«សុំបេីកប្រាក់ខែមុន យកលុយមកចូលក្លឹបដេីម្បីមករកមិត្ត!
ចុះឯណាមិត្ត?ហឹម? មិត្តអាម្នាក់កៀកកេីយគ្នានៅលេី
សាឡុងនោះមែនទេ!!!?»
«គឺ..»
«គឺស្អី?គឺដូរឈុតដែលខ្ញុំប្រាប់ឲ្យស្លៀកពាក់ ហេីយមក
ស្លៀកពាក់អាឈុតបញ្ចេញសាច់ស្ទេីរតែអស់មួយតួនេះ
ព្រោះហេតុផលមករកមិត្តទៀតមែនទេ!!!?បង្វិលខួរខ្ញុំ
ឆ្អែតហើយនៅ?»សម្ដីមួយម៉ាត់ៗរបស់គេ ដូចម្ជុលពិស
មកចាក់ក្នុងបេះដូងនាយកំលោះតូចយ៉ាងអ៊ីចឹង។ ទាំងឈឺ ទាំងផ្សារ ហើយក៏អួលណែនរកប្រាប់មិនត្រូវ ពេលគេខឹង
កម្រោលដាក់ មិនព្រមស្ដាប់ហេតុផលសោះបែបនេះ។
«លោកស្ដាប់ខ្ញុំសិនបានទេ!!!?»ថេយ៉ុង តម្លេីងសំឡេងស្រែកដាក់មនុស្សប្រុសចំពោះមុខជាលេីកដំបូង ព្រោះតែ
ទប់លែងជាប់។ ចំណែកអ្នកម្ខាងទៀតវិញ ពេលត្រូវក្មេង
ស្រែកគំហកដាក់ ក៏រឹតតែក្ដៅ ភ្លេីងនៅក្នុងដេីមទ្រូងកាន់
តែឆេះខ្លាំងសន្ធោសន្ធៅ គ្មានអ្នកណាអាចពន្លត់បានក្រៅ
ពីម្ចាស់ដេីមហេតុដែលធ្វេីឲ្យវាឆេះ។
«ប្រញាប់ទៅមើល យ៉ុងគី ទៅ!»គេមិនបានតបតនឹងសំណួររបចុងភៅតូច ថែមទាំងលេីករឿង អាល្អិត នៅ
ឯភូមិគ្រឹះមកដាក់មុខទៀត។ ហាក់ចង់បញ្ជាក់ឲ្យ ថេយ៉ុង
ដឹងថា គេគ្មានអ្វីត្រូវស្ដាប់ការបកស្រាយរបស់មនុស្សកុហក
បោកប្រាស់ឡេីយ។
«លោកទៅណា?ហេីយចុះខ្ញុំ? លោកៗ!!»
និយាយរួច គេក៏ជ្រែងហោប៉ៅខោនាំរាងកាយសង្ហាដេីរ
ចូលឡានបេីកចេញទៅបាត់ មិនព្រមងាកក្រោយមេីល
កំលោះតូចដែលឈរមេីលការចាកចេញរបស់គេទាំង
ដេីមទ្រូងហេងហាងឡេីយ។
កំលោះតូច ខាំមាត់ ឱនមុខចុះ លាក់បាំងភាពអន់ចិត្ត ទេីប
ដេីរទៅមាត់ផ្លូវហៅតាក់សុីជិះទៅភូមិគ្រឹះវិញ។ នៅតាមផ្លូវ
បន់ឲ្យតែឆាប់ដល់ ចង់ដឹងពីសុខទុក្ខកូន រឹតតែចង់ដោះ
ស្រាយគ្នាជាមួយ ជុងហ្គុក ឲ្យដាច់ស្រេច។ គេនៅមិនសុខ
ឡើយ បេីប្រុសម្នាក់នោះនៅតែយល់ច្រឡំមកលេីខ្លួន។
YOU ARE READING
បំពេរបេះដូងomega (ចប់)
Romantizmចុងភៅតូចម្នាក់នេះជាកម្មសិទ្ធិរបស់ខ្ញុំ ជាomega តូច ជាម្ដាយរបស់ កូនខ្ញុំ!ខ្ញុំនឹងមេីលថែ បំពេរបេះដូងomegaតូចមិនឲ្យមានស្នាម របួសសូម្បីតែប៉ុនចុងសរសៃសក់!
