Beauty and The Nerd

[44][Brian]

Ik kijk Vincent verschrikt aan. 'Dat is mijn vest.' en Vincent wijst ernaar. 'Wil je hem terug?' 'Nee houd maar.' Vincent gaat naast me zitten. 'Ik denk dat ze willen dat we praten. ' Grinnikt hij.  Ik lach flauw. 'Ze maken zich zorgen om je.' 'Dat hoeft niet.' 'Kom op Brian je ziet toch zelf ook wel dat dit zo niet gaat.' Ik voel dat er weer tranen in mijn ogen komen. 'Niet huilen.' Vincent veegt de tranen die over mijn wangen rollen weg. Ik pak zijn hand vast en houd hem tegen mijn wang. 'Sorry.' 'Waarvoor?' 'Dat ik je alleen liet in dierentuin.' 'Dat was inderdaad niet zo aardig. Maar ik begreep nu wel waarom.' ik kijk hem aan. Hij is zo mooi en te goed voor deze wereld. 'Toch Sorry.' 'Schuif is op.' Ik schuif op en hij komt naast me liggen. Onze gezichten liggen naar elkaar toe. 'Volgens mij hoef jij je nergens druk om te maken. Die vrienden van jou gaan voor je door t vuur.' Hij legt zijn hand op mijn borst op de plek waar mijn hart zit. 'Ik voel je hart kloppen' hij schenkt me de liefste glimlach. Ik wil zo veel tegen hem zeggen maar ik weet niet wat. Hij komt dichter naar me toe geschoven. 'Vind je vriend dit wel goed? Dat je hier bij mij bent?' 'Welke vriend, ik ben single.' 'Die jongen waarmee je stond te zoenen.' 'Ik probeerde je te vergeten maar het lukte niet.' Zegt hij. Ik raap wat moed bij elkaar en begin te praten. 'Ik zag jullie zoenen en ik was er kapot van. Het brak mijn hart. Jullie nog een keer zo moeten zien kan ik niet aan. Maar zeggen tegen m'n vrienden hoe t zat durfde ik niet.'  'Stiekem ben jij een dramaqueen' 'hé' ik prik hem in z'n zij. 'Je doet je zo stoer voor maar eigenlijk heb je maar een klein hartje.' 'Ik ben stoer' reageer ik beledigd.

 'Mag ik je kussen?' Vraagt hij uit het niets. Ik knik maar kan geen woord zeggen m'n adem stokt. 'Heel stoer' zegt hij grinnikend. Vincent buigt zich voorover en zijn zachte lippen raken de mijne. Ik sluit mijn ogen en voel hoe er weer een traan over mijn wang rolt. Dit keer niet van verdriet, maar van opluchting. Ik ben inderdaad wel beetje een dramaqueen. Beetje maar.  Zijn lippen voelen als thuis komen. Ik ben opgelucht dat mijn vrienden toch echt mijn beste vrienden zijn. We verliezen ons kus en ik trek Vincent dichter na mij toe. Ongecontroleerd geef ik een kreun. 'Volgens mij gaat het daar goed...' 'Onze taak zit erop.' hoor ik Anne en Levi tegen elkaar zeggen. We grinniken Vincent zijn lippen vinden de mijne weer.  We zijn hevig aan het tongzoenen als ik merk dat ik er opgewonden van raak. Anders dan met Phoebe voel ik niet alleen dat mijn jongeheer het aangenaam vindt maar mijn gehele lichaam tintelt. Ik duw Vincent een beetje van me af en begint te blozen. 'Geeft niet' Vincent pakt mijn hand en legt hem tegen zijn kruis.