Hazan Vakti ■ ASKERİ KURGU

Bölüm 83💎

Biz geldik❤ Lütfen yorumlarınızı ve görüşlerinizi eksik etmeyin, desteğiniz benim için çok önemli. Sizinle motive oluyorum, Serdar ve Hazan' ın başkalarının hayatına dokunduğunu bilmek çok güzel bir duygu bunu birlikte yaşayalım💫

12Bin 440 Kelime

Bölüm sınırı 700 Yorum 800 Oy

Şimdiden teşekkür ederim❤

#hazanvakti Sanki gecenin gündüze kavuşması gibi Serdar' da bana karışıyor ve gündüzün bundan hiç haberi olmuyordu.

                                                                                               💎
  
                                                                                                                                                                         15 Şubat 2021/
                                                                                                                                                                                   ŞanlıUrfa
   

Kış aylarındaydık, olması gereken buydu. Yani olması gereken; buz gibi havada yağan yağmurun sisle birlikte araba camına hızla düşmesiydi. Daha evvel de sözleşmiştik, bu havaları seviyordum bu yüzden şimdi tek yaptığım koltuğumda uykulu uykulu otururken sessizce havucumu kemirmekti.

Uykumu alamamıştım, ya da bilmiyorum erken kalmak oldum olası benlik değildi de hala zorlanıyordum. İtiraf etmeliyim ki Serdar yokken daha çabuk kendime geliyordum. Tek başıma uyanıyor, mızmızlanacak ve yanına sokulacak kimse olmadığından hazırlanıp evden çıkıyordum. Araba kullanmak da beni sarsan bir olaydı, hal böyle olunca da kendime gelmem kaçınılmaz oluyordu. Tabi tüm bunlarla sabahları çatık kaşlı, nemrut, suskun, herkesi tersleyen suratsız birine dönüşüyordum.

"Uykucu." Diye keyifle mırıldandı Serdar. Arabada duyulan tek ses benim havucumun kıtırtısı ve onun alaylı sesiydi. Havucumun yarısına gelmiş, hala yemeye devam ediyordum, ona dönmeden mızmızlanıp tek elimi deri ceketimin cebine soktum.

Söylemek istediğim şeyler vardı; vaz geçtim ben okumayacağım Serdar, senin paranı yiyeceğim Serdar, evimin kadını olacağım teyzelerle bir ömür gün yapacağım Serdar... Ama aklımdan geçerken bile olanlar o kadar benlik değildi ki onlardan vaz geçmem yalnızca bir saniyemi almıştı.

"Az kaldı biraz daha dayan, son yılın." Çok da keyifli değildi bunları söylerken. Huysuzca başımı salladım, bugün ikinci dönemin ilk günüydü ve Serdar bahsettiği gibi beni okula bırakıyordu. 

Ceketimin önünü düzelttim, saçlarımı yüzümden sıyırıp havucun orta kısmını biraz daha kemirdim. "Gece geç yattık ya Serdar, yoruldum birde. Tabi sana fark etmiyor." Malum konular, ki rahatsız değildim. "Sorun değil ama biliyorsun." Diye devam ederek başımı omzuna yasladım.

Ben halimden onun yanında memnundum sadece. "Hıhı." Diye beni onaylayınca havucumu ona uzattım. "Yemeyeceğine emin misin?" Evden çıkarken istememişti, dudaklarının hemen önünde durduğundan mı bilmiyorum uzanıp biraz ısırınca gülümseyerek ona baktım. "Yeter yavrum, yemeyeceğim."