KİMİM BEN?

11. BÖLÜM

Baranla beraber sarılmamız,sakinleşmemiz dakikalar sürdü. Sonunda ayrılıp birbirimizin yüzüne baktık. İkimizde ellerimizi uzatarak yüzümüzdeki göz yaşlarını sildik. Yüzümü okşayarak" Hadi gel güzelim arabaya geçelim. Orada daha rahat oluruz"diyerek elimi tuttu. Onunla beraber el ele arabasına yürüdüm. O kadar tuhaf bir histiki ,sanki yıllardır eksik yanım tamamlanıyor gibiydi...

Arabanın arka kapısını açarak yerleşmemi bekledi. Biraz yana kayarak onu bekledim. Oda yanıma gelince kapıyı kapatıp ,hemen beni kollarına aldı. Öyle sıkı sıkıya sarılıyordu ki ,sanki beni bıraksa ellerinden kayıp gidecektim. Birbirimize biraz daha sarıldık. Artık konuşmanın zamanı gelmişti.

"Seni özledim kahramanım.." dedim.

Yine gözlerini kapattı."Birdaha söyle ne olur."dedi.

"Kahramanım ... Aç gözlerini bana bak. Burdayım yanında..."dedim. Gözlerini açıp yüzüme baktı. Ellerini yüzüme getirip" Evet burdasın.. Yanımdasın... Ama bu okadar inanılmaz ki sanki hala rüyadayim,birazdan uyanacağım ve hepsi bir hayal olacakmış gibi geliyor prensesim. Eğer rüyaysa yaşadıklarım ,hep bu rüyada kalayım,uyanmayayım.."dedi.

Bende yüzüne dokunup" Bak sana dokunuyorum.. Bana dokunuyorsun.. İkimizde rüyada değiliz. Yaşadıklarımız gerçek . Artık yan yanayız..Bulduk birbirimizi"dedim.

Alnımı öperek"Çok şükür güzelim..Sonunda kavuştum sana.. Bu anı okadar uzun zamandan beri bekliyorum ki anlatamam ..." Dedi.

"Nasıl yani.. Siz beni öldü sanıyordunuz.. Nasıl bekledin beni??"dedim

"Herkes senin öldüğünü söyledi ama ben buna bir an bile inanmadım.. Kimse beni öldüğüne inandiramadı..Seni buramda, kalbimde hala hissediyordum.. Yaşıyordun, ölmemiştin benim için.. Seni düşünmediğim,senden umudumu kesmedigim bir an bile olmadı..Hep sana kavuşmanın hayaliyle yaşadım ben.."dedi.

"Üzgünüm seni bunca zaman beklettiğim için kahramanım .. "dedim

"Peki sen neden çıkıp gelmedin? Neden şimdiye kadar haber vermedin bana.. Bize neden ulaşmadın?"dedi.

"İstesemde yapamazdım ki .. Çünkü şimdiye kadar geçmişim hafızam da kayıptı.. Hiç birşey hatırlamıyordum. Seni,ailemi, yaşadıklarımı.. Hepsi silinmişti hafızamdan . Son iki aydır birşeyler hatırlamaya başladım. Tamamen hatırladığım da sizi araştırdım. Ne yapacağımı bilemedim... Çünkü beni öldü biliyordunuz.. Karşınıza çıkıp ben ölmedim desem bana inanmazdınız.. Kim inanır ki.. Düşünsene bir kız çıkıyor karşınıza,ben sizin kızınızım diyor.. ölmedim, yaşıyorum diyor.. Ben bile inanmam buna ,sizi nasıl inandırıyım.."dedim gözlerine bakarak ..

"Peki neden ilk bana ulaştın. Bana mesaj çektin..Yanlış anlama güzelim bundan o kadar memnunum ki ,sadece merak ettim."

"Senelerdir hafızamdan herşey silinsede bir tek anı silinmedi.. Yıllardır rüyamda hep kaçırıldığım anı gördüm. Seni gördüm hep. Her ne kadar yüzün rüyalarımda silik olsada ,hep kaçırıldığım kabusu gördüm.."dedim. Bana sımsıkı sarılarak,

"Özür dilerim güzelim, özür dilerim prensesim.. Seni kurtaramadım,ellerinden tutup seni onların elinden alamadım.. seni koruyamadım ben. Ben kendimi hiç affetmeyeceğim ama sen affet beni. "dedi.Bende ona sarılarak"Yapma böyle . Kendini suçlama,sende küçüktün. Onlara karşı gücün yetmezdi ki. Ne olur suçlama artık kendini"dedim.

"Peki sonra ne oldu. Sen hatırladıktan sonra. "

"Beni öldü olarak bildiğiniz için biraz düşünmek için kendime süre verdim. Ayrıca önümde üniversite sınavı olduğu için ona hazırlandım.Sinavdan sonra size ulaşmaya çalışacaktım. Sonra kendimi inandirmaya kimden başlasam diye düşündüm.. Sonra eğer hâlâ kucuklugumuzdeki gibi aramızdaki  kuvvetli bağ devam ediyorsa sen inanırdın bana bir tek. Eğer sen inanırsan, ailemi inandırmak kolay olurdu. Ama nasıl yapacağımı bilemedim. Yanına yaklastirmazlardı. Yanında çok koruma vardı. Bende mesaj çekmeye karar verdim.Oda ise yaramazsa başka birşey planlayacaktim. Şükür ki inandın yanıma geldin ..  Sahi nasıl hemen anladın ben olduğumu.."