KÜÇÜK TURUNCU BALIK

13

Dün anlamadığım biçimde okuyucum arttı, sonra baktım oy geliyor ama hala anlamıyorum. Sonra Esra'nın okuma listesine eklediğini gördüm. Instagrama uzun süredir girmiyorum -belli bir sebebi var elbette- ama Instagram'da kitap tanıttığını da biliyorum :) Annemin hesabından baktım :) Gözlerim dolu dolu okudum, tekrar çok teşekkür ederim. Wattpad tuhaf bir platform, yeniye kadar sadece adından haberdardım. Benim hayatımdaki Duru bana önerdi, hem de nasıl, tesadüfe bakın ki Esra'nın Instagram hesabında paylaştığı bir kitap tanıtımı arkadaşımın keşfetine düşüyor. ''Bana seni de okusa beğenir bence, neden bu platformda yazdıklarını paylaşmıyorsun?'' dediğinde karar verdim Wattpad hesabı açmaya. Bu hikaye ben lisedeyken yazdığım bir hikaye, ilhamını kendimden, kuzenimin akvaryum balığından ve bir zamana kadar hep yanımda olan gerçek Deniz ve Tuna'mdan alıyor. İlk beş bölümü hazırdı üzerinde oynama bile yapmadan paylaştım acemice olabilir ama değişiklik yapmak istemedim. Olacak olan her şey belli zaten. Final hariç ama o da zamanla kafamda şekillenir. Neyse çok uzattım :/ 

Bu bölümün yarısı hazırdı kalan kısmı da dünkü oy, yorum ve okumalarınızdan aldığım gazla hemen yazıldı. Bu bölümü Esra'ya armağan etmek istiyorum yani çok da güzel bir bölüm değil ama teşekkürü bu şekilde edebilirdim ancak. Daha naif bölümler hediye etmek isterdim.

İyi okumalar :)        <3                     

İp askılı bir elbise giymiştim, dolabıma ne şekilde yerleştiği hakkında bir fikrim yoktu ama sevmiştim. Ana okulundaki 23 Nisan dans gösterisinde Petek Dinçöz'ün Foolish Casanova şarkısında dans ederken giydiğim kostümün yetişkinler için olanıydı sanki. Turuncu kirpiklerime rimel sürüp, parlatıcıyla da makyajımı noktaladım hazırdım.

Tuna'yı aradığımda 'Oğuzhan ile beraber Yaprak'ın hazırlanmasını beklediklerini' söyledi. Keşke araba Tuna'da olsaydı, eminim her ne kadar yolu uzatsa da Yaprak'ın hazırlanmasından daha kısa sürerdi.

Duru'ya ne alemde olduğunu soran bir mesaj attığımda Doruk ile önceden buluştuğunu yirmi dakikaya kadar mekanda olacağını söylemişti. Birkaç saate her şeyin açığa çıkacağını düşünüp birlikte olmalarını sorun etmeyecektim. Evet, yapabilirdim bunu. Onun dışında beni almaya kimse gelmeyecekti belli ki. Bu işte yalnızdım. İnciraltı bize uzaktı, taksiye binmek bütçemi biraz sarsabilirdi. Bu nedenle yolun yarısını tramvayla gitmeye karar verdim sonrası belki taksi olurdu.

Anneme ''Ben çıkıyorum'' diye seslenip çıktım, herhangi bir cevap beklemiyordum. Düz beyaz spor ayakkabılarımı giydim, şaşırtıcı şekilde hem kendim gibi görünüyordum hem de şıktım; çoğu zaman bu ikisi aynı anda olmazdı.

Semra Teyze camdaydı, onu görmezden gelip geçip gitmek isterdim ama o beni çoktan görmüştü.

''Kız Turuncu, nereye böyle? Bir şey demeyeyim demeyeyim diyorum ama son günlerde yaşıtların gibi giyiniyorsun, hayırdır? Geçen gece sarılıp vedalaştığın oğlanla mı var bir şeyler?'' dediğinde gözlerimi kocaman açtım. Onu da mı görmüştü?

''Yok bir şeyler Semra Teyze, arkadaşım o benim. Şimdi de iş buldum arkadaşlarımla onu kutlayacağız oraya gidiyorum.'' Tabii eğer izin verirsen!

''Sen iş mi buldun,'' dedi. ''Benim neden haberim yok?''

''Bilmem ki Semra Teyze şaşırdım gerçekten. Senin bilmen lazımdı böyle şeyleri hatta bence senin olaylar olmadan öngörmen lazımdı öyle bir duayensin sen çünkü,'' dediğimde bana kızmıştı. Benim ona kızmam gerekirken hem de!