Hazan Vakti ■ ASKERİ KURGU

Bölüm 82💎

Biz geldik🌬
Yorumlar, oylar aşırı düştü. Sınır 500 Yorum 700 Oy. Bu defa tamamlanmazsa bölüm atmayacağım bilginiz olsun.

                                                                                   💎


Çok ağırdı. "Çok ağırsın." Diye mırıldandım. Ağırdı ama cüssesinin güvende hissettiren, tüm bedenimi kaplayan mükemmel bir hali de vardı.

 

Sızlanışım karşısında kendini geri çekmedi, beni çıplak bedenlerimiz altında yatağa mahkum ederken sırtımda hissettiğim göğse huzursuzca kaşlarımı çattım. Bu sırada yanağıma bir buse inmişti bile. Başımı kaçar gibi diğer tarafa çevirdim. Kollarım başımın iki tarafında, elleri ellerimin üzerinde bu defa derin bir nefesle çevirdiğim yeri öptü.
Serdar beni ne zaman öpecek olsa önce kokumu içine çekerdi.



Çok güzeldi ama kaldıramıyordum ki. Sesim inceldi, nazlanır gibi, "Askım çok ağırsın." Ufak bir nefes, buğulu bir ses, kaşlarımı hafif kaldırdım. "Göğüslerim acıdı." Bu üzerimden kalkması için yetmişti. Yavaşça yanıma uzandı, eli belime gidince uykulu halimle tüm bedenimi ona bıraktım, beline sarıldım.

 


Uyanmak gibi bir derdim yoktu, ki eminim saat daha erkendi. Aslında bugün yapacak çok işim vardı biliyorum, onun için de Serdar' ı evden yollamalıydım ama bunu nasıl yapacaktım bilmiyorum.

"Acıyor mu hala yavrum?" Hayır üzerimdeki ağırlık gidince o da geçmişti. Kaşlarımı kaldırdım, sonrası ufak bir mırıltı. Bu sırada bir eli saçlarımda gezinmeye başlamış, diğeri yorganı başıma kadar çekmişti.

 
En huzurlu olduğum an, bambaşka bir rüya.

 


Onu sevdim, benimle var oluşunu sevdim, yanımdan gitmeyişini ve uyumasa bile benimle yatışını sevdim. Başımı bağrına bıraktığımda bacaklarımı bacaklarının arasına bırakmıştım. Çıplaklığıma eş olan bedeniyle tenlerimizin birleşti... Ona değdiğim an hissettiğim heyecanı yok sayamıyordum, kalbimi her sabah koca kanatlı ve yükleri ağır kelebekler okşuyordu.

"Yavrum.." Bana sesleniyordu, bir cevap veremeyecek kadar halsizdim ama temasıyla başımı kaldırdım, öpüşü alnıma indi. "Güzel yavrum." Bir kere daha, o doymadı, ben doymak istemedim derken bedenimi kucağına alarak üzerinde yatmamı sağladı.
Keyifliydi, rahattı, huzurluydu ve ben halimden çokça memnundum.

Serdar ellerini tekrar belime koyunca kollarımı başımızın iki yanına bırakıp uyumaya devam ettim. Onu hissettim, beni hissetmesine delice keyif verdim. Biz her sabah böyle yılların intikamını alıyorduk sanki. Her şeye rağmen birbirimizin kollarında tüm yaşanmışlıkları siliyorduk. Onun geçmişi, benim geçmişim...

 


Sırtımı, kalçalarımı, saçlarımı uzun uzun severken niyeti beni uyutmaktı. Olabildiğince sakin nefes alıyor ve bunu çok yavaş yapıyordu. Dudakları başımın herhangi bir yerinde, yorgan neredeyse başıma kadar çıkmıştı. Kendimi tüm bu ana bırakarak derin hislerle gülümsedim.
Buradaydım; kocamın kollarında.



Dün gece saatlerce seviştikten sonra ister istemez bitap düşmüştüm. Zaten kaçta uyuduğumuzu hatırlamıyorum ama kuruyan saçlarıma bakarsak birkaç saat oluyordu. Tabi bu yine de bedenimdeki yorgunluğu dindirmiyor, beni doyuran adamdan ayrı kalmama neden olmuyordu.

 


Bedenim öyle bir gevşemişti ki kolumu kaldıracak halim yoktu. Mayışık, uysal, sakin ve dingindim. Ne kadar geçti bilmiyorum ama kendime geldiğimde dudaklarım bağrında, kokusu tüm bedenimdeydi.



Gözlerimi değil belki ama dudaklarımı "Çok uzun zamandır." Diye aralayabildim. Çatallayan sesim öylesine uykuluydu ki kelimeler dudaklarımdan zorla çıkıyordu. Yine de beni duyuyor, sakince dinliyordu biliyorum.