•
-"Burada çalışmaya devam etmek istiyorum."
Daldığı dosyalar arasında yaklaşık bir saattir olduğu gibi yine ters ters baktı. Gece vakti evinden alınan bir kız babası olarak haliyle sinirliydi..
-"Erkek arkadaşının izin vereceğine dair şüphelerim var."dedi iğneleyerek.
-"Baba..onca lafına rağmen yine geldim. Artık anla."
Kalın dosya kapağını kapatıp ellerini masada birleştirdi.
-"Neyi anlayacağım? Senden 12 yaş büyük bir adama aşık olduğun saçmalığını mı? Yada onun seni sevdiğine dair olan yalanı mı?"
-"Neden yalan olsun?"diye sordum ciddiyetle.
-"Kızım sen aptal mısın? O adam en fazla seninle gönül eğlendirir. Sonra bende onu boğarak öldürürüm hayalin burada biter. Ne bekliyorsun? Sana kul köle olmasını mı? Erkekler hakkında bildiğin ne var?" Sesi git gide yükselince oturduğum koltuğa sinmek zorunda kaldım.
-"Sadece bir şans versen? En azından mutlu olduğumu görebilmen için."diye mırıldanırken yüzüne bakamıyordum.
Sıkıntılı görünen yüzünü ellerinin arasına alarak sıvazladı.
-"Bir sürü işim var. Bir de senin hayatın hakkında endişe duyarak kendimi yormak istemiyorum Lavin. Evimize git ve içimi rahat ettir."
-"Yine beni eve mi kilitleyeceksin? Dün yok saymıştın?"diye hatırlatmam onun sinirini çoğaltmış gibiydi.
-"Yok sayılmak isteseydin buraya gelmezdin."
Derin bir nefes alıp başımı dik tuttum.
-"Sende yok saymak konusunda ciddi olsaydın sabah korumalarımı geri göndermezdin."diye karşılık verdim.
Kaşlarını çatmasını beklerken pek de neşeli olmayan bir gülüş gösterdi.
-"Ayrı geçirdiğimiz zamanlar seni değiştirmiş gibi görünüyor."dedi bundan memnuniyetsiz olduğunu belli ederek.
-"Nasıl bir insan olmam gerektiğini öğreniyorum diyelim."dedim.
Bir şey söyleyecekken telefonum çaldığı için hem merak ederek hem de sinirlenerek kaşlarını çatmıştı. Çantamdan çıkarttığımda Asil olmasını beklerken ekranda dedem yazıyordu.
Dudağımın kenarını ısırıp aramayı yanıtladım. Aynı anda babamla göz gözeydik.
-"Efendim?"diyerek açtım.
-"Canım. Lavin ne yapıyorsun kızım? Daha önce de aradım ama ulaşamadım."
-"Evet..arayacaktım fakat aklımdan çıkmış dede."diyerek saç diplerimde elimi gezdirdim.
-"En son ki tatsızlıktan sonra görüşemedik. Seni görmek istiyorum biraz sohbet ederiz ne dersin? Hatta Hale ile bize akşam yemeğe gelin. Tabi..isterse Doğan da gelsin çok seviniriz." Sesi sonlara doğru kısılmış mahcubiyet içeriyordu.
Babamın gerginliğinden dolayı sırtımda bir soğukluk hissettim. Ellerini ritmik şekilde masaya vurarak beni dinliyordu.
-"Davetin için teşekkür ederim. Halama söylerim ama ben gelemeyeceğim."dedim hiç tereddüt etmeden.
Dedemi seviyordum. Bir aile ferdim olduğundan dolayı seviyordum. Ancak ne yaparsa yapsın benim babam olan oğullarını yıllar önce çok kırdıkları için onlarla artık görüşmek istemiyordum. En önemlisi babaannemin ayarı olmayan dili beni yormuştu. Bile bile kendimi onun karşısında küçük düşürmeyecektim.
-"Ne...Neden yavrum? Eğer Aynur yüzündense biliyorsun onu susturmak için elimden geleni yapıyorum."
Bakışlarımı kucağımda gezdirdim.
-"Artık pek önemi yok. Ben,beni aşağılaması için sizin yanınızda durmuyordum. Sadece ailem olduğunuzu sandığım içindi. Artık istemediğimi fark ettim üzgünüm."
