KATLİAM

(51)

(Selim'in anlatımı)

Ne yapacağımı bilmiyordum. Birbirinden ölesiye nefret eden iki kardeş , sarılıp ağlıyorduk. Ondan nefret ediyordum ama yaşadıkları çok ağırdı. Özellikle babası.... Kim oğlunu cinsel arzuları için kullanır ki. Ama bu Fatih'in katil yada psikopat olduğu gerçeğini değiştirmiyor.
Fatih: Selim birşey söyle bana. Ne yapmalıyım?
Selim: Burağı rahat bırakabilirsin.
Fatih: Benimle dalga mı geçiyorsun? O olmadan nefes bile alamıyorum ve sen bana onu rahat bırakmamı söylüyorsun. Delirdin mi?
Selim: Tamam komple bırakamıyorsan onun istediklerini yap.
Boş gözlerle bana bakmaya başladı.
Selim: Onu ailesine götür.
Fatih: Onun tek ailesi BENIM!
Selim: Onun tek ailesi annesi. Ne sen , ne ben nede bir başkası. Onun tek ailesi ve ihtiyacı olan şey annesi.... Fatih ,  Onu annesine götür.
Fatih: Onu götürürsem elimden alıcaklar.
Selim: Neden acaba?! Bak Fatih sen onun artık hem kocası hemde babası değil misin? Onu senden alsalar bile kocası olarak hayır ama babası olarak gidip geri alabilirsin. Ne kadar annesi Sevim teyze olsa da kağıt üstünde senin adın geçerli. O yüzden polisler direk senin yanında durur.
Fatih: Öyle diyorsun.
Selim: Evet öyle diyorum. Hem sen demedin mi az önce sevdiğim adam gözlerimin önünde yok oluyor diye. Tamam işte senin için mükemmel bir fırsat. Bir günlüğüne onu annesine götür. Hem belki.... Seni sevmeye başlar.
Fatih: Eğer Burak beni cidden sevmeye başlıyacaksa neden olmasın. Tamam sen haklısın. Onu ailesine götürücem. Bir günlük.....
Selim: Burak çok sevinicek buna emin olabilirsin.
Fatih: Peki o iyi olacak mı?
Selim: Net birşey söyleyemem. Psikolojik olarak çökmüş durumda. Böyle zamanlarda çok üstüne gitme yanında dur. Alttan almaya çalış. Elleri çok derin kesilmemiş o yüzden dikiş artırmaya gerek yok ama her gün düzenli olarak pansuman yapıp sargı sarılması lazım. Ateşine gelecek olursak ta umarım düşer. Düşmezse hastaneye gitmek zorundayız.
Fatih: Iyi olup olmadığını nasıl anlayabilirim. Hastalık olarak ....
Selim: Ne demek bu şimdi?
Fatih: Ben ölümsüzüm o yüzden hiç hastalanmam ya da yaralanmam. Yaralansam bile yaralarım kendi kendine geçiyor. Bu olayları en son 10 yıl önce hissedebiliyordum. Artık hissetmiyorum.
Selim: Tamam sende Burağa sorarsın. Ama içten bir şekilde. O sana söyleyecektir. Benim artık kalkmam lazım son kez Burağın ateşini kontrol edeyim.

Yavaşça ayağa kalktım ve Burağın yanına gittim. Hala uyuyordu. Yanına ilerleyerek ateşini ölçtüm. 36.30 du. Ateşi düşmüştü neredeyse. Üstündeki bezleri suya sokup tekrar üstüne yerleştirdim. Artık burada işim bitmişti. Gitmeden önce son kez Burağa baktım. Ellerimle saçlarını karıştırdım ve kulağına yaklaşıp fısıltı eşliğinde konuşmaya başladım.
Selim: Seni bu hale getirdiğim.... Getirdiğimiz için özür dilerim..
Ve saçlarını öpüp odadan çıktım. Ayakkabılarımı giyerken Fatihe sürekli ateşini kontrol etmesi gerektiğini tembih ederek arabama bindim ve oradan uzaklaştım. Arabayı kullanırken bir yandan Volkan' ı aradım.
Selim: Volkan ne yaptınız?
Volkan: Valla şu an karakoldayız.
Selim: Karakolda mı?
Volkan: Endişelenecek birşey yok. Can tutuklandı onu çıkartmaya uğraşıyoruz. Aynı zamanda Mirayı da.
Selim: Herkes orada mı?
Volkan: Hayır. Gruplar halinde ayrıldık. Can tutuklandı. Ozanla ben onu almak için karakola geldik. Kerimle Sıla ise küpeyi alabilmek için adli tıbba gitti.
Selim: Mert. O nerede?
Volkan: O doğurdu ya.
Selim: Ne?
Volkan: Bu gerizekkalı Canın telefonunu almış Kerim Cana ulaşamayınca bu salağı aldı babama verdi. Ama varya sesleri duyman lazım benden bile fazla çıktı sesi.
Selim: O sıçtı dese-
Aniden önüme yaşlı bir kadın çıkınca frene bastım. Ama ona çarpıştım. Heryeri büyük bir gürültü kapladı.
Volkan: Selim o ses te neydi? Selim orada mısın? Selimmm!..
Anın şokuyla ne yapacağımı şaşırdım. Hemen arabadan indim ama kimse yoktu. Etrafıma bakınmaya başladım ama gene kimseyi göremedim. Kafamı kaldırıp arabaya bakınca o kadını gördüm. Sürücü koltuğunda oturuyordu.

: Selim Demirel.
Kadının ağzından çıkan sözler bu olmuştu....