Beauty and The Nerd

[113]Vincent

Mijn ogen worden groot.  'Mag ik bij je komen wonen?' Hoor ik Brian nogmaals fluisteren. Ik weet even niet hoe ik hier op moet reageren. Ik kijk Brian aan zonder hem 'Mag ik hier even over nadenken.'  Ik zie de teleurstelling in Brian zijn gezicht. Die had natuurlijk gehoopt dat ik direct zou opspringen en sta te juichen. Het begint onrustig te worden in de bus, we zijn aangekomen op bestemming en iedereen staat op. Ik grijp mijn kans om een awkward moment voor te zijn en sta ook op.  Als ik uit de bus stap zie ik mijn moeder al staan. Op dit moment baal ik even dat zij Brian ook naar huis zou brengen. Ik begroet mijn moeder met een knuffel. Ik ben blij om haar te zien en wil graag met haar in gesprek over wat Brian mij gevraagd heeft.

Wanneer we naar huis rijden houd ik Brian zijn hand vast en streel met mijn duim over zijn hand. Mijn gedachte dwalen af en ik staar naar buiten.   Als ik denk aan wat Brian zei over het samen naar bed gaan en wakker worden. Ik voel hoe ik een glimlach op mijn gezicht krijg. Maar ik begrijp even niet waarom ik zo in de war ben. Wat we elkaar gaan irriteren of nog erger als ik Brian ga vervelen... stiekem kijk ik naar Brian die ook naar buiten staart. Ik zou niet zonder hem kunnen. 'Wat zijn jullie stil.' mijn moeder haar stem doorbreekt mijn gedachte. 'Ik ben kapot.'  Brian draait zijn hoofd nu ook naar mij en er verschijnt een lach op zijn gezicht. Ik lach terug en knijp en even in zijn hand. 'Ik ben dood op.' 'Nou dan komt het mooi uit dat we zijn aangekomen bij je huis. Kun je lekker naar bed.' 'Ja thuis..'  Brian zucht.  Ik weet wat hij denkt. Hij wilt helemaal niet naar huis. Wanneer Brian is uit gestapt en we innig afscheid hebben genomen stap ik naast mijn moeder in de auto.

'Wat is er lieverd? Je kijkt zo sip. Hebben jullie ruzie gehad?'  'Nee in tegendeel.'  'Wat is er dan?'  'Brian heeft gevraagd om samen te wonen.' Mijn moeder kijkt me verbaasd van opzij aan. 'Hoe wilde hij dat doen dan jullie zijn nog minderjarig.' 'Hij wil bij ons komen wonen. Ik denk omdat hij weet dat ik af en toe moet oppassen als jij werkt.'  Ik zie dat mijn moeder aan het nadenken is. 'En wat vind je er zelf van?'  'Ik zou het graag willen maar ik ben bang dat ik hem ga vervelen.'  mijn moeder geeft geen reactie.  'Mam?'  'Ik ben even aan het nadenken.'  ze blijkt nog zeker 5 minuten stil en ik krijg er de zenuwen van. 'Mam zeg wat!'  'Lieverd ik zit na te denken. Het is heel wat dat Brian dit vraagt. Ik zie ook hoe gelukkig jullie zijn, als jullie bij elkaar zijn maar om meteen samen te wonen. En daarbij hoe ga je dat met schoolwerk doen?' 'Ik weet het niet, maar ik wil hem graag bij me hebben.' 'Ja maar 24/7' 'Ik kan me niet voorstellen dat hij mij ooit gaat vervelen. ' 'Wat nou als hij de weekenden bij ons komt? van vrijdag tot en met maandag. Dan kunnen jullie je door de weeks op school concentreren' 'Zou dat mogen? Ik kijk haar verbaasd aan. 'Ja en dan kijken we in de zomer vakantie wel weer verder. '