[32]Brian

765 11 0
                                        

Het is veel te onrustig in zijn huis. Toen zijn moeder binnen kwam kreeg ik niet meer de kans om hem te zoenen. Wat had ik dat nog graag gedaan, maar ik durfde het niet. Niet waar zijn moeder bij was. Hem zoenen voelde als een verademing. Alsof het zo hoorde te zijn. Zo heb ik me nooit gevoeld bij Phoebe en nu snap ik eigenlijk ook wel waarom.  Thuis lig ik nog wat na te denken hoe moet het nu verder. Op school gaat er niks veranderen. Zodra ik me met hem in het openbaar ga vertonen gaan mijn vrienden me dit niet in dank afnemen. Ik ken Levi en Dylan al zo lang, vanaf de basisschool al, wat moet ik zonder ze.  Morgen is het zondag, misschien kan ik Vincent nog even hier uitnodigen. Nog even één op één samen in onze bubbel. We hebben eigenlijk nog niks gedaan als vrienden. Misschien moeten we dat eerst maar is doen. Ik pak mijn telefoon en open whatsapp 

[Hey heb je misschien zin om morgen iets samen te gaan doen?] al vrij direct antwoord hij.
[Ja leuk! Zal ik naar jou toe komen?]
Eigenlijk wil ik ergens naar toe. Elkaar even ontmoeten op neutraal terrein. Om te kijken of er dan ook een klik is. Waar zouden mijn vrienden never naar toe gaan...
[Heb je zin om samen naar de dierentuin te gaan.] Misschien niet heel stoer maar we moeten toch wat.
[Ja leuk! Hoe laat?]
[Ik haal je om 10:00 op.]

De volgende dag haal ik Vincent weer op met mijn fiets. 'Hey je hebt mijn vest nog aan.'  'Jah en je gaat hem ook niet terug krijgen. Hij ruikt zo lekker.'  En ik ruik er nog is aan. 
Vincent gaat weer voor op de stang van mijn fiets zitten. Tijdens het rijden druk ik mijn neus in zijn nek. 

Beauty and The NerdWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu