•
Hayata attığım güzel ve sağlam adımlarla yeni yollarda ilerliyordum. Kendimden emindim. Korkmuyordum ve en önemlisi hayata karşı çekincem yok denecek kadar azalmıştı.
Aradan bir gün daha geçtiğinde otelde işim kalmadığı için, ki zaten yoktu ben üretiyordum bu yüzden gitmem de sakınca yoktu.
Eşyalarımı bavullara yerleştirirken yanımda Minel vardı. Gitsem bile görüşeceğimize emin olarak sıcak bir dost daha edinmiştim.
-"Lavin?"
Aralık kapıdan giren bedeni görünce diz çöktüğüm yerden ona baktım. Minel katlı kıyafetlerimi bana uzatıyor ben yerleştiriyordum.
-"Gelsene."dedim. Kahvaltıdan beri yaklaşık iki saattir görmediğim yüzünü özlemiştim.
Gözleri Minel'e kısa bir an kaydı. Minel de çekingen bakışlarla bana bakınca tebessüm ettim.
-"Sonra gelirim."dedi Asil içeri adım atmadan.
-"Gelin siz lütfen bende geçiyordum."diyerek oturduğu yataktan kalktı Minel.
-"Yok sorun değil siz devam edin. Kaan'la bir şeyler içeceğiz. Bittiğinde haber verirsin."derken yüzüne gözüne ve seksi mimiklerine hayranlıkla bakıyordum.
-"Olur."dedim başımı sallayarak.
Asil'in gidişiyle geri oturan Minel'e döndüm.
-"Yanlış anlamazsan...aranızda kaç yaş var diye merak ediyorum."derken zar zor sorduğu için gülümsedim.
-"Sorun değil. 12 yaş var."dediğimde kaşlarını havaya kaldırdı.
-"Az değilmiş ama biliyor musun hiç göze batmıyor. O kadar uyumlu ve birbirinize ait duruyorsunuz ki çok sevimli!"
Utanıp sessizce kıkırdadım ve başımı eğdim. Bavula koyduğum son parçayı yerleştirirken ikimizi dışarıdan bir gözle hayal ediyordum.
-"Pek sorun olmuyor."dedim.
-"Düğüne bir davetiye beklerim artık."dedi gülerek.
Küçük bir gülümseme gösterdim.
-"Evlenmeye nasıl karar verilir?"diye sorarken bu konuda değil konuşmak düşünmek bile utandırıcı ve bana uzak bir konuydu.
-"Ne yani hiç konuşmadınız mı?"
Başımı iki yana sallayıp dudaklarımı birbirine bastırdım.
-"Yani...nasıl desem her insan farklıdır tabii. Ama birlikteliklerde bu istek daima olur ve o yönde ilerlenir. Biz mesela...daha yeni tanıştığımızda bile Adem hep yuva kurma isteğini dile getiriyordu."
Kendilerini anlatırken normal insan olmadığımızı düşünüyordum. Evlilik hakkında fikrim yoktu. O yola nasıl girilir onu da bilmiyordum. Hiç gerçek bir evliliğe şahit olmamıştım ve kendimi evlenirken de hayal etmemiştim.
Karı koca olmak?
Nasıl olurdu ki acaba?
-"Evlilik güzel bir şey. Gözünü korkutmasın. Dışarıdan eş olarak görünmek,bir aile kurmaya başlamak...eğer doğru kişiyle olursa muazzam oluyor." Sesinden ve yüzünden akan mutluluk beni de gülümsetti.
-"Güzeldir eminim."dedim mırıldanarak.
Hiçbir eşyam kalmadığında Minel ile son kez vedalaşıyordum ki Zeynep gelmişti. İkisi de vedalaştıktan sonra otel görevlisi hepimizin bavullarını arabalara yerleştirmişti.
Herkesle son bir kaç söz konuşmaya özen gösterdim. Arabaya binerken biraz buruktum. Güzel anılar biriktirdiğim bu yerden yine hayatımın en güzel yanıyla ayrılıyordum.
