Nie zakochaj się!

Zazdrość

PERSPEKTYWA HANA

Gdy zauważył, że Maja długo nie wracała, postanowił jej poszukać. Chciał chwilę z nią posiedzieć sam na sam i spędzić z nią miło czas. Szukał ją po całym kempingu, jednak jej nie znalazł. Wpadł na pomysł, że może siedzieć nad strumykiem i tam się udał. Kiedy był już blisko tego miejsca przystanął, bo Maja nie była sama. Obserwował ich przez dłuższą chwilę, aż zobaczył jak Hyunjin ją całuję. Zdenerwował się, zacisnął dłonie w pięści i poszedł do swojego namiotu. Nie wiedział, dlaczego tak się czuł, ale było mu przykro. Może dlatego, że ona mu powiedziała iż nic nie łączy ją z hyungiem, a tu się okazuję co innego. Czy go okłamała? Położył się i tak rozmyślał o całej sytuacji, którą zobaczył. W sumie nie miał prawa być na nią zły, powinien cieszyć się jej szczęściem. Ona tyle razy była dla niego dobrą przyjaciółką i on też musi jej pokazać, że jest najlepszym przyjacielem. Tylko dlaczego go to, tak boli. Jego rozmyślania przerwał mu Hyunjin, który wszedł do namiotu.

- A ty tu? Nie bawisz się?

- Jestem zmęczony - skłamał Han.

- Aha, to ci nie przeszkadzam.

- Hyung? - zatrzymał go.

- No?

- Co cię w końcu łączy z Ma yą? - zapytał.

- Nic, przyjaźnimy się.

- Taa jasne - odpowiedział sarkastycznie.

- Han, czemu moja odpowiedź cię denerwuje? - spytał nie rozumiejący książe.

- Widziałem jak się całujecie...

- Ahh tak ... Tak naprawdę ja ją pocałowałem, ona mnie od razu odepchnęła.

- Ale dlaczego? Przecież się spotykacie - zapytał trochę za entuzjastycznie Han.

- Bo ona lubi kogoś innego, ale chyba tego sama nie wie.

- Tak myślisz?

- Tak - odpowiedział wychodząc z namiotu.

- Hmm.

Jisung usiadł zaskoczony, nie wiedział czy to, co właśnie powiedział Hyunjin jest faktycznie prawdą. Znał Ma yę i wiedział, że ona na pewno otwarcie, by nie powiedziała mu, że kogoś lubi. Ostatnio myślał coraz częściej o niej i złapał się na tym, że na nią patrzy. Chciałby spędzać więcej z nią czasu i potrzebuje jej towarzystwa, ale czy to nie jest przyjaźń? Choć był pijany, to musiał przyznać pocałunek nie był mu obojętny i jakby ona go nie powstrzymała, może pozwoliłby sobie na więcej. Czy jakby kogoś lubiła, to pozwoliłaby mu na to? Raczej od razu, by go odepchnęła, a nie po dłuższej wspólnej chwili. Powinien z nią porozmawiać, może sama mu powie. A może to Felix? Niby powiedziała, że nie jest jej chłopakiem, ale może dopiero zaczynają się spotykać. Jednak miał nadzieję, że to nie on, bo czułby się jeszcze bardziej winny z powodu ich pocałunku.

PERSPEKTYWA STRAY KIDS

Wszyscy się świetnie się bawili, choć niedziela był dniem wyjazdu, to po wczorajszym wieczorze, gdzie sporo się polało alkoholu, część z nich miało kaca. Dlatego śniadanie wszyscy jedli dopiero o 12:00, a jeszcze trzeba było poskładać namioty i się spakować, co szło im jeszcze dłużej niż przygotowanie śniadania. 

- Szkoda noona, że musimy już jechać - powiedział zawiedziony maknae.

- Tak szkoda.

Nikt z nich nie chciał jechać, ale niestety obowiązki ich wzywali. Gdy wsiadali do samochodów Hyunjin poprosił maknae o zamianę miejsca, bo chciał porozmawiać z Mają.

- Oppa ja nie wiem czy jest o czymś rozmawiać.

- Myślę, że tak - powiedział patrząc na nią wymownie.

- Tylko mnie nie dręcz znowu - poprosiła zrezygnowana.

- Chciałem cię przeprosić, nie powinienem wtrącać się w twoje sprawy.

- Ja przecież nie jestem zła. Przepraszam, że tak napadłam na ciebie oppa, ale naprawdę chce skupić się na swojej pracy.

- Rozumiem, tylko pozwól mi na jedną radę.

- Słucham.

- Gdy zaczynasz do kogoś coś czuć, to nie możesz tego sobie tak cofnąć. Tego się nie planuje i często nie jest się na to przygotowanym. Serce bije mocno i nie przestaje.

- Dziękuję, zapamiętam oppa.

Po tej poważnej konwersacji zaczęli rozmawiać o głupotach i rzeczach mało ważnych. Maja zdecydowanie swobodniej czuła się w jego towarzystwie, gdy mogła traktować go jak przyjaciela. Han siedział z przodu i udawał, że nie słyszał ich rozmowy. Zdecydował się, że też musi z nią porozmawiać, ale dopiero, gdy dojadą na miejsce. Chciał wiedzieć więcej, więc kiedy w końcu dotarli pod dom Mai, on wysiadł.

- Minho hyung, ja potem dojadę do domu sam. Mam coś do załatwienia - powiedział Han.

- No dobrze, uważaj na siebie. Yang siedź, podrzucę cię bezpośrednio do swojego mieszkania.

- Dzięki hyung.

Han pomógł z walizką od Mai i czekał
aż odjadą.

- A ty nie jedziesz z nimi? - spytała zaskoczona.

- Muszę z tobą porozmawiać.

- Jesteś dziś kolejną osobą, którą naszło na poważną rozmowę.

- Nie wiem jak zacząć - stwierdził drapiąc się po głowie.

- Najlepiej odrazu.

- Powiedziałaś mi, że nie masz chłopaka.

- Tak, bo nie mam. Do czego zmierzasz?

- Ale wiem, że kogoś lubisz.

- No nie, ty też mi przedstawisz teorię o miłości?

- Nie! Nie o to chodzi! - zawołał.

- To o co?

- To Felix albo któryś z chłopaków?

- A co cię tak to interesuje Jisung?

- Jak mnie to może nie interesować? Przecież cię pocałowałem i nie wybaczę sobie jak któregoś, tym zraniłem!

Maja miała ochotę się śmiać z tej sytuacji, która była jednym wielkim nieporozumieniem wynikającym z domysłów Hyunjina.

- Byłeś pijany i nie wiedziałeś, co robisz.

- To mnie nie usprawiedliwia.

- Jisung, to jest teoria Hyunjina oppy, który wciska mi, że mam szczególne uczucia do ciebie. Więc jak czujesz się winny, to tylko z powodu siebie samego - powiedziała.

Odwróciła się i zaczęła ciągnąć walizkę w stronę swojego mieszkania. Han dalej stał z zaskoczonym wyrazem twarzy.

- Idę do domu, bo jestem już zmęczona. Wracaj bezpiecznie! - zawołała.

- Ale jak to ja?! - zapytał doganiając ją.

- Stwierdził, że inaczej zachowujemy się w stosunku do siebie.

- Przecież ja dalej kocham Somi, jak mógł tak pomyśleć?

- Zapytaj go, nie mnie.

- Dobrze, zrobię to. Ale ty mnie nie lubisz w takim znaczeniu?

Maja zaśmiała się, była to dla niej naprawdę niezręczna rozmowa.

- Jisung traktuję cię jak przyjaciela. Obiecałam ci, że zawsze nim będę i nigdy w tobie się nie zakocham.

Han kiwnął głową ze zrozumieniem.

- Dobra idę, zjedz coś - powiedział żegnając się z nią.

Ona przystanęła patrząc jak on odchodzi i kieruje się w stronę dormu. Nie wiedziała do czego ta rozmowa była mu potrzebna, jednak miała nadzieję, że to, co udało im się wyjaśnić nie zepsuje ich przyjaźni.