Everywhere in Jianghu is bizarre (သိုင္းေလာကရဲ႕ ဘယ္ေနရာမဆို ဗ႐ုတ္သုတ္ခပဲ)

အခန္း-၃၇

အခန္း-၃၇

ရက္ ၃၀ အေယာက္ ၃၀

"ဇနီးေလးကလဲ မေနာက္ပါနဲ႔ ကိုယ္က ဘလိုလုပ္ မူးေယာင္ေဆာင္ရဲမွာလဲ" ခ်င္ေရွာင္ယြီ က တည္ၿငိမ္စြာပင္ အရွက္မရွိ ဆိုသည္..

"မင္းငါ့ကိုလိမ္ရဲေသးတယ္" ခ်င္ေရွာင္ယြီက ေစာင္ႏွင့္ထပ္ပစ္ေပါက္ကာေျပာသည္..

" ကိုယ္အမွန္ေျပာတာ" ခ်င္ေရွာင္ယြီက ကုတင္ေဘးမွာထိုင္လိုက္သည္.. "ကိုယ္တို႔ သိုင္းသမားေတြဆိုတာ တိတ္တဆိတ္ တိုက္ခိုက္တာမ်ိဳးေတြအတြက္ပါ က်င့္ထားေတာ့ ဒါမ်ိဳးက သူ႔ မသိစိတ္ကေနကို ႏိုးၾကားေနတာ"

ကူလီကူမာ!!မင္းက ကူလီကူမာေကာင္!! ခ်န္လင္ စိတ္ထဲက ေတြးလိုက္ကာ ရင္ဘတ္ကို လွမ္း၍ေဆာင့္ကန္လိုက္သည္.. တကယ္ကို ရန္လိုေနေတာ့တာ...

ဒီအခြင့္ေကာင္းကို အလြတ္မခံတဲ့ ခ်င္ေရွာင္ယြီက ေျခဖဝါးကိုဖမ္းဆြဲလိုက္ၿပီး ကလိထိုးဖို႔ ျပင္လိုက္သည္.. ခ်က္ခ်င္းရိပ္မိလိုက္တဲ့ ခ်န္လင္ကလဲ အကြက္မွားၿပီဆိုသည့္စိတ္ႏွင့္ ေျခေထာက္ကိုျပန္႐ုတ္သည္.. ဒါေပမယ့္ မရပါ.. ခ်င္ေရွာင္ယြီက ျပန္ဆြဲကာ သူ႔ကိုတြန္းလွဲၿပီး တက္ဖိလိုက္၏..

လာျပန္ၿပီ ဒီလိုပုံစံ!! ခ်န္လင္က လက္သီးနဲ႔ လွမ္းထိုးသည္.. ဒါေပမယ့္ သူ႔ႀကိဳးစားမႈက အခ်ည္းႏွီးသာ.. အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ခ်င္ေရွာင္ယြီက လက္ကို ဖမ္းဆုပ္လိုက္႐ုံသာမက ဖြဖြေလးပင္နမ္းလိုက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္..

"ဒီေန႔ မင္းနဲ႔ငါ အတူတူ ေသမယ့္ေန႔ပဲကြ!!! " ရွက္လဲရွက္ ေဒါသလဲထြက္ႏွင့္ ခ်န္လင္တစ္ေယာက္ ရႈးရႈးရွဲရွဲ ျဖစ္ကာ ကိုက္ျခင္း ကုတ္ျခင္းမ်ားကို ဆက္တိုက္လုပ္ေတာ့သည္..

ထိုအခ်ိန္တြင္ ယဲ့က်င္းက တံခါးကို ၀ုန္းခနဲကန္ကာ ဝင္လာရာ ကုတင္ေပၚ မွာ လုံးေထြးကာ သတ္ပုတ္ေနၾကေသာ သူတို႔ ၂ေယာက္ကိုေတြ႕လိုက္၏.... လိုက္လဲ လိုက္ဖက္ပါေပတယ္..

...

"ဘာကိစၥလဲ" ခ်န္လင္ကို ဖိကာ ထိုင္ထားရင္းက ခ်င္ေရွာင္ယြီက တည္ၿငိမ္စြာပင္ ေခါင္းလွည့္ကာေမးသည္...