KİMİM BEN?

13. BÖLÜM

Kulağıma bir takım sesler geliyordu. Ne olduğunu anlamadım önce. Daha sonra en son Baran'in kucağında olduğumu hatırlıyorum. Sesler biraz daha fazla çıktığında dinlemeye başladım.

"Daha uyuyormu?"dedi ses ,sanırım abimdi bu konuşan..

"Evet Can, evet.. bir huzur vermedin. Buradan kalkacağım nasılsa,o zaman yaptıklarının hesabını soracağım sana."dedi Baran.

"İyide kardeşime sarılarak yatan sensin . Bu durumda benim sana hesap sormam gerekmiyor mu? Hem babamda kızıyor bu duruma. "

"1. Ben kimseye hesap vermem, Doğa'dan başka..2. Ona sarılırken yada yanında olurken kimseye danışmam,heleki bu saatten sonra..3. Senin yüzünden uyanırsa ayrıca dayak yersin benden"

"Aman iyi birşey demedim abi. Kalkınca gelin ,yemek vakti yaklaştı. Annem kalksınlar artık diyor."

"Tamam çık sen"dedi Baran. Abim sessizce odadan çıktı. Bende gülerek Baran'a daha çok sarıldım . "Senden hâlâ çok korkuyor"dedim. Beni kollarına daha çok alıp" Uyandırdı seni gereksiz herif. Uykun varsa uyumaya devam et güzelim,uykunu dağıtma sen"dedi. Bende burnumu göğsüne sürtüp kokusunu içime çektim. Başımı yukari kaldırıp ona baktım. "Gerek yok, zaten çok bile uyudum. Kalkmam lazım yoksa gece uyuyamayacağım."dedim.

"Sen bilirsin prensesim. Şimdi iyimisin? Biraz dinlendin mi?"

"Evet seneler sonra ilk defa bu kadar rahat bir uyku çektim. Kabuslar görmeden deliksiz uyumuşum"

"Kabuslarında neler görüyordun?"

"Hep aynı rüya ,seninle olduğum en son gün.. Beni kaçırdıkları günü görüyorumdum. Ama en çok korktuğum an hep seni  yere düşürdükleri zaman oluyordu. Canını yaktıkları için,sana birşey olacak diye korkuyordum."

"Seni verene kurban olurum. Benim canım en çok sen olmazsan yanar. Benim canımı en çok sensizlik yakar güzelim bunu unutma. Hadi kalkalım ,acıkmışsındır"

"Tamam"deyip kollarımı ayırdım ondan. Ben kalkacağım zaman ellerimi tutup durdurdu. Elime bir paket verdi. Paketi açtığımda yüzümde bir gülümseme oluştu. Pakette son model cep telefonu vardı. Ben daha ağzımı acamadan" Hiç bana gerek yoktu. Ben alacaktım zaten deme güzelim."

"Zaten öyle demeyecektim ki. Sadece teşekkür edecektim. Senin bana verdiğin,aldığın bir şeye ne zaman itiraz ettim kahramanım"

"Etme zaten. Sen sadece diğerlerine itiraz et. Hadi hattını tak aşağıya inelim . Ayarlamalarını aşağıda yaparız "dedi. Kafamı sallayarak onayladım onu. Yanağına teşekkür öpücüğü kondurmayi unutmadım . Ayağa kalkıp üstümü düzelttim. Baran'in gösterdiği banyoya girerek işimi hallettim. Baran da beni bekliyordu. İşlerim bitince el ele aşağıya indik.

Bizimkiler yüzlerinde tebessümle bize bakıyordu. Tabi babam surat asmıştı. Onun yanına gidip sarıldım." Kusura bakmayın uyuya kalmışım "dedim.

Baran'in annesi" Ne kusuru yavrum ,iyi oldu dinlenmiş oldun işte. Hem sayende oğlumu ilk defa evde bu kadar uzun bir süre gördüm"

"Neden evde kalmıyor muydu hiç"

"Hayır kuzum, hep işi vardı . Şirketten eve gelmeye vakti yoktu. Oyleki çoğu zaman orda kalırdı" dedi.

Babama bakıp ,"Senin neyin var kralım. Neden yüzün asık."dedim."Ne olacak bu senin kahramanın uyuyunca seni taşımamıza izin vermedi. Aldı seni odaya çıktı. Birde yanında uyudu."dedi.

"Kralım neden canını sıkıyorsun . Gecede seninle uyurum. Artık hep burdayım"

"Doğru diyorsun kızım. Artık hep yanimizdasın . Allah izin verirse kızlarımın yanımdan ayrılmasına izin vermem"dedi. Can yarımla beni kollarına aldı.