"Harbi."

"Kardeşim benim! Tebrik ederim. Allah analı babalı büyütsün."

"Amin ağabeyim amin. İyi geceler yengeme selam söyle."

"Ha anladım. Diyorsun ki birazdan kutlama kısmına geçeceğim kapat."

"Yani tam olarak öyle değil de kutlama kısmına geçeceğim doğru. Hem bebeğim babasının annesini sevdiğini hissetsin değil mi?"

"Ulan çakal! Her istediğinde bu bahaneyi kullanırsın artık."

"Aaa! Ne bahanesi canım? Hem bir yerde okudum anneyle baba sevişince çocuk mutlu oluyormuş. Mutlu olmasın mı benim minik kurabiyem?"

"Ne yani benim aşk tanem mutsuz muydu?"

"Saçmalama ağabey. Sadece daha hareketli oluyorlarmış."

"E o zaman yeğenim mutlu olsun. Alıkoymayayım ben seni. Kolay gelsin çakal."

"Sağol ağabey."

Telefonu komple kapatıp kenara koydum. Rahatsız edilmeyelim sonra. Allah'ım sana şükürler olsun! Bana böyle bir mutluluk yaşattın. Mucize bu. Gözümden akan yaşları sildim. Terasın kenarına gelip gökyüzüne baktım. Biliyordum. Babam oradaydı.

"Babam görüyorsun değil mi? Torunun olacak. Senin küçük oğlun baba olacak babam. Hani küçükken hep derdin ya... Ben genç dede olmak istiyorum diye. Oluyorsun işte baba. Yanımızda olmasan da oradan torununu görürsün değil mi baba? Sana söz bebeğime hep seni anlatacağım. Seni tanıyarak büyüyecek. Küçükken bana hep sevdiklerini asla yalnız bırakma derdin. Sana söz veriyorum baba ne karımı ne de bebeğimi yalnız bırakmayacağım. Onlar hep benim kanatlarım altında olacaklar. Baba sözü babam."

Arkamdan sarılan kollarla bir an irkilsem de mucizelerim olduğundan içim huzurla doldu.

"Sana sahip olduğumuz için çok şanslıyız."

Kollarından tutup önüme çektim. Sarılıp ellerimi karnına koydum.

"Asıl ben sizin gibi iki meleğe sahip olduğum için çok şanslıyım. Babam beni duymuştur değil mi?"