Everywhere in Jianghu is bizarre (သိုင္းေလာကရဲ႕ ဘယ္ေနရာမဆို ဗ႐ုတ္သုတ္ခပဲ)

အခန္း-၂၉

အခန္း-၂၉

ကူခ်ဳံေကာင္

စိတ္ဆိုးတာနဲ႔ ဒီလိုေသာင္းက်န္းစရာလား ဘယ္လို ဟာေလးလဲ...

ခ်င္ေရွာင္ယြီ သက္ျပင္းခိုးခ်လိုက္ကာ ေစာင္ကို ေခါင္းေပၚက ဆြဲဖယ္လိုက္ၿပီး ခ်န္လင့္ကို အက်ိဳးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ေျပာဖို႔ျပင္လိုက္သည္.. ဒါေပမယ့္ သူ အဲ့လိုျပင္လိုက္ခ်ိန္မွာပင္ ခ်န္လင့္ မ်က္ဝန္းမ်ားက ရဲလာၿပီး အသံမထြက္ဘဲ တအင့္အင့္ႏွင့္ငိုေတာ့သည္...

ခ်င္ေရွာင္ယြီ "......."

အဲ ... ဟုတ္ၿပီ.. ၾကည့္ရတာ ဒီတခါ တကယ္ စိတ္ဆိုးၿပီထင္တယ္...

ခ်န္လင္ က တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အသံထြက္လာကာ ပို၍ ပို၍က်ယ္လာေလသည္.. ခ်င္ေရွာင္ယြီ ဘာလုပ္လို႔ လုပ္ရမယ္ မသိေတာ့.. ရန္လဲ ျဖစ္လို႔ မရ ဆူလဲ ဆူလို႔ မရ... ထို႔ေၾကာင့္ စိတ္ကိုသာ အတင္း ဆြဲဆန႔္ၿပီး ေခ်ာ့ရသည္.. " ကိုယ္ ေတာင္းလဲ ေတာင္းပန္ၿပီးၿပီေလ.. မငိုပါနဲ႔ေတာ့ ဟုတ္ၿပီလား... စိတ္ဆိုးေနေသးရင္ ကိုယ့္ကို ကိုက္မလား.. ကိုယ္ေပးကိုက္မယ္"

ခ်န္လင္က အဖတ္မလုပ္ပါ...

ခ်င္ေရွာင္ယြီ ေခါင္းေတြပါကိုက္လာသည္..

ခ်န္လင္ ခဏရပ္ကာ သူ႔ အက်ႌလက္ျဖင့္ ႏွာကိုသုတ္လိုက္သည္.. ထို႔ေနာက္ ဒူးကိုပိုက္လက္ေပၚေမွာက္ကာ ဆက္ငိုေလ၏..

ေျပာရရင္ ခ်င္ေရွာင္ယြီ တကယ္လန႔္ေနၿပီ..

ခ်န္လင္ကေတာ့ ဒီအခြင့္အေရးကိုယူကာ တေလွ်ာက္လုံး စိတ္ဆင္းရဲခဲ့သမွ်ကို အတိုးခ်ကာ ငိုေနျခင္းျဖစ္သည္... နာမ္ေ႐ႊ႕ေျပာင္းတုန္းက ခံစားခဲ့ရတဲ့ ေၾကာက္႐ြံ႕မႈ၊ ဒီမွာဘယ္ေလာက္ၾကာမယ္မွန္းလဲမသိခဲ့ ရဘူး..ခုခ်ိန္မွာသာ မေပါက္ကြဲရရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ေပါက္ကြဲလို႔ရမလဲ မသိဘူး...

ခ်င္ေရွာင္ယြီ မ်က္ေမွာင္ အနည္းငယ္ႀကဳံ႕ ေနမိေသာ္လဲ ဘာမွ မေျပာဘဲ တခ်က္တခ်က္ ေက်ာကိုသာ အသာေလးပုတ္ ေပးမိသည္..

ေတာ္ေတာ္ၾကာ ငိုၿပီးေနာက္ ခ်န္လင္ အနည္းငယ္ ေနလို႔ေကာင္းလာကာ ခပ္မတ္မတ္ထိုင္လိုက္ၿပီး ခ်င္ေရွာင္ယြီကို နီမို႔မို႔ မ်က္ဝန္းမ်ားႏွင့္ စိုက္ၾကည့္သည္...