Beauty and The Nerd

[15]Vincent

Ik gun Brian geen blik als hij naast mij komt zitten. Hoe durft hij. Hij wil toch niet met mij gezien worden. Rot op! Wanneer meneer Janssen onze opdracht terug geeft ben ik in eerste instantie verbaast dat Brian hem überhaupt heeft uitgeprint. Het was uiteraard geen verassing dat het niet goed genoeg was. 

'Heb je vanavond tijd?' vraag Brian. Ik zucht en draai met mijn ogen. 'Ik moet op mijn zusje passen. In principe kan je komen als ze naar bed is.' 'Hoe laat is dat?' 'Uurtje of 20:00' 'Prima' Ik merk dat hij oog contact met mij probeert te maken, maar ik houd mijn blik vooruit. Hoe moeilijk ik het ook vind want het liefst kijk ik hem diep in de ogen aan. 

Het is lunchpauze als ik een appje je krijg van Brian. [Wat is je adres?] Ik kijk naar mijn telefoon en zucht. 'Wat is er?' Vraagt Anne en ze kijkt me vragend aan. 'Brian vraagt wat mijn adres is' 'Waarom?' 'We zijn verdoemd om een project samen te doen, maar de vorige keer heeft hij me dik laten zinnen. Wil mijn opdracht gewoon alleen doen, maar dat mag vast niet.'  'Jij hebt mazzel zeg, je mag met de hunk van de school werken.' Ik heb Anne nog helemaal nooit verteld dat ik op jongens val en weet ook niet of dit het moment is omdat te doen. Ondanks dat we vanaf  het moment bij de kluisjes onafscheidelijk zijn. 'Geef toe Vincent hij is heet.'  Ik knik zonder dat ik er controle over heb.  'Ik wist het!' kirt ze. 'Stiekem vind je hem gewoon hartstikke leuk, ik zag je wel kijken vorige week.' Ze bedoelt vast het moment dat ik het briefje met zijn adres kreeg. 'Ik val inderdaad op jongens' en ik begin te blozen. 'Boeien, al val je op unicorns, het kan mij echt niet schelen.' 'Ik heb me alleen erg in hem vergist, ik dacht dat hij niet zo erg was als die vrienden van hem, Levi en Dylan. Maar hij is veel erger.' 

Het is inmiddels 18:30 als ik besef dat ik Brian nooit meer een appje heb gestuurd met mijn adres. Om 19:00 gaat de bel.