Hazan, iç içe olduğu tüm sorunlarını büyük bir savaşla görmezden gelerek hayatını sıradan bir mahallede devam ettirmeye çalışan genç bir kızdır. Bu deli dolu, cesur ve komik genç kız beklenmedik bir şekilde, daha önce hiç göremediği karşı komşusu Yü...
Öncelikle Hazan Vakti için bir twitter hesabı açtım. Niyetim #Hazanvakti etiketiyle hakkında atılan twitleri RT' yle bir araya toplamak. Güzel cümleler, alıntılar ve anlar biriktiriz tatlı durur bence.💫
Ben de paylaşımlar yapacağım, bize buradan ulaşabilirsiniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sınır yok ama lütfen oylarımızı verelim bebişler❤
Keyifli okumalar💐
💎
Acaba bu havada çıksak cidden Serdar' ın da dediği gibi soğuktan donar mıydım. Sözlerine bakarsak ona bir şey olmazmış ama ben çok üşürmüşüm bunu da asla istemiyormuş falan filan. Dünden beri sürekli aynı şeyi söylüyordu gözümü de yayladayız burası çok daha soğuk olur diyerek korkutuyordu ama ben yine de çıkmak istiyordum. Beş dakika bile olsa kara dokunmam lazımdı, üstelik şahane bir manzaranın içindeydik altın kafes misali yalnızca bu ana hapsolmak istemiyordum.
Ben istemiyordum ama Serdar' ın da içi dışarıya çıkmak istemiyordu. Yine de ona aldırmayacaktım, mausla filmi biraz daha geriletip mutfaktan gelmesini bekledim.
Bana söyleniyordu, oysa uzun dakikalardır telefonla konuşan kendisiydi. Kim aradı bilmiyorum o kısımla ilgilenmiyordum fakat saate bakınca benim dakikalar sandığım zaman yarım saate tekabül ediyormuş. Bunu çok sonra fark ettim.
Çizgi filmimiz yarım kalmıştı. Filmimiz diyorum çünkü o gitmeden hemen evvel salonun ortasında birlikte izliyorduk. Evet Serdar' da izliyordu. Başım omzundayken beni sarıp yine benimle birlikte uzun uzun ekrana bakmıştı ama artık keyfim kaçmıştı.
Yarım saat olmuş, ekran defalarca kararmış ve ben inatla açmıştım. Belli ki gelmeyecekti, bu defa yüzüm ufak bir öfkeyle asıldı ve bir bir kapattığım sekmelerle az evvel açılsın diye uğraştığım ekranı indirip üçlü koltuğa yüz üstü uzandım.
Madem gelmiyordu biraz uzanırdım. Telefonum üst kattaydı, dünden sonra elime bile almamıştım fakat şimdi de ilgilenecek bir şeyim kalmadığından sıkılmıştım.
Hayır ne güzel bir şeyler yapıyorduk neden buna izin veriyordu ki? Üstelik yarım saat olmuş, otuz dakika. Otuz koca dakika Serdar biriyle ne konuşabiliyordu? Ben bile onunla telefondayken en fazla iki dakika konuşabilirdim bence.
Uzandığım yerde koluma değen mausu umarsız bir öfkeyle yere ittim, halıya düşüp ufak bir sese sebebiyet verdi. Yüzüm koltuk tarafında, kolumu yüzüme çekerek gözlerimi kapattım. Kahvaltıyı Serdar yüzünden biraz fazla kaçırmıştım rahatsız hissediyordum; sürekli yemem için bir şeyler söylemiş, yetmemiş yedirmişti ama ben kendimi biliyordum midem küçülmüş yediklerim de fazla geliyordu işte.
Sıkılacağım bir süre uzandığım yerde yan dönüp bacaklarımı bükerek kendime çektim. Gözlerim çoktan kapanmış, zihnim bir boşluğa şekil almıştı. Birkaç adım sesi duydum, ardından onu "Niye kapattın?" Sünger bob sen gelmeyince bulaşık teli olmaya kara vermiş Serdar, ondan.
