Hazan Vakti ■ ASKERİ KURGU

Bölüm 74💎

Selam. Biz biraz geç geldik ve ben bu yüzden size ufak bir açıklama borçluyum.
Önce çok sevdiğim- annem kadar değer verdiğim biri rahatsızlandı instadan takip edenler bilir belli bir süre hastanede onun yanındaydım. Hatta bu bölümle denk geldi diye o ara gülüyordum falan.

Sonra yıllardır hayatımda- hayatımızın merkezinde olan birinin aslında çok başka bir insan olduğunu, bambaşka bir hayatı olduğunu hiç hesapta yokken öğrendim. Hayatımın şokuydu, öğrenince de kendimi toparlayamadım. Kendi dünyamdan soyutlanıp Hazan ve Serdar' a asla adapte olamadım kısaca bu.

Üzgünüm, umuyorum kimse kandırmaz kimseyi.
Umuyorum hayatımıza da yolumuza da böyle kötü insanlar denk gelmez, bize karışıp akışı bozmaz, kalbimizi yaralamaz, içimizi deşip hiç gelmemiş gibi derin konularda soru işaretleri bırakıp çekip gitmez.
Varsa da zararsız ziyansız çıkar gider...

Neyse.
Olanları unutalım, keyifle okuyalım.
Sizi seviyorum🕊💎

Sınır 710 Oy 770 Yorum

💎

Ay Zemheri

Radyonun cızırtılı sesini hafif kıstım. Bugün başım fena halde ağrıyor, midem hafif hafif bulanıyor, keyfim yok denecek kadar azdı.
Zorlu bir sürece girmiştim, gerçi zorludan çok yorucu bir süreç olacaktı buna emindim ama yine de bir düzlüğe çıkmam için o rampayı aşmam gerekiyordu. Çamura batmıştım, hem de tepeden uca.

Sol dirseğim cama dayalıyken aynı elimle burun direğimi hafif sıktım. Birazdan dün gece ağlaya ağlaya mesajlaştığım avukatla buluşacaktım, bir dava açılacak ve her neyse süreç işleyecekti.

Aslında oturup düşündüğümde şu sırada bulunduğum duygu karmaşasından kaçmayı o kadar çok istiyordum ki, birkaç gün geçse daha iyi hissedecektim belki. Tabi gel görelim ki boş durmak da içimi kemirirdi. İnceldiği yerden kopsun, olduğunda kırıp döken bir sevdada debelenmektense boşanalım bitsin.

Ofladım, uzanıp kanalı değiştirdim ve daha eğlenceli bir müzik bulduğumda sesi biraz açtım.

Bursa' ya gitmek de istemiyordum, zaten avukattır davadır, üzerime geçen mal varlıklarını geri vermemdi derken burada kalmam benim için daha sağlıklıydı. Sonra başka bir şehir, hiç bilmediğim bir sokak kenarı ve kimsesizliğin verdiği o tanıdık huzur. Eminim çok daha iyi olacaktım, bu bana ilaç gibi gelecekti.

Yol da kusursuz düşüncelerim gibi akıp giderken önüme odaklı suretimde kaşlarım birden çatıldı. Okulum vardı, gidemezdim. Yeniden mırıldanıp küfrettim, bir kez daha ofladım. Bilmiyorum çok bulanıktım elimi nereye atsam parçalanıyordu sanki.

Baktım olmuyor, iyice açtım sesi.

Saatlerdir kafam kazan gibiydi, o anı düşünüp düşünüp ağlamaktan sıdkım sıyrılmıştı. Bundandı ya şu ruhsuz ve mimik kıpırdatmayan halim. Şey derlerdi ya hani, biz kolay delirmedik. İşte durum bende de tam olarak böyleydi. Biri görse ne var halinde derdi de, ben bu hale kolay gelmedim içimin virane tabakhanesini de kimse bilemez.

Olmuş ve olacak olaylara kendimi kaptırmışken aniden önüme kıran arabaya çarpmamak için frenledim ve çıkan gürültüyle son anda paldır küldür sağ şeride geçtim. Tüm bu dalgınlığım hissettiğim anlık korkuyla geçmiş, beni silkeleyip kendime getirmişti. Gerçi dalgınlıkla alakası yoktu suç bende değildi araç zaten makas atıp ilerliyordu, bir süre sonra da yol ayrımında gözden kayboldu.