•
Gözlerim uyku için yalvarırken bedenimi serbest bıraktığım o esnada duyduğum ağlama sesiyle bende ağlamaya başlayacaktım.
-"Asil kalk."
Uykulu mırıltısına karşı yüzüne yastık bastırma isteğime zorla karşı koydum.
Çivi gibi adamdı. Şu bir ayda uykudan uyanamaz olmuştu.
Karen ahşap beşiğinde avazı çıktığı kadar ağlarken haliyle Arel'in ona eşlik etmesi uzun sürmedi.
Karen'i yatağa bırakıp hemen yanından Arel'i de aldım ve başlığa yaslandım. Asil zaten bir dakika içinde otomatik olarak uyanarak Karen'i kollarında sallarken ben emziriyordum.
Annelik bambaşka bir histi. Ben tatmadığım bu duyguyu şimdilerde iliklerime dek hissediyordum.
Henüz bir ayları dolmuştu. Çok ama çok yoruluyorduk. Fakat onların ağlamasıyla birlikte ben şükürler ediyordum.
Sağlıklılar ve kucağımızda bizimle birlikteler. Tek beklentileri saf bir sevgi.
Gülümseyip iri iri gözleriyle beni izleyen oğlumun alnını öptüm.
-"Tam olarak ne zaman sabaha kadar uyuyacaklar?"
Kıkırdayarak Arel'i göğsümden çektim ve gazını çıkartmak üzere babasına devrettim.
-"Galiba bu yakın zamanda olmayacak hayatım."diyerek Karen'i kucakladım. Diğer göğsümü geceliğimden çıkarttıktan sonra başımı kocama doğru yasladım. Hemen dudakları saçlarımın arasına yerleşmişti.
-"Sevişmeye de fırsatımız olmayacak gibi geliyor."
Edepsiz sözleriyle gözlerim irileşti. Uslanmaz bir adam.
-"Çocuklarımızın yanında çok ayıp."diye fısıldadım Karen'in saçını okşarken.
-"Onları nasıl yaptık kızım?"diyince başımı kaldırıp ona gülümsedim. Anı kaçırmadan dudaklarımı dudaklarına hapsetti.
Uzun öpücüğü beni pek ala sersemleştirmeye yetmişti.
Birbirimize sokulup yatma hayalimiz bu gece için imkansız görünüyordu. Tıpkı bir sonraki gecelerimiz gibi.
'
Baharın ısıtan güneşi altında bahçede koltukta otururken iki yanımda uyuyan oğullarıma baktım. Pusetlerine koymuş yüzlerini kapatmıştım. Fakat çıplak tombul ayakları güneşleniyordu.
Diğer taraflarda bebeklerime tatlı tatlı hırka ören halam ve öğrenmeye çalışan Hanzade hanım vardı.
Hemen çocuk yapmak yerine biraz zamana bırakmayı tercih eden Zeynep hamile olduğunu geçen hafta öğrenmişti. Henüz kimse bilmediği için bende sabırsızlıkla bekliyordum.
Hanzade hanım bir an önce öğrense iyi olurdu.
-"Asil nerede?"
-"Çiftliğin tadilatı zor oluyor. Neredeyse bütün gün orada."diye yanıtladım Hanzade hanımı.
Atlar gürültü ve yerlerinin işgalinden dolayı huzursuzluk çıkarttıkları için Asil ekstra yoruluyordu. Bu yüzden eve gelişi uzun sürüyordu.
Bu durumda ben birazcık sıkılıyor olabilirim.
Neyse ki bir süre halamlarla vakit geçirmiştim. Onların ayrılmasıyla miniklerimi Hanife ablaya bıraktım. Elbette önce karınlarını doyurmuştum. Ardından banyoya hızlıca girmiş rahatlatıcı bir duş almıştım.
