Sevda büyük bir heyecanla kapıya koştu.
-Hoşgeldiniizz, dedi içtenlikle.
-Hoşbulduk sultanım, (dedi sarıldı annesine Eylül. Sonra Jülide'yi göstererek) Evet meşhur Jülide ve meşhur Sevda hanım
-Çok memnun oldum efendim. Sizinle tanışmak gerçekten güzel
-Lafı mı olur yavrum, dedi ve Jülide'ye sarıldı Sevda hanım sıkıca. Jülide Eylül'e baktı. Eylül bu durumdan memnundu. Gülüyordu arka planda.
-Kıskanıcam şimdi, kapıda kalmayalım içeri geçelim hadi, dedi Eylül.
Eylül yemeğin kokusuyla mest olmuştu. Mutfağa geçip hemen ne var diye kontrol etti.
-Yine döktürmüşsün anne ama ben sana demedim mi yorma kendini diye
-Olsun tatlı yorgunluk bunlar kızım, diye seslendi. Sevda Jülide'nin montunu aldı, salona geçtiler.
Eylül salona geçtiğinde babasını gördü. Annesiyle göz göze geldi. Babası kalktı. Eylül daha soğuk bir tavırla sarıldı. Jülide elini sıktı Halit'in. Yüzü asılmıştı. Eylül araya girdi.
-Babam Halit, bu memnun olmuş yüz ifadesi
-Jülide, benden memnun oldum, dedi kinayeli cümleyi bozarak. Zaten yeterince gergindi ortam fazlasına gerek yoktu.
Eylül karşı taraftaki koltuğa oturdu. Jülide onun yanına oturdu. Sevda hanım ortamı yumuşatmak için araya girdi.
-Ee nasıldı gününüz?
-Her zamanki gibi, dedi Eylül
-Sen hangi bölümde çalışıyorsun Jülide kızım
-Kadın hastalıkları ve doğumdayım
-Güzel bölüm
-Hıhı çok güzel, dedi Halit bey araya girerek
-Evet öyledir, dedi Jülide gülümsemesini bozmadan.
-Hadi kızlar gelin yemekleri getirelim acıkmışsınızdır, dedi Sevda hanım.
-Mükemmel olur sultanım, dedi Eylül.
Mutfağa geçtiler. Eylül hemen annesine döndü :
-Böyle anlamamıştık
-Anlaşmamızdan önce oldu bu
-Annee
Sevda hanım eline birkaç bir şey alıp içeri geçti. Jülide Eylül'e döndü.
-Şu güzel suratını asma güzel bir gece geçireceğiz. Böylesi daha iyi oldu.
-Emin misin? Bana hiç iyi gibi gelmiyor. (Jülide Eylül başından tuttu yavaşça gözlerinin içine baktı)
-Her şey yolunda, tamam mı?, dedi Jülide, Eylül bu düşünceye teslim olmak istedi.
-Tamam
Jülide öptü yanağından hızlıca. Sevda hanıma yardım ettiler. Beraber sofrayı hazırladılar. Yemeklerini yemeye başladılar. Önce katı bir sessizlik hakimdi sonra Sevda hanımın tatlı karakteriyle o biraz bozuldu. Bir tane kedisi vardı. Sevda'nın. Tembelliği bırakıp o da gelmişti onların yanına. Jülide hayvanseverdi ama uzaktan. Kediyi görünce birazcık gerildi. Çok yaklaşmasını istemiyordu.
-Korkuyorum deme bana, dedi Eylül gülerek.
-Korku demeyelim ona ama çok hoşlandığım söylenemez. O da benden hoşlanmıyor baksana.
-Ya sen... Nasıl ya (Kediyi eline aldı) şu tatlığa bak Jülide. (Hafif yaklaştırdı.)
-Çok yaklaştırmazsan Eylül. Aileden gelen bir huy diyelim.
-Tamam küsüyoruz paşa ona sen merak etme, kediyi alıp içeri götürdü Eylül.
-Aileden gelen huy derken?, dedi Halit bey
-Annem temizliğe takıntılıydı biraz, izin vermezdi ben küçükken. Büyüyüncede onu aşmak zor oluyor. Hem kediler ve köpekler birçok hastalığa yol açabilecek etkenler taşıyor. Bunu düşününce olmuyor.
-Paşanın aşıları tam yok öyle şeyleri ben çok dikkatliyimdir, dedi Sevda güven vermek istercesine
-Ona şüphem yok ama uzaktan daha iyi, dedi zoraki bir gülümsemeyle Jülide
-Ailen nerede?, diye bir anda sordu Halit. Eylül'de gelmişti.
-Yoklar, dedi Jülide kaçamak bir cevapla.
-Yoklar derken vefat mı ettiler, dedi Halit.
-Ayrıldı yollarımız diyeyim
-Aile ile yollar ayrılırmıymış? Aile bu hayattaki en önemli şey.
-Öyle ama bazen ailenle bile isteklerin farklı olabiliyor.
-İstekler farklıda olsa bir olmak demektir aile.
-Kapatalım mı bu konuyu? Sizde boşandınız sonuçta. Ve istekler farklı olunca hep kalınamıyor baba, diye araya girdi Eylül.
-Şurada sohbet etmeye çalışıyoruz, dedi Halit.
-Başka şeylerden konuş o zaman baba, lütfen!, dedi Eylül
-Sorun yok, dedi Jülide. Eylül ters bakış attı Jülide'ye. Hafif bir sessizlik oldu.
-Ee Kerim ne yapıyor, dedi Halit bey.
-İyi çok iyi, dedi Eylül.
-İyi, çok iyi bir delikanlı bir ara onunlada yemek yiyelim özledim, dedi
-Zannetmiyorum, dedi Eylül. Sert rüzgarlar tekrar esmeye başlamıştı. Sevda hemen araya girdi.
-Tamam boşverin Kerim'i ee Jülide kızım nereliydin sen?
-Ankara
-İzmir'e nasıl geldin?
-Üniversitede buradaydım. Gelince şehre aşık oluyor insan. Bırakamıyor.
-Öyledir İzmir
