[16]Brian

797 13 0
                                        

Helaas is het me niet gelukt om Phoebe dit keer weg te wimpelen. Ik moest en zou met haar mee naar huis gaan. We liggen wat op bed te zoenen. Haar hand glijdt naar beneden naar mijn kruis. Als ik mijn telefoon voel trillen schiet ik overeind en ik voel me opgelucht als ik zie dat het van Vincent is. 'Wat moet die gast van je?' vraagt Phoebe. 'Hij appt zijn adres, ik moet naar hem toe voor ons project. Meneer Janssen heeft aangegeven dat we op dit moment een onvoldoende zouden krijgen.'  Phoebe wil me weer achter over trekken, maar ik ben klaar met dat gekus. 'Ik moet weg.' Ik geef haar een zoen op haar wang, sta op van haar bed pak mijn spullen bij elkaar en loop haar kamer uit. Ik weet dat ik veel te vroeg ben, maar ik moet hier weg ik krijg geen lucht meer. 

Om 19:00 bel ik aan bij Vincent.  Verbaast doet hij de deur open. 'Je bent te vroeg.' zegt hij met een strak gezicht. En ik herinner me het moment weer dat hij bij mij te vroeg voor de deur stond.  'Kom ik niet gelegen?' 'Nee' Vincent blijft me strak aankijken. 'Moet ik even wachten?' en ik staar naar mijn schoenen. 'Ja. doet dat maar.' Hij wil de deur voor mij dicht doen, maar als ik net nog zijn gezicht zie verschijnt er een glimlach op zijn lippen. 'Lullig he als iemand de deur voor je neus dicht doet.' Opgelucht haal ik weer adem als hij de deur weer open doet. 'Ja echt sorry van gister.' 'mmm' Vincent zet een stap opzij en laat mij naar binnen. 

'Wij moeten nog eten, ik was aan het koken. Eet je mee?'  'Ja graag.' ik haal mijn neus op en een heerlijke geur komt mij te gemoed. 'Wie is dat?' een meisje met net zulke blauwe ogen als Vincent komt mijn kant op gelopen. 'Dat is Brian' 'Brian dit is Veerle, mijn zusje.' 'Brian, Vincent kan heerlijke spaghetti maken. Dat is mijn lievelingseten en als mama weg is maakt hij dat vaak voor mij.' 'Waar is jullie moeder?' 'Die is werken, ze werkt vaak in de avond en dan pas Vincent op mij.' 'Wat lief van Vincent.' 'Ja hij is de beste broer die je maar kan wensen.' 'Ja ja Veerle.' Vincent begint te blozen en lijdt Veerle naar de keuken, ik volg. 

'Het ruikt lekker.' 'Dank je.' en weer verschijnt die schattige blos op zijn wangen. Het gevoel dat hij mij geeft overvalt mij minder dan de vorige keer. Ik probeer rustig in en uit te ademen zodat hij niet merkt dat ik zenuwachtig ben. Ik moet het denk ik maar accepteren dat deze jongen me van slag maakt. Althans als we alleen zijn...

  

Beauty and The NerdWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu