Everywhere in Jianghu is bizarre (သိုင္းေလာကရဲ႕ ဘယ္ေနရာမဆို ဗ႐ုတ္သုတ္ခပဲ)

အခန္း-၃၈

အခန္း-၃၈

ထိုကဲ့သို႔ အႏၲရာယ္မ်ားသည့္ လူလည္စကားကိုၾကားလိုက္ေသာအခါ ခ်န္လင္က လက္ဝါးႀကီးပဲ လႊတ္လိုက္ၿပီး "မင္းငါနဲ႔ ေဝးေဝးကိုသြားရင္ေကာင္းမယ္"

"ဒီခင္ပြန္းက ပန္းသူခိုးကို ဖမ္းေပးမယ္ဆိုတာ မင္းေၾကာင့္ေလ" ခ်င္ေရွာင္ယြီက သူ႔ႏွာေခါင္းကို ညႇစ္လိုက္ၿပီး ေျပာသည္.. "ဘာလဲ.. ဘာမွ ဆု မေပးဘူးလား"

"မင္းက ဆုလိုေသးတာလား?" ခ်န္လင္က သမာဓိရွိသည့္ မ်က္ႏွာတည္မ်ိဳးလုပ္ကာ ေျပာသည္.. "အမွန္တရားဘက္က သူေတာ္ေကာင္းဂိုဏ္းရဲ႕ တာဝန္ေတြဝတၱရားေတြေတာ့ သိပါအုန္း.. မေကာင္းတဲ့သူကို ႏွိမ္ႏွင္း ၿပီး အမွန္တရားဘက္က ရပ္တည္ရမွာ မင္းအလုပ္မဟုတ္ဘူးလား"

"မဟုတ္ပါဘူး" ခ်င္ေရွာင္ယြီက ျပန္ေျဖသည္.. "သူမ်ားကိစၥပါခ်င္တဲ့သူ သူ႔ဘာသာဝင္ပါလို႔ရတယ္ . ကိုယ္နဲ႔ ဘာဆိုင္လဲ"

ခ်န္လင္ "..."

ေကာင္းၿပီ မင္းကို အထင္ မႀကီးခဲ့သင့္ဘူး.. တီဗီထဲက သူရဲေကာင္းဆိုတာေတြက တကယ့္လက္ေတြ႕မွာ ရွိမွမရွိပဲ

လီအိမ္က သခင္ေလးက စိတ္အေတာ္ထိခိုက္ေနတာမို႔ သူတို႔ ၂ေယာက္ ထိုေန႔က သြားမေတြ႕ေတာ့ ဘဲ အခန္းကိုသာ ေစာေစာျပန္ ညစာစားလိုက္သည္..

"ဒီေလာက္အေစာႀကီး အိပ္ရမွာလား" ခ်န္လင္က ဆူပုတ္ပုတ္ျဖင့္ စားပြဲခုံကို ထုကာေျပာသည္.. သူပ်င္းလို႔ေသေတာ့မယ္..

အရင္ကအခ်ိန္အရ သာဆို ဒါ ည၈နာရီ၉နာရီေလာက္သာရွိဦးမည္. ညဘက္ ေပ်ာ္ပါးခ်ိန္အစသာရွိဦးမည္.. ဒီေလာက္အေစာႀကီး အိပ္ယာဝင္ရမွာ ဘေလာက္ေတာင္ အခ်ိန္ေတြအလကားျဖစ္လိုက္သလဲ..

" မအိပ္ခ်င္ဘူးလား " ခ်င္ေရွာင္ယြီရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ က အႀကံရွိသလို ၿပဳံးသြားသည္.."ရက္၃၀ အေယာက္၃၀ သုေတသနလုပ္ၾကည့္ၾကမလား"

ခ်န္လင္ သူ႔ကို မ်က္လုံးျပဴးျဖင့္ စိုက္ၾကည့္ပစ္လိုက္သည္..

ဒီလူက ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ အရွက္မရွိတာမဟုတ္ဘူးပဲ..

"ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္ မင္းကို အျပင္ေခၚထုတ္သြားရမလား" ခ်င္ေရွာင္ယြီကေျပာသည္..