Hazan Vakti ■ ASKERİ KURGU

Bölüm 59💎

Sınır koymak istemiyorum lütfen oy verip nokta bile olsa yorum yapalım💎

Yazım yanlışları varsa 3 5 gün içinde düzenleyeceğim. Göze batan bir yer olursa şimdiden özür dilerim, keyifli okumalar💎

💎

Çıplak bedenine sarıldığım adamı sabah güneşinde derin bir huzurla karşılıyordum. Sığındığım kolların gücüyle harmanlanan sevgisi beni her zaman olduğumdan daha güçlü ve mutlu yaparken derin bir sesle çalan telefona kaşlarımı çatıp inledim.
"Hmmm. Serdaarrr." Rahatsız olmuştum, uykum bölünmüş, gelen telefonla rahatım kaçmıştı.
Üzerine yattığım adam çoktan uyanmış, sağ elini yanımızdaki komodine uzatırken boşta kalan eliyle de atletimin açıkta bıraktığı belimi okşuyordu. Telefonunu kulağına götürüp "Ne var lan bu saatte?" Dedi. Sabah sabah sinirlenmiş, benim aksime tahminen kaşları çatılmıştı.

Onu sakinleştirmek amaçlı dudaklarımı göğsüne bastırarak kokusunu içime çektim. Son zamanlarda o kadar huzurluydum ki bazen ne yapacağımı bilemiyordum. Öyle ki sadece Serdar' a sarılabilmek bile benim için bir yaşamdı. Her günüm böyle geçse sıkılmazdım, bu huzura bir ömür hayat çürütürdüm.

Bir bacağım üzerinde, sol elim geniş bedenindeydi ve parmak aralarıma giren tüyler avucumu gıdıklıyordu. O susup bana uzun gelen birkaç dakika boyunca telefondaki erkek sesini dinlerken ben çoktan ayılmış, sarıldığım adamın keyfini çıkartıyordum. Çıplak tenine dokunuyor, onu okşuyordum. Elim geniş ve güçlü omzuma çıktı. Ovdum, tenini okşayarak yavaş yavaş geriye indim ve derin bir nefesle kokusunu içime çekerken burnumu hareketlenen adem elmasına kaydırdım.

Ellerim fütursuzca omuzlarını, bağrını ve iki göğsünün arasını okşayarak gezinirken Serdar' ın tüm dikkati bendeydi. Sanki bu uyku mağruru halim beni olduğumdan daha cesur yapıyordu. Öyle ki, onu hiç de çekinmeden okşuyor, dudaklarımı çıplak teninden bir an olsun ayırmıyordum. Serdar' ın bedenini öylesine benimsemiştim ki ağlaya ağlaya daldığım uykunun kollarında kendimi bilinçsizlikle bile koynuna bırakmıştım. Bu sarmalayış bana bir başkaydı...
Uzun ince parmaklarım göğsünde gezinmeye devam ederken bir an tebessüm etmeden duramadım; aklıma nereden geldi bilmiyorum ama Sena ve Yeliz bu halimi görse yanlış yeri okşuyorsun dangalak derlerdi.
Telefonu kapatıp kapatmadığından emin değilim, gerçi çok da mühim değildi. O kadar umarsızdım ki tek derdim bir kaola gibi bedenine sarıldığım Serdar' dı. Açık balkon kapısından içeriye dolan kuş sesleriyle tüm bu an, tahmin edemeyeceğim kadar çok zevkliydi.
Saçlarıma değer dudaklar usulca kıpırdanırken onu arayana bir şey demedi, cevap dahi vermeden telefonu yatağa bırakarak bana tatlı tatlı mırıldandı. Sadece bana... "Uyandın mı yavrum?"
Huzurla başımı aşağı yukarı salladım, sanki hiç uyumamış gibi dinç uyanmıştım. Kollarıyla bedenimi sıkı sıkıya sarıp önce omzumu daha sonra boynumu, kulak mememi, şakağımı ve saçlarımı öptü. "Seni bırakmak istemiyorum ama gitmem gerekiyor."

Bir adamı, daha doğrusu Serdar' ı bu denli değiştiriyor olmam bir mucize gibiydi. Onu ve değişiminin altındaki siyah devimi çok seviyordum.
Sesimi toparlayıp sakince "Sorun yok." Dedim. "Akşam olduğunda yine birlikteyiz." Elim hala bedenindeydi ve ona dokuna dokuna başımı kaldırarak usulca boynunu öptüm. "Senden ayrılmaya niyetim yok." Onu seviyordum, onu severken kendimde hissettiğim güven beni tazeliyordu. Hissettiğim bu güvenin sebebi de Serdar' ın bana hissettirdiği o eşsiz aşktı.

Keyifle "Güzel." Derken sözlerimden memnundu. Tüm gece zaten durmayan elini bu defa da atletimin içine soktu ve belimi sevmeye başladı, külotumun içinden yuvarlak kalçalarıma indi. "Çünkü." Dediğinde artık diğer eli de diğer kalçamdaydı. "Benim de seni bırakmaya niyetim yok." Cümlesi bittiğinde kasıklarımı bacak arasındaki o ürkütücü sertliğine dayamasına müsaade edip kıkırdadım. Hatta bir miktar da kendimi bile isteye ona bastırmış olabilirim.
Sabah sabah..
İyice üzerine çıktım, kollarımı boynuna dolayıp yeniden boynunu öptüğümde imayla gülümsüyordum. "Bu konuda çok kibar var utangaçsınız Serdar Bey."