Doğduğum günden beri birçok savaşa girdim. Savaşların en büyüğünün üniversiteye gitmek olduğunu sanmıştım ama yanılmışım. Üniversite okumak için girdiğim savaşları kazanmış, doğduğum Mezapotamya'nın büyülü toprakları Mardin'den çıkıp sayısız savaşla...
Özge'nin yazdığı senaryoyu okurken içim ürpermişti. Korku filmi olarak mükemmel bir senaryoydu ama romantik komedi olarak maalesef sınıfta kaldı Özge'ciğim. Okulda olan kısa film yarışmasına katılmış ve bu senaryoyu yazmıştı. Birinci olan senaryo, kadrosu senaryodaki kişilerden oluşan kişilerle çekilecek bir film olacaktı. Bu yüzden de senaryoda çevresinde olan insanları kullanmak zorundalardı.
"Ee nasıl buldunuz senaryoyu?"
"Korku filmi için mükemmel ama bence başka bir hikaye yaz."
"Neyi var?"
"Korku filmi çekmek istiyorsan çekelim."
"Cin de ekleriz hatta hayatım."
"Dalga geçme Umur. Tanem sen beğendin mi?"
"Nooo!"
Papatyamı kucağıma alıp sıkıca sarıldım. Dokuz aylık olmuştu benim papatyam. Bebeğimizin doğmasına 2 ay kalmıştı. Hep söylediğim gibi Nil Peri'm geliyordu. Papatyam da şimdilik kıskanmıyordu. Umarım hiç kıskanmaz, kardeş kardeş büyürlerdi. Sakalımla oynayan minik ellere öpücük kondurdum.
"Poyt uytu."
"İyi geceler de, yukarı gidelim."
"Dood dece."
"İyi geceler aşk tanem. Amcanla uyumanı da yazdım bir kenara."
Gelip yanıma uzanınca saçlarına dikkatlice baktım. Annemin babam yaşarken kullandığı saç rengiydi. O günden sonra annemi bir daha hiç bu saç renginde görmedim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
