••
Huzursuz derin bir uyku beni içine çekmeyi bırakmıştı. Gözlerimi açarken saçımda ve yüzümde gezinen parmakların sahibini tanıyordum. Rahatlatan kokusu burnumdaydı. Güven kokuyordu.
Kıpırdanan gözlerimi kısa bir an açıp yeniden kapattım. Alnıma sıcak dudaklarını bastırmış yanağımı okşamaya başlamıştı.
-"Asil"
Kurumuş dudaklarımdan ismini fısıldadığım zaman elini karnımda duran elime koydu.
-"Buradayım güzelim."
Vücudumda daha önce bilmediğim bir uyuşukluk hissi vardı. Kendimi verip düşüncelerimi yönetemiyordum. Aklım ruhum devre dışı kalmış gibiydi.
Tek bildiğim Asil yanımdayken iyi olduğumdu.
Ya giderse?
-"Gitme."dediğimde yanağım süzülen bir damla yaşımla ıslanmıştı.
Gözyaşıma tüy kadar hafif bir buse kondurdu.
-"Gitmiyorum korkma."
Üstlerine beton dökülmüş hissi veren göz kapaklarımı açamadığım için yine uykuya yenik düşmüştüm.
'
Karanlık odada araladığım gözlerim bu defa daha kolay aralandı. Üstümdeki ağırlık hissiyatı kaybolmuştu.
Başımı ağrıtacak kadar yoğun olan düşünceler bir bir belirdi. Kaşlarımı çattığında göğüs oluğuma vuran sıcak nefesi fark ettim.
Derin bir nefes alarak elimi kaldırdım.
Asil
Yanağını omzumla yastık arasına yaslamış uyuyordu. Hafifçe başımı kaldırmak istedim ama uyanır korkusuyla yapamadım.
Elimi yanağına bıraktım ve ona hissettirmemeye çalışarak sakallı yüzünü parmaklarımla sevdim okşadım.
Yüzü soğuktu. Üstümdeki örtüyü ona örtmek için hareketlendiğimde kıpırdanmıştı. Yinede durmadım ve yatağımı kaplayan bedenini örttüm.
-"Lavin." Dudaklarından boğuk çıkan ismim sonucu yatağa geri yatıp omzuna doğru elimi koydum. Sanki varlığımı hissetmiş gibi boyun girintime yüzünü yerleştirmişti.
Şuan belki de burada babam vardı.
Nasıl olabilirdi?
Nasıl?
O aylardır bir ölüydü! Bunu yapmış olamazdı.
Ben neden bunları yaşıyorum neden mutlu olamıyorum?
Her şey ama her şey birbirine girmişti. Benim artık kaldıracak gücüm kalmamıştı.
Dudağımı sertçe ısırıp yavaşça yataktan kalktım. Banyoya girdiğimde sessizce hıçkırıklarımı gizledim.
Boğuluyordum.
Bunlar sindireceğim şeyler değildi ki. Üstesinden gelmek için deli olmak lazımdı. Bana verilen bu hayata dair hiçbir dayanağım kalmamıştı.
Asil dışında
Yanlışlarla kötülüklerle dolu hayatım onu da karanlığa gömecekti. Muhtemelen o da bir gün alabileceğim en büyük yenilgime dönüşecekti.
Benim hiç ışığım yoktu. Hiç iyi giden bir yolum yoktu.
-"Lavin? Ne işin var yerde? Buz gibi olmuşsun."
