«ក្លឹបជាកន្លែងរំសាយអារម្មណ៍!ជួយឲ្យស្រស់ស្រាយបាត់
ទុក្ខកង្វល់ តែខ្ញុំឆ្ងល់ណាស់ ហេតុអ្វីចូលក្លិបមិនសប្បាយចិត្ត
ដូចជាពេលនៅជាមួយលោក?»
«ចេះនិយាយពាក្យទាំងអស់នេះមកពីណា?អ្នកណាបង្រៀនហាស?»
«រស់នៅជាមួយមនុស្សប្រុសកក់ក្តៅ ផ្អែមល្ហែម ត្រូវតែ
ចេះនិយាយពាក្យផ្អែមល្ហែមខ្លះហើយ អូននិយាយត្រូវ
ទេ?»
«អូន?»
«យ៉េសប្ដី!!»
ជុងហ្គុក ផ្ទួនត្រង់ពាក្យអូន ព្រោះភ្លាមៗពេក មានអារម្មណ៍
ច្របូកច្របល់ ពិបាកទទួលយក ហេីយក៏ចង់បញ្ជាក់ឲ្យច្បាស់ថាត្រចៀករបស់គេមិនមានបញ្ហា។
ត្រចៀកគេនៅធម្មតា មិនមានបញ្ហាឡើយ ក្រោយក្មេង
កំពុងតែឱបចង្កេះខ្លួនពីក្រោយឆ្លើយតបវិញយ៉ាងលឿន
អ្វីដែលកាន់តែភ្ញាក់ផ្អើលគឺ ហៅគេប្ដីទៀតហើយ។
«ហុឹស!ឆ្កួត!»មុខសង្ហាបែរប្រសព្វមុខនឹងមុខតូចច្រមិចគួរឲ្យចង់ថេីបគ្រញិច រួចសេីចហុឹសៗពោលឡេីងថាឆ្កួតពេញៗមាត់ ទាំងដែលនៅក្នុងចិត្តរំភើបស្ទើរហោះទៅហេីយ។
«ហើយស្រឡាញ់អត់ចុះ?»កំលោះតូច ធ្វើមុខឃ្ជីឃ្យូត
ដាក់ប្រុសចាស់ សួរទៅគេដោយសំឡេងស្រាលស្រទន់បង្កប់ដោយភាពផ្អែមល្ហែម។
«អត់!»មួយម៉ាត់យ៉ាងខ្លី តែក៏អាចធ្វេីឲ្យអ្នកដែលញញឹម
ស្រស់មុននេះប្រែទៅជាស្រទន់ក្រៀមស្វិតវិញភ្លាមៗ។
អន់ចិត្តណាស់ ខំហៅប្ដីផង និយាយភាសាស្នេហាអូនបង
ផង គេនៅតែមេីលមិនឃេីញពីតម្លៃទៀត ហឺយ!!!គីម
ថេយ៉ុង អ្ហេីយ! កាត់ចិត្តទៅ។
«អ្ហឹស...ថយឲ្យឆ្ងាយទៅ!»ខឹងគេឆ្លើយថាអត់ស្រឡាញ់
ដៃស្រឡូនក៏រុញខ្នងមាំធំឌាំងឲ្យឃ្លាតឆ្ងាយពីខ្លួនប្រហែល
ពីរចំអាម ស្របបបូរមាត់ស្រែកដេញមិនឈប់។
«លេងដេញផងហេស?»
«អឺ..ដេញ!ឆាប់ចេញឲ្យផុតៗទៅ!!»ជុងហ្គុក ធ្វើជាញាក់
ស្មាបែបមិនខ្វល់ រួចបោះជំហានដេីរចេញពីបន្ទប់អ្នកជំងឺ
YOU ARE READING
បំពេរបេះដូងomega (ចប់)
Romantizmចុងភៅតូចម្នាក់នេះជាកម្មសិទ្ធិរបស់ខ្ញុំ ជាomega តូច ជាម្ដាយរបស់ កូនខ្ញុំ!ខ្ញុំនឹងមេីលថែ បំពេរបេះដូងomegaតូចមិនឲ្យមានស្នាម របួសសូម្បីតែប៉ុនចុងសរសៃសក់!
