Chapter 14

132 6 0
                                    

❝ Dumarami ang mga ginagawa mo.

Hindi ko maintindihan kung para saan 'yon.

Gulong-gulo ako noon.

Pero sa paglipas ng mga araw at buwan

Sa wakas, naintindihan ko na ang lahat. ❞

 ❞

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.


Napaligon ako nang kumatok si Mama sa pinto. Ilang sandali pa, bumukas na ito saka siya pumasok. Nagulat pa siya nang makitang gising na ako.

"Ohh? Gising ka na pala."

Ibinalik ko ang tingin sa salamin at itinuloy ang pag-a-apply ng lipstick. "Hindi na raw tuloy ang classmate ko sa appointment niya today kaya gagawa kami ng research ngayon sa kanila."

Nang makitang maayos na ako, inayos ko lang ulit ang suot na salamin bago kinuha ang maliit kong backpack, saka isinukbit. Tumingin ako sa suot kong relo.

10:15 a.m. na pala.

"Alis na ako, Mama!" sabi ko saka lumabas ng k'warto.

"Kumain ka muna!" paghabol niya sa akin.

"Nagkape na ako! Okay na 'yon!"

Narinig ko pa ang pagdidiwara niya habang pababa ako sa hagdan pero hindi ko na lang pinansin. It's too late for me to go to their house but I just felt the need to go . . . especially that the last thing he said last night before he fell asleep was he wanted to see me.

Hindi nga ako nakatulog kaagad kaiisip tungkol dito, eh.

I haven't been to their house yet pero pinaliwanag niya naman sa akin kung paano pumunta at kung anong kulay ng gate nila. Ibinigay niya rin sa akin ang complete address--with house number and a fucking zip code!--na para bang magpapadala ako sa kan'ya ng sulat.

The heck, Klein?

Nang makarating sa highway, naghintay ako ng jeep na masasakyan. Hindi rin naman nagtagal at may nakita ako na daraan sa barangay nina Klein kaya naman pinara ko kaagad 'yon bago sumakay.

Nang makapagbayad, nagpahinga na muna ako at ipinikit ang mga mata ko, tutal, medyo malayo pa naman.

Argh, ang sakit ng ulo ko!

Lately, dumadalas ang pagpupuyat ko, ha! Kung hindi sa calls with Klein, sa pag-iisip ng mga bagay tungkol sa kan'ya.

When did I start being all about him?!

After almost thirty minutes, pumara na ako dahil nakita ko ang simbahan na sinasabi niyang landmark malapit sa kanila. Nang makababa, hinanap ko ang kanto kung saan ako papasok para marating ang bahay nila. 

I walked, and walked, looking for the blue gate with an open garage. Sinundan ko lang din talaga ang house number ng bawat bahay na nadaraanan ko kaya naman naging madali lang para sa akin.

A Kiss To ReminisceTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon