Yeni bir hayattan merhaba.
Nasıl bir kurgu olacak neye dönüşecek birlikte yaşayıp göreceğiz.
Diliyorum ki içimize sinen güzel bir aşk hikâyesi olur ❤
Sizi seviyorum.
Bölüm sonunda düşüncelerinizi bekliyor olacağııımm
°
Dakikalardır durduğum camın önünden ayrılırken aklıma kazımak istercesine son kez baktım.
Çoğu zaman içime sığmayan hislerle kendimi attığım bu camın önü şimdi yine içimi boğuyordu.
Hayat vadeden ama benim hayatımı zindana çeviren orman manzarasından gözlerimi çektim.
Hayatımın hangi kısmı en kötüsüydü bilmiyorum. Fakat en çaresiz olduğum kısmına denk geldiğimi söylemeliyim.
Bir hafta önce gelen ve aslında hiç olmadığına inandığım fakat var olan dedem alt katta beni bekliyordu.
Kimsesi olmadığına inandırılan bir kız çocuğu olarak büyümüştüm. Babamdan başka kimsem yoktu.
Ama artık babam da yoktu.
Bulanıklaşan gözlerimi aceleci tavırla silip yatak odama baktım. Hayatım burasıydı.
-"Lavin hanım?"
Gözlerim kapıda beliren bedene döndü.
Bu kadar mıydı?
-"Her şey hazır. Gidebiliriz."
Göğsümü indirdim. Sahi nefes alabiliyor muydum?
Başımı belli belirsiz sallayıp Serdar'ın arkasından çıktım. Evimizden ayrılıyor oluşuma hüzünlenemeyecek kadar büyük dertlerim vardı.
Asansörle birlikte giriş kata indiğimizde salonda oturan dedem ayağa kalktı.
Evet dedem.
Yeni tanıştık.
Beni görünce günlerdir olduğu gibi gözleri parıldadı. Seviliyordum. Neden beni tanımayan birisi beni sevmişti?
Beni kimse sevmemişti ki.
Zaten aradığım sevgiye yenilip buradan gitmiyor muydum?
Artık bir ailem vardı. Varmış.
Babam hep kimsemiz yok demişti. İtalya'da doğmuş burada 22 yıldır yaşıyordum. Türkçe öğrenip babamın Türk olmasına rağmen hiç Türkiye'yi görmemiş olan ben bir aileye dahil olacaktım.
Neden babam gizlemişti?
-"İyi misin yavrum?"
Bir hafta önce babasını kaybetmiş birisi ne kadar iyi olabilirdi?
Evet kötü bir babaydı fakat babamdı işte. Tek ailemdi.
-"İyiyim." derken göz teması kurmadım. Hiç kimseyle göz teması kurmamam gerektiğini öğretilerek yaşamıştım.
Ben Lavin Merhaz.
Tehlikenin göbeği olan bir adamın görünmez kızıydım. Hiçbir yere ait olmayan,tek başına bahçeye bile çıkamayan bir kızdım. Şimdi ülke değiştiriyordum.
Elbette yanımdan ayrılmayan altı korumamla birlikte.
Babamın ölümüyle bütün mal varlığı,mirası,hayatı benim elime gelmişti.
