•
-"Şöyle bakıp durmayın."
Artık çıldırma eşiğine gelmiştim.
Şaşkınlıktan ne yapacağını şaşırıp neredeyse ağlama kıvamına gelen Minel'i Zeynep sakinleştirdikten sonra karşıma geçmiş beni izliyorlardı.
-"İyi misin sen?"diye yüzüncü kere sordular.
İyiyim sadece hamileyim.
-"Tabiki değilim. Ama birazdan da delireceğim."
Zaten bir nebze delirmiş kadar büyük bir sakinlikteydim. Uzun saatlerdir ağlama krizim tutmamıştı.
Doktorun söylediği gibi vücudum için yemeğimi yemiş yatakta ayaklarımı uzatarak oturuyordum.
-"Her şeyin farkındasın yani?"diye yüzüme baktı Zeynep.
Başımı salladım.
-"Peki ne yapacaksın? Yani bu..basit bir konu değil. Hayatınıza dokunacak bir gerçek."
Hiçbir şey düşünmüyordum. Sadece göğsümde pır pır eden içimde kıpırdanan hisse sahiptim. Sevdiğim adama ait bir parça.
Nasıl böyle kolay kabullenebilmiştim bilmiyorum. Sanki günlerdir bunu bekliyor gibi sakindim hafiflemiştim.
-"Hayatına karışmak kesinlikle bize düşmez. Ama gerçekten bir bebek istiyor musun?"
İlk defa bu kelimenin duyulmuş olmasıyla burnum sızlamaya başladı. Başımı eğerek kendimi tutmaya çalıştım.
Yine olmadı.
İki yanıma geçip sarılan kızların arasında içli içli ağlarken odaya Kaan girmiş bizi bu halde görünce gözlerini devirmişti.
-"Yarım saat yalnız bıraktım yine ağlama pozisyonu kurulmuş. Şu kızı üzmeyin demedim mi ben size? Bir çekilin."
İkisi büyük yatağın ucuna emekleyip geçtiğinde Kaan yanıma oturup omzuma sarıldı.
-"Lavin. Güzelim sence de tekrar konuşmamız gerekmiyor mu? Ne demek Asil bilmeyecek?!"diye sesini şaşkınlıkla yükseltti.
Yanaklarımı sildim başımı iki yana salladım.
-"Biz ayrıldık farkında değil misiniz?"dedikten sonra bunun acısı içimde cız edince duramayıp hıçkırdım.
-"Kapısına gidip ben hamileyim diyip ondan bir beklentiye girmeyeceğim!"dedim ağlaya ağlaya.
Saçlarımı okşayarak başımın üstünü öptü.
-"Canım benim beklenti hiç hoş bir kelime değil. Asil senin önüne paspas olur. İnan bana."
Başımı yeniden salladım.
-"Hayal kurma. Beni de kandırma. Bu dünyada bir tek ailem kendisi olduğunu bile bile beni burada yalnız bırakır mıydı? Söylesene bir kere bile gelip özür dilemez miydi? Bitti işte. Şimdi hiçbir şey yapmayacaksın. En azından şimdilik bilmeyecek. Asil'in ona ayak bağı olacak bir bebek istemeyeceğini biliyorsunuz. Ve ben asla aldırmayacağım. Aklınızda olan fikri silin. Ne yaşarsam yaşayayım bir cana kıymayacağım. O bizim..ikimizin mucizesi."
Ağlamaktan helak olmama rağmen yarım yamalak içimi dökmüş yataktan kalkmıştım. Kendimi bırakmamaya kararlıydım.
Banyoda elimi yüzümü yıkayarak odaya döndüğümde yine düşünceli düşünceli oturuyorlardı.
Onlara sırt çevirip camın önüne geçtim. Gerekirse yanlış başıma mücadele ederdim diye düşünürken Kaan'ın geniş kollarından sonra kızlar da beni sarıp sarmaladığında gözlerim sulanmıştı.
