Beauty and The Nerd

[101] Vincent

Het begint al donker te worden.  Brian zit tegen over mij bij het kampvuur. De gloed van het vuur laat zijn gezicht rood gloeien. Wat is hij toch adembenemend knap.  Hij staart in het vuur en lijkt verzonken in zijn gedachten.  Ik sta op en ga naast hem zitten. Hij schuift iets van mij weg.  Ik kijk hem teleurgesteld aan. Wat doet hij nou?  Ik doe toch niks geks.  Langzaam druipen er steeds meer mensen af naar hun tent. 'Zullen wij ook slapen?' Brian haalt zijn schouders op. 'Ik wil nog even blijven zitten, ga maar vast.' Ik begrijp even niet zo goed waar zijn gedrag vandaan komt. 'Wat is er? ' 'Niks ga maar gewoon vast.' Je kan toch wel alleen gaan.  bijt hij me toe. Ik open mijn mond om wat te zeggen.. maar ik weet niet eens wat.  Ik sta verdrietig op en loop naar de tent om mijn tandenborstel te pakken.   Bij de wasbakken kijk is goed naar me zelf in de spiegel. Vind hij mij niet leuk?  ik woel met mijn handen door mijn haar. Misschien moet ik mezelf een andere look aanmeten...  Ik schud mijn hoofd. Dat kan het niet zo opeens zijn. Vanmiddag hebben we nog een spannend intiem moment met elkaar gehad.  Als ik daar aan denk voel ik me nog verdrietiger en een beetje vies. Waarom behandeld hij me opeens zo.. Ik weet dat hij niet wil dat iemand ons doorheeft, maar zo onaardig heeft hij al in geen tijden meer gedaan. 

Ik denk dat ik zeker al een uur in de tent lig als Brian naast me komt liggen. Hij ruikt naar alcohol. Hoe komt hij daar nou weer aan. Brian is op zijn rug boven de deken blijven liggen. Ik draai me naar hem toe.  Hij draait zijn hoofd naar mij toe. 'Hoi' zijn gezicht staat serieus. 'Hoi' fluister ik terug. 'Ik wil je geen pijn doen.' zegt hij bijna onhoorbaar.  'wat zeg je?' 'Ik wil je geen pijn doen.' zegt hij nu harder. 'Maar dat doe je toch niet?' Ik leg mijn hand op zijn borst. Hij schuift die weer weg. 'Jawel. Je mag niet eens mijn hand vast houden in het openbaar. Ik mag geen lieve dingen zeggen waar andere bij zijn.'  Door het beetje licht wat door het tentdoek komt zie ik hoe er een traan over zijn wang naar beneden rolt. 'Brian hoe komt je opeens bij deze gedachten? ' 'Melvin.' 'Antwoord hij kort.' 'Wat is er met Melvin. Je weet toch dat ik niks voor hem voel.' 'Melvin zegt dat ik jou te kort ga doen.' What the... hoe weet Melvin van ons.. 'Hoe weet Melvin van ons' .. steeds meer mensen weten het inmiddels... zo gaat het niet lang meer duren of de hele wereld weet het. 'Melvin heeft zelf de rekensom gemaakt toen jij niet meer bij hem in de tent zou gaan maar bij mij. Tijdens het sprokkelen van het hout heeft hij dat gezegd.' 'Vandaar dat je opeens zo afstandelijk doet.' Brian knikt zonder iets te zeggen. Ik schuift tegen hem aan. 'Maar dat doet mij pijn lief, niet dat we in het openbaar elkaars hand niet kunnen vast houden. Jij en ik weten toch hoe het zit.' Hij knikt weer. Ik trek Brian zo dat hij ook op zijn zij voor me ligt. Ik vlij me tegen hem aan en zoen zijn lippen. Ze smaken zout van de tranen en zoet naar een alcoholisch drankje. 'Ik houd van jou.' Fluister ik in zijn oor.  Brian zijn tranen lijken alleen maar harder te stromen. Hij slaat zijn armen om me heen en drukt me stevig tegen hem aan.  'So-r-r-y' stottert hij door zijn tranen.  'Shhh' ik druk mijn lippen weer op die van hem.