Aiming for Hades

34

"What the fuck is that, Elle?!" Gia exclaimed when I told her what happened.

Wala pala si Tatay dito sa bahay kanina kaya naman kinailangan ako ni Ares para may kasama siya. Though, he's with his yaya, I know he just craves for my presence. I bonded with him.

And yes, Gia, what the fuck is that, Elle?

"Maybe I'm just too horny!" sabi ko na wala namang katuturan.

I'm so freaking ashamed of myself! Ako pa talaga ang kung ano-ano ang ginawa kanina? We made out! Hindi ko naimagine na ganoon ang magiging unang usap namin! Akala ko, iyakan tapos sumbatan o ano, pero hindi! Nag-MOMOL pa kami!

"Damn you! Sabi mo ay galit siya?! Baka naman paglalaruan ka no'n para makapaghiganti?! Para masaktan ka rin niya, ha?!" pag-o-overthink niya.

Naalala ko ang sinabi ni Hades kanina. He did say that he's... he's gonna punish me so it'll be called quits! Maghihiganti siya? What, Elle? Ba't parang gulat ka?! Siguro nga ay maghihiganti 'yon! I remember him asking why am I not stopping him! Baka akala niya ay maiinis ako sa ginagawa niya? Baka akala niya, ano, maiinsulto ako?

Galit siya! Nakita kong galit siya! Siguro nga... Oh my god, baka nga?!

I ended that call with Gia right after. Kung sasaktan niya rin nga ako... edi... ayos lang. Ayos lang, e, iniwan ko naman siya noong una! Hindi niya pa siguro alam kung bakit. Baka hindi nila 'yon pinag-uusapan ni Tita Demeter. Pero paano kung napag-usapan na pala nila? Ibigsabihin hindi niya naiintindihan kung bakit ako umalis?

Kung ako si Hades... at iniwan ako...

Pero kung alam niya! Dapat alam niya ring mayroon siyang anak!

Edi hindi niya nga alam?!

At hinalikan niya pa ako kanina! Baka nga maghihiganti siya sa 'kin?! Oh my god! Ganoon siya maghiganti? Sana pala ay araw-araw ko siyang iniwan!

Joke! Joke lang, siyempre! Bakit ba gano'n? Bakit gusto ko? E, siyempre, Janela, mahal mo pa rin siya. Pero... pero kung galit na nga lang siya sa 'kin... at maghihiganti na lang siya... edi maliit din ang tiyansang tanggapin niya si Ares?

Ganoon ba? Ganoon kaya? Hindi ko na talaga alam! Sana naman! Sana naman, Hades, matanggap mo si Ares! Kahit pa iniwan kita noon at ayaw kong manumbat pero kasi, Hades, para sa 'tin din 'yon! Kahit pa iniwan kita noon, at galit ka o ano... Sana naman tanggapin mo si Ares. Kahit si Ares lang! Gusto ko lang na maramdaman niya na may Nanay siya... at Tatay.

Pero kung hindi nga siya tatanggapin ni Hades, anong gagawin ko? Edi rito lang kami ni Ares! Wala kaming gagawin. Hindi kami magmamakaawa. Nagba-baka sakali lang naman ako. Para ito sa anak ko.

"Ares, baby..." I called my son.

He immediately responded. Ibinaba niya muna ang tablet na hawak.

"I... I met your Daddy again." sabi ko. Kumunot ang noo niya. "Mom, I don't need him..." umiwas siya ng tingin sa 'kin. "He doesn't love us."

"But baby, what if he'll love you?" mali pa yata na sinabi ko iyon dahil paano naman kung hindi? Aasa ang anak ko! Gusto ko na sanang bawiin pero nagsalita na si Ares.

"Just me? If he doesn't love my Mom, then I really don't need him, Mommy."

Hindi ako nakaimik. Niyakap ko si Ares at hindi ko na alam kung ano pang sasabihin. This life... is truly worth it. Kahit pa nasaktan ako. Kahit pa naging miserable ako. Basta nasa tabi ko si Ares. Basta ramdam ko ang pagmamahal niya. It's fine for me. It's perfect for me, actually.

"Don't you think I'm happy, Mom?" he murmured while I'm hugging him.

"What, Ares? Why? Aren't you happy, baby?" I asked gently.