[87]Vincent

452 9 0
                                        

Ik houd van je zei hij. Ik kon mijn oren niet geloven. Dat heeft nog nooit iemand tegen me gezegd. Jaah op mijn moeder na dan, maar dat telt niet, die moet van mij houden. Als Brian mij thuis afzet begin ik direct aan het huiswerk van Phoebe.  Aan mijn eigen huiswerk kom ik bijna niet meer toe. Morgen hebben we een presentatie maar ik ben nog niet eens begonnen met de voorbereiding.   Ik ben zo moe van vanmiddag. Ik kan me maar moeilijk focussen. Met moeite krijg ik het huiswerk van Phoebe af.  Mijn moeder vroeg me nog of ik kwam eten maar ik had er de kracht niet meer voor. Ben direct daarna in bed gaan liggen.

De volgende dag zorg ik dat ik Phoebe haar huiswerk geef voordat ik Brian tref. Ik merk dat ik moeite heb om hier over te liegen, want ik weet dat hij hier woedend om wordt en weet dan niet wat hij gaat doen. Hij zal haar waarschijnlijk aan haar haren door de gang trekken. En dan kan ik net zo goed een spandoek maken met "BRIAN <3 VINCENT" .

Zenuwachtig zit ik in de les. Ik zit naast anne en ze kijkt merkt aan me dat er iets niet klopt. We zijn nog maar een half uur verwijderd van het einde van de les. En ik hoop dat de docent vergeten is dat ik mijn presentatie zou houden. Net als ik er van overtuigt  ben dat ze me gelukkig vergeten is hoor ik mijn naam.  Zuchtend sta ik op. Ik heb gister nog snel iets in elkaar geflanst maar als ik er naar kijk lijkt het ook voor mij de eerste keer dat ik dit zie. Ik ben totaal mijn verhaal kwijt en vertel hakkelend mijn verhaal. Ik voel hoe de ogen me aanstaren en het bloed naar mn gezicht stromen.  Dit is echt niet mijn dag. De docent kijkt me verbaast aan ze is dit ook niet van mij gewent.  Brian zit achter in de klas, Hij kijkt me vragend aan maar houdt zich gedijst.
Op t moment dat ik klaar ben gaat de bel. De klas loopt leeg. Brian loopt langs me en schud zijn hoofd.  Anne blijft wachten tot ik klaar ben. 'Vincent. Kun je even wachten.' Ik loop naar de docent toe en weet niet waar ik moet kijken. 'Dit ben ik niet van je gewent en je krijgt een herkansing. Is er iets aan de hand wat ik moet weten?' Ik slik. 'Nee niks' Het ligt op het puntje van mn tong om te vertellen wat er aan de hand is. Ze is mij favoriete docente. Ze kijkt me wantrouwend aan maar vraagt niet door. 'Over 2 weken wil ik jou presenatie op papier' opgelucht loop ik de klas uit.

Beauty and The NerdWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu