Everywhere in Jianghu is bizarre (သိုင္းေလာကရဲ႕ ဘယ္ေနရာမဆို ဗ႐ုတ္သုတ္ခပဲ)

အခန်း-၄၀

အခန္း-၄၀

သိုင္းပညာ ေလ့က်င့္ဖူးတဲ့ အတြက္ ခ်င္ေရွာင္ယြီရဲ႕ လက္ေတြဟာ ႏူးညံ့မေနဘဲ ၾကမ္းတမ္းေနသည္.. သို႔ေပမယ့္ အားနဲ႔ နည္းနည္းဖိလိုက္ခ်ိန္မ်ိဳးမွာ စူးတူးတူးေလးျဖစ္တာက လြယ္ရင္ သူ႔ဗိုက္ကို ပြတ္တာ အလြန္ အရသာခံလို႔ေကာင္းၿပီး ဇိမ္ရွိလွသည္..

ဒါနဲ႔ပဲ ခ်န္လင္တစ္ေယာက္မ်က္လုံးမွိတ္ၿပီးဇိမ္ယူ လိုက္ရာ ေသမ်ားသြားသလားဟုထင္ရေအာင္ပင္ အိပ္ေမာက်သြားေလေတာ့သည္..

ခ်င္ေရွာင္ယြီၿပဳံးကာ ေခါင္းကိုခါလိုက္သည္.. ထို႔ေနာက္ ေစာင္ကို အေပၚထိဆြဲၿခဳံေပးဖို႔ လက္လွမ္းလိုက္စဥ္မွာပဲ သူ႔လက္ကို ခ်န္လင္ လွမ္းဖမ္းလိုက္တာ ခံလိုက္ရသည္... ခ်န္လင္က သူ႔ လက္ကိုယူကာ ဗိုက္ေပၚသို႔ ျပန္ဆြဲတင္လိုက္သည္...

ဒီေလာက္ေနလို႔ေကာင္းေနတာကို ရပ္လိုက္ရင္ ဒါ သိပၸံနည္းမက်တာပဲ.....

ခ်င္ေရွာင္ယြီတစ္ေယာက္ ရယ္ခ်င္တာကို ထိန္းတာ ဗိုက္ႂကြက္သားေတြပင္ ႂကြက္တက္ခ်င္သြားသည္..

ခ်င္ေရွာင္ယြီရဲ႕ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ဆန္တဲ့ လက္ေအာက္မွာ အိပ္ေပ်ာ္သြားလိုက္တာ ညစာ စားခ်ိန္ေရာက္မွပင္ ႏိုးေတာ့သည္.. လီသခင္ႀကီးဘက္မွာေတာ့  ပူပန္မႈေတြနဲ႔ စိတ္ကိုမရွည္ရွည္ေအာင္ဆြဲဆန႔္ၿပီးေစာင့္လိုက္တာ ေနာက္ဆုံး စိတ္ဓာတ္ပါက်လာခ်ိန္တြင္မွ သူတို႔ ၂ေယာက္၏အရိပ္အေယာင္ကို လွမ္းျမင္ရေလသည္... ေစာင့္ရတာၾကာလြန္းသျဖင့္ ျမင္ျမင္ခ်င္းမွာ လီသခင္ႀကီးစိတ္ထဲ ပန္းသူခိုးျပႆနာကို အတိတ္ဘ၀က ကိစၥမ်ားလားဟုပင္ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္မိေလသည္..

သူက ေျပးသြားကာ ခ်င္ေရွာင္ယြီတို႔အား စိတ္အားထက္သန္သည့္ မ်က္ရည္ဝဲမ်က္ဝန္းႀကီးျဖင့္ ေျပးႀကိဳေလသည္..

ၿခံအေနာက္မွာ မီးရႈိ႕ သတ္ခံလိုက္ရတဲ့ ေကာင္မေလးကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာသည့္ ခ်န္လင္က လီသခင္ႀကီးကို မ်က္ေထာင့္နီႀကီးျဖင့္ ၾကည့္သည္..

"အဲ" လီသခင္ႀကီး အနည္းငယ္ေၾကာင္သြားသည္.. သူတို႔ေတြအိပ္ေရးမ်ားမ၀ၾကေသးလို႔လား ??