Ik raap mijn laatste stift op en kijk in mijn etui. Ik raak lichtelijk in paniek als ik zie dat mijn dure pen weg is. De pen die ik van mijn opa heb gekregen. Ik kijk nog in het rond of ik hem ergens zie liggen. Maar hij is nergens meer te bekennen.
Ik adem diep in en loop de school binnen. Ondanks dat ik net mijn gezicht net goed in de plooi kon houden moet ik toegeven dat ik de spanning in mijn lijf voel. Ik sluit even mijn ogen en hoop dat dit de eerste keer en laatste keer is dat dit gebeurd. Gewoon een slechte start kan gebeuren.
Met de plattegrond in mijn hand loop ik het klas lokaal binnen en zoek een tafel uit. Ergens in het midden zodat het niet lijkt alsof ik de beste van de klas wil zijn, maar ook niet bij het tuig hoor. Ik bestudeerd de plattegrond om te kijken waar mijn volgende les zich zal bevinden.
In mijn ooghoek zie ik opeens een hand mijn pen op mijn tafel leggen. Ik kijk omhoog maar de jongen die mijn pen neer legt loopt zonder iets te zeggen door. Ik kijk hem na en wanneer hij achter aan in de klas gaat zitten ontmoeten onze ogen elkaar even. Mijn adem stockt.
Ik draai mij weer om en schud even mijn hoofd. Was dat net niet één van de jongens die mij omver duwde..

JE LEEST
Beauty and The Nerd
RomansaVincent is een jongen van 16 jaar. Hij woont samen met zijn moeder en zusje van 10 jaar. Door de nieuwe baan van zijn moeder zijn ze verhuist van de stad Amsterdam naar een klein dorpje in the middle of nowhere. Het is net na de zomer vakantie als...