|| second installment of "habit series" ||
Solari Dominguez has a habit of biting her fingernails, especially at the times that she's nervous or guilty. It was a normal mannerism for everyone, not until Justine Klein Olivarez kissed her one day when...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Mukhang napapadalas ang paglabas ninyo ni Klein, ah?" unang sinabi ni Mama oras na matapos kaming magdasal bago mag-breakfast.
Tumikhim ako bago sumubo ng pagkain. "H-Hindi naman, 'Ma."
It's Thursday today. It's been a few days since Klein and I went to the Kart City Tarlac and since then, hindi ko na ulit binuksan ang topic ng tungkol sa aming dalawa.
I was afraid to know and to confirm that he doesn't want me back . . . yet. Well, he may be planning in the future but it still hurts me now that he's contented with being just friends with me.
After all the kisses we shared and the making love we did a few weeks ago . . . kontento pala siyang maging kaibigan lang ako.
"Siya rin ba yung naghatid sa 'yo noong . . . sobrang na-late ka ng uwi?"
Muntik na akong masamid dahil sa itinanong ni Mama. Bwisit na 'yan, kababanggit ko lang sa isip ko, naitanong naman niya kaagad ang tungkol do'n!
Tumikhim ako bago nag-iwas ng tingin. "Oo, Mama." I gulped. "Bakit pala?"
"Boyfriend mo na ba ulit 'yon?"
Napaangat ako ng tingin sa kan'ya. "H-Hindi! Mama, lumalabas lang naman kami! M-Magkaibigan lang kami ngayon!"
Mabilis na magbago ang ekspresyon ng mukha niya. Kung kanina, curious lang talaga siya, ngayon parang galit o dismayado siya sa akin.
Bakit? Gusto niya bang magkabalikan kami ni Klein?
Nagbuga siya ng malalim na buntonghininga bago uminom ng tubig.
"Sigurado kang lumalabas lang kayong dalawa?" tanong niya nang nakaangat ang kaliwang kilay. Hindi ako nakasagot. "Kung hindi naman pala kayo magbabalikan, bakit nagkikita pa kayo ng hanggang gabi at lumalabas, pumupunta sa kung saan nang kayong dalawa lang ang magkasama?"
Napaawang ang bibig ko dahil sa biglaang pag-iba ng tono niya. "Mama, ano bang gusto mo? Magkabalikan kami? Hindi kasi, Mama. Magkaibigan lang kami."
Muli siyang nagbuga ng malalim na buntonghininga. "Hanggang saan kayo dadalhin ng pagkakaibigang sinasabi mong 'yan, Solari?! Matalino ka! Alam mo kung anong tama at mali! Sa tingin mo, tama 'yang ginagawa ninyo ha?!"
Hindi ako makapagsalita. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit biglang naging ganito si Mama ngayong umaga samantala maayos naman siya makitungo sa akin kanina. Bigla na lang siyang nagagalit nang wala namang dahilan.
"Mama . . ." I sighed. "Ano bang sinasabi mo? Bakit ka ba nagagalit? Hindi ko maintindihan. Ipaliwanag mo naman sa akin," mahinahong saad ko.
Humigpit ang hawak niya sa kutsara't tinidor bago padabog itong binitiwan, dahilan para mapapikit ako nang mariin. Itinuon niya ang buong atensyon sa akin habang tinititigan ako ng galit niyang mga mata.
