Everywhere in Jianghu is bizarre (သိုင္းေလာကရဲ႕ ဘယ္ေနရာမဆို ဗ႐ုတ္သုတ္ခပဲ)

အခန်း-၄၁

အခန္း-၄၁

ထိုေန႔ညမွာပဲ ခ်ဳံဟြာၿမိဳ႕ထဲမွာ ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲတခုထပ္ျဖစ္ျပန္တယ္..

ၿမိဳ႕အေရွ႕ဘက္က ဆရာတစ္ေယာက္နဲ႔ ၿမိဳ႕အေနာက္ဘက္က စားေသာက္ဆိုင္ စားပြဲထိုးေလးတစ္ေယာက္.. ႏွစ္ေယာက္လုံး ပန္းသူခိုးလက္ခ်က္မိသြားၾကတယ္.. အခု သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္လုံး အိမ္တြင္းေအာင္းေနၾကၿပီး.. သတင္းသြားေမးၾကတဲ့ အိမ္နီးခ်င္းေတြ အေျပာအရ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဆင္းရဲေနၾကတယ္ ၾကားတယ္..

ၿမိဳ႕ထဲမွာ မေက်မနပ္ေျပာသံေတြက လဲ ဟိုတစ ဒီတစ စၾကားေနရေလၿပီ.. ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ခ်င္က သာမန္လူတန္းစားေတြကို ေခါင္းထဲမရွိဘူး.. သူ႔ ရဲ႕ ရွန္သခင္ေလးနားကပ္ၿပီး တီးတိုးတီးတိုး လုပ္ေနရတာပဲ သေဘာက်ေနတယ္.. ဘာသူရဲေကာင္းလို႔မွ မေခၚထိုက္ဘူး.. အားလုံးစိတ္ပ်က္ေနၾကၿပီ စသျဖင့္ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြရဲ႕ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြကလဲ ပြင့္အန္စျပဳေနေလၿပီ..

"မင္းစိတ္မဆိုးဘူးလား?"  ထိုသတင္းကိုျပန္ၾကားၿပီးေနာက္ ခ်န္လင္က ခ်င္ေရွာင္ယြီကို ခပ္လန႔္လန႔္ျဖင့္ေမးသည္..

"သူတို႔ေျပာခ်င္ရင္ေျပာပါေစေပါ့.. ဘာလို႔စိတ္ဆိုးရမွာလဲ" ခ်င္ေရွာင္ယြီက ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးျဖင့္ေျဖၿပီး သူ႔ေမးကို လွမ္းဆိတ္သည္.... "ဇနီးေလးက ကိုယ့္အစားစိတ္တိုေနတာလား"

"မင္းအေတြးလြန္ေနၿပီ" ခ်န္လင္က သူ႔လက္ကို ပုတ္ထုတ္လိုက္ၿပီးေျပာသည္.. "အမွန္ေျပာရရင္ ငါက သူတို႔ဘက္ကိုလိုက္ၿပီးေတာ့ မင္းကို ဆူပစ္ခ်င္တာ"

ခ်င္ေရွာင္ယြီကေမးသည္.. "ေန႔လည္ဘာစားခ်င္လဲ"

စားအုန္းမယ္ ဟုတ္လား?...... ခ်န္လင္က ခ်င္ေရွာင္ယြီေခါင္းကို တဘုတ္ဘုတ္ႏွင့္ပုတ္ရင္းေမးလိုက္သည္.. "ထုံးစံဆိုရင္ ျပႆနာကို ဘယ္လိုရွင္းရမလဲ ေတြးရမွာ မဟုတ္ဘူးလား"

"ျပႆနာကိုရွင္းရမယ္ဆိုရင္ ပန္းသူခိုးကို ေစာင့္ၾကည့္တဲ့နည္းပဲရွိတယ္" ခ်င္ေရွာင္ယြီက အျပင္ဘက္သို႔ သူ႔ကိုဦးေဆာင္ေခၚရင္း ေျပာသည္.. " ဒီလိုကိစၥေသးေသးေလးကို ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့"

ကိစၥေသးေသးေလးဆိုရင္လဲ သြားျမန္ျမန္ရွင္းေပးလိုက္ေတာ့ေလကြ.. ဘာလို႔ သူမ်ားေတြဆဲဆို ျပစ္တင္တာကို ခံေနတာလဲ... ခ်န္လင္စိတ္ထဲေနလို႔မရေပ..."မင္းမွာ ဘာသဲလြန္စရွိေသးလို႔လဲ"