Hazan Vakti ■ ASKERİ KURGU

Bölüm 32💎

Güzel mi değil mi orasını okuduktan sonra siz belirleyeceksiniz. Ama ben şimdiden açık açık söylüyorum :) Hazan Vakti' ne bir daha böyle bir bölüm gelmez arkadaşlar..
Yani gelir ama bu kadar heyecanlı olmaz bence.. 😂❤💜
Bu güzden yalvarırım yavaş yavaş okuyun. 😂
Bir hatam olursa affola 😍😘❤

Ben çok heyecanlıyımm... Sizlerden de bol bol yorum bekliyorum 😍

Açıklama- Serdar Hazan' ı aldatmadı, o kadınla birlikte olmadı. Bu konuda çok linç yediğimiz için söylemek zorunda kaldım.- Açıklama bitmiştir. Keyifli okumalar🌹

Ve ilk defa bir bölüme isim veriyorum...

                                                                                         💎

KADER GAYRETE AŞIKMIŞ

Kuş sesleri havanın serin berraklığında savrulan ağaç yapraklarının kokusuyla birleşerek ruhumu okşuyordu.
Bir yaz gecesinin yanı sıra, bedenimi dokunan serin rüzgar saçlarımı severcesine savuruyordu. Geceyi buhranla karartan gök, sabaha yavaş yavaş yer verirken rengini açıyor, sessiz durgunluğuyla adeta bizi izliyordu.
Beni. Ve ellerini iki yanında sabitlemiş, ne kadar süredir orada olduğunu bilmediğim siyah devi.

Gözlerimizin buluşması dengemizi sarsmadan aşina olduğumuz bir suretle resmedilirken ilk geceden farklı, fakat yine en çok da ilk geceye benzeyen bakışları üzerimeydi. Duygularımızın aynı, fakat her zamankinin aksine daha yoğun olduğu bir gündönümündeydik.

Ellerim kucağımda, başım dik, gözlerim o koyu kahvelerdeyken sanki bakışlarım avuçlarında, tuttuğu soluk ensemde..

Farklıydı.

Kaşları her zamankinin aksine çatık değildi ve gözlerinde görebildiğim bir agresiflik de yoktu. Gülmüyordu, fakat sinirli de değildi.

Doğru kelime...
Sakin gibiydi.
Sanki tüm sinirleri bir pamuk ipliğiyle alınmıştı ve bedenindeki dinginlik benim nemli gözlerimin aksine onunkilerden çok net okunuyordu.

Oturduğum yerden karşı balkona bakarken ona yalnızca başım dönüktü. Bununla beraber gözlerimi ondan bir an bile almıyor, aramızdaki birkaç metreyi yok sayıyordum. Serdar' a bakarken kalbim aramızdaki bu derin sessizlikle tüm bedenimde çarpmaya başladı.

Yeniden.

Zamanın her defada olduğu gibi yeniden durduğunu hissetmek bedenimi sıyıran havanın naifliği kadar güzeldi. Gözlerine bakarken hiç kımıldamadan bana bakıyor, izlerken hafiften uçuşan saçlarımı ve yüzümü tarıyor oluşu sertçe yutkunmasına sebep olmuştu.

Karşılaştığımız her anın aksine bugün ilk defa ona daha uzun bakabiliyorken kendimi varlığından almaya niyetli değildim. Bu defa, ne pahasına olursa olsun duvarlarımı ve yaralarımı görmezden gelerek kendimi o bakışlardaki durağan güzelliğe bıraktım.

Kalbimin hızlanarak atmaya devam edişi, ellerimin üşümesi, bedenimin karıncalanması ve nefesimin kesilmesi Serdar' ın varlığının habercisiyken bedenimden aldığım tepkileri son birkaç haftadır ezbere biliyordum.

Bana öyle baktığın sürece ruhum ruhuna yeniden karışıyordu siyah dev..

Zihnim Serdar' la ilgili hem çok dolu hem de çok boştu.
Bu belirsizliğin yanı sıra yüreğim bir güzellikle sarılıyor ve tüm boş vermişliklerin aksine kendimi bile isteye bu huzura bırakıyordum.

Aynı düşüncelere sahip olduğumuzdan emindim. Yoksa bana bakarken gözlerinde gördüğüm o derin bakışa bir anlam buluşum boşuna değildi. Nefes almayı unuttuğunu hareketsizce kalan bedeninden ve inip kalkmaya göğsünden anlayabiliyordum.
Yüzündeki faça her zamankinin aksine daha yumuşak, elleri hiç olmadığı kadar salaştı.