Stray Kids - reakcje

~ Pierwsze spotkanie ~

* Y/n - your name (twoje imię)

Bang Chan

Obudziłaś się późno, przez co musiałaś się zebrać dość szybko. Wiedziałaś już, że dzień nie będzie należał do tych przyjemnych. Gdy w końcu kierowałaś się do swojej pracy, jak zwykle musiałaś przejść obok wysokiego, oszklonego budynku. Widziałaś już swoje miejsce docelowe, więc był to jedyny punkt, na który zwracałaś uwagę. Chciałaś podbiec, kiedy nagle poczułaś mocne uderzenie w bok, przez co upadłaś.

- Przepraszam najmocniej. Nic ci nie jest? - wyciągnął w twoją stronę dłoń, aby pomóc ci wstać.

- Jest w porządku, przynajmniej tak mi się wydaję - otrzepałaś się z kurzu, a chłopak podniósł jeszcze twój telefon, uprzednio sprawdzając czy nie jest zepsuty, po czym ci go oddał. Ekran był lekko porysowany, jednak obeszło się bez większych szkód.

 - Kiedyś ci to wynagrodzę, obiecuję, ale teraz wybacz, trochę się spieszę - oznajmił i pobiegł w nieznanym ci kierunku. Chwilę jeszcze stałaś w miejscu, patrząc w stronę, w którą udał się chłopak. Szybko jednak się otrząsnęłaś, ponieważ prawie byłaś spóźniona. Stanęłaś za kasą, zauważając, że przez szyby idealnie widać miejsce, w którym zdarzył się incydent. Od czasu do czasu zerkałaś w tamtą stronę, ponieważ byłaś ciekawa, jak nieznajomy chce ci zrekompensować sytuację, gdyż nawet nie miałaś jego numeru.

Lee Know 

Z Minho znałaś się jeszcze ze szkoły. Choć prawda była taka, że nigdy nie byliście szczególnie blisko. Czasem zdarzyło się wam rzucić krótkie "cześć" na przywitanie, jednak rozmawialiście ze sobą jedynie wtedy, kiedy chłopak podchodził, aby zapytać o zadanie, którego rzekomo "zapomniał". Największą waszą interakcją w tych latach był moment, kiedy poprosił cię o wytłumaczenie jednego z tematów, którego kompletnie nie rozumiał. Oczywiście pomogłaś mu, dzięki czemu mógł uzyskać pozytywny wynik z testu, za co był ci bardzo wdzięczny. Podczas wspólnej nauki, wiele się o sobie dowiedzieliście. Koreańczyk przyznał ci się, że bardzo chciałby w przyszłości zostać idolem, obiecując ci, że jeśli zda to to zrobi. A gdy to osiągnie, da ci znać. Do tego jednak nie doszło, gdyż zaraz po ukończeniu szkoły wasze drogi kompletnie się rozeszły, a żadne z was o sobie już nie słyszało. Choć czasem zastanawiałaś się, jak wygląda teraz życie twojej starej klasy po upływie czasu.

Seo Changbin

Nie było to nic niezwykłego. Siedziałaś ze swoją przyjaciółką na co weekendowych plotkach. Spotykałyście się co tydzień, aby opowiedzieć o minionych dniach. W pewnym momencie do kawiarni weszło dwóch chłopaków. Nie zwróciłaś na to zbytnio uwagi, ponieważ nie było to nic nowego, co chwilę ktoś wchodził i wychodził. Jednak kiedy kątem oka zauważyłaś, jak jeden z nich siada po drugiej stronie budynku, nieprzerwanie na ciebie patrząc, odwróciłaś głowę w jego stronę. Złapaliście kontakt wzrokowy przez dłuższy czas, co spowodowało uśmiech na zarówno twojej, jak i jego twarzy. Nie mogłaś zaprzeczyć temu, że był przystojny i wpadł ci w oko, natomiast z czasem jego spojrzenie stało się uciążliwe. Pomimo że odwróciłaś się z powrotem do twojej towarzyszki, wciąż czułaś się niekomfortowo.

- On cię ciągle na mnie patrzy, ile można? - westchnęłaś, zajadając się ciastem.

- Kto? - zainteresowała się, rozglądając wokół i znajdując w końcu powód twojego zachowania. - Niezły jest.

- Wiem, ale mógłby przestać. A z resztą, chodźmy się przejść - zaproponowałaś, dopijając kawę. Dziewczyna skinęła głową i zaczęłyście się zbierać.