Blood and Revenge 3: İlahi oyun

45. bölüm ~ Kan ya da intikam. FİNAL

İyi okumalar! Üçüncü kitabın son şarkısı tüm kitaba ait olsun istemiştim. Dinleyerek okuyabilirsiniz

 ***

(Yazardan)

Nogitsune arka arkaya giderek okulun merdivenlerinden yukarı çıktı. Ama onu durduran ikinci kattan tam önüne düşen Scott McCall, ve arkasından gelen Aiden ve Ethan olmuştu. Onları görmesiyle birlikte korksa da, bunu çok belli etmemişti.

"Görüyorum da muhteşem üçlü beni öldürmeye gelmiş..."

"Bırak artık insanların peşini, ve Heaven'ı rahat bırak!" diye Scott'ın bağırmasıyla yüzündeki gülümseme daha çok yayılmıştı. Her şeyin bu kadar basit olduğunu sanmaları çok gülünçtü.

"Gerçekten, bunu istesem bile yapar mıyım sanıyorsun?"

"Ne istiyorsun? Neden bunları yapıyorsun, sana bir şey yapmadık!"

Olaya Aiden da dahil olup, Nogitsunein üzerine yürüyüp, ona yumruk atmak istediğinde, Nogitsune onun kolunu tutmuş, ve duvara fırlatmıştı. Bunun üzerine Ethan da onun üzerine koşmuş, ve aynı şey Ethan'ın da başına gelmişti. Scott onu durduramamıştı.

"Yalnız kaldık, "gerçek alfa". Şimdi yine beni durdurmak istiyor musun?"

"Sadece neden bunları yaptığını öğrenmek istiyorum." Diye mırıldandı Scott. Onunla yalnız başa çıkamayacağını anlamıştı. Ve sakin olması onun hayrınaydı.

"Aslında bir sebebi yok. İnsanların acı çekmesi hoşuma gidiyor. Acı çekmeleri... –yerde kıvranan Ethan ve Aiden'a bakıp yumruklarını sıktı ve gülümsedi- bana güç veriyor. Ben bir Nogitsuneyim, Scott. Acıdan, sefaletten, kaostan güç alırım. Bunu benden iyi biliyorsun."

"Arkadaşlarımın peşini bırakmazsan seni öldüreceğim. İnan bana bunu yapacak güçteyim. İlahi oyunu-"

"İlahi oyun ha... İlahi oyunmuş... –onun üzerine doğru yürümeye başladı- Bu oyunda her şeyin sizin elinizde olduğunu mu sanıyorsunuz? Bu benim oyunum. Beni kendi oyunumda yenebileceğini mi düşündün? Onileri öldürebilirsiniz, peki ya beni? BENİ?! Ben 1000 yaşındayım, beni öldüremezsiniz!"

Bunları söylerken Scott'ın üzerine geliyordu büyük hızla. Tam o anda tanıdık bir sesin "Ama seni değiştirebiliriz!" diye bağırmasıyla birlikte Nogitsune adımlarını yavaşlatıp, solda, merdivenlerin başında duran kızıl saçlı kıza baktı. Lydia korkmadan onun gözlerinin tam içine bakıyordu. Ve yanında da ayakta durmakta zorlanan Stiles vardı.

"Ne?" diye Nogitsune fısıldadı, ama soracağı soru yarıda kesilmişti. Arkadan birinin ona saldırıp, katanasını sırtına sokmasıyla birlikte korkunç bir bağırış kopmuştu ondan. Bu katanayı tanıyordu. Yıllar önce bununla onu öldürmüşlerdi!

Arkasını dönüp, onu yaralamış kişiyi tutmak isterken, Scott ona saldırmış, ve kolunu tüm gücüyle ısırmıştı. İşte bu zaman Nogitsune çocukların ne yapmaya çalıştığını anlamıştı. Bir tilki asla değiştirilemezdi!

Katana onun sırtından çıktı, Scott kolunu bıraktı. Şimdi herkes onu izliyordu korkuyla. Bedeni sanki bir yılanmış gibi kıvrıldı, ve yere düşmeden önce ağzından büyük bir sinek çıktı. O sırada Isaac yetişerek sineği Derek'in annesinin pençelerinin saklandığı kapla yakaladı. Nogitsunenin bedeni ise... Yere düşerek toza dönüştü.

Aynı anda bir kaç bağırış sesiyle birlikte Oniler de yok olmuşlardı. Tam her şeyin bittiğine sevineceklerdi ki, korkunç bir kükreme sesiyle birlikte hepsi yerinde donup kaldı. Lydia merdivenlerden aşağı inerek, gözünü bir noktaya dikti. Gördüğü şeyi tam algılayamıyordu, ama boğazındaki bir şey onu zorluyordu.