«លុតជង្គង់សំពះបាតជេីងអូនទៅ!ពូហ៊ានទេ?អូនដឹង
ថាពូមិនធ្វើវាទេ-អ្ហុ៎ស»ថេយ៉ុង ភ្ញាក់ព្រើត លេីកដៃខ្ទប់មាត់
លេបពាក្យសម្ដីចូលទៅក្នុងពោះវិញ នៅពេលដែល ជុងហ្គុក លុតជង្គង់លេីកដៃសំពះខ្លួនពិតមែន។
ក្រឹប...
ស្នូរសំឡេងមនុស្សមាឌធំ ទម្លាក់ខ្លួនលុតជង្គង់មួយអស់
កម្លាំងទៅលេីឥដ្ឋការ៉ូឮសូរតែក្រឹប។ ខណៈបាតដៃទាំងគូលា ហើយផ្គុំចូលគ្នា ក្រាបសំពះបាតជេីងក្មេងនៅចំពោះដោយគ្មានអារម្មណ៍រារែកឫស្ដាយក្រោយសូម្បីតែបន្តិច។ ដេីម្បីឃាត់ដំណើរថេយ៉ុង និង កូនបាន សម្បត្តិត្រឹមឲ្យ
លុតជង្គង់លេីកដៃសំពះបាតជើងគិតថាគេមិនហ៊ានឫ?លេីសនេះរាប់រយដងក៏គេហ៊ានដែរ។
កំលោះតូច ឈានជើងទៅម្ខាងពីរជំហានគេចចេញពី
ការសំពះអង្វររបស់មនុស្សដែលខ្លួនធ្លាប់គិតថានឹងឲ្យសង
ការឈឺចាប់គ្រប់យ៉ាងនូវពេលដែលបានជួបគ្នាសាជាថ្មី។
ថ្ងៃនេះ ក៏ឈានមកដល់ គេព្រមលុតជង្គង់លេីកដៃសំពះបាតជើង តាមអ្វីដែលខ្លួនត្រូវការ ប៉ុន្តែសួរថាហេតុអ្វី?
ហេតុអ្វីមានអារម្មណ៍ថប់ដង្ហើមម្ល៉េះ? ហេតុអ្វីគេចចេញ?
ហេតុអ្វីបិទភ្នែកមិនហ៊ានមេីលរូបភាពគួរឲ្យសង្វេគរបស់គេ? ឯងគួរតែសប្បាយចិត្តណា គីម ថេយ៉ុង ។
«អ្ហឹក...»ទឹកភ្នែកអេីយទឹកភ្នែក!ស្រក់មិនព្រមឈប់សោះ ទោះបីម្រាមដៃស្រឡូនប្រឹងជូតយ៉ាងណាក៏ជូតមិនជ្រះ។
ជំហានខ្លីៗបោះចេញសំដៅទៅរកទូសម្លៀកបំពាក់ ហើយទាញយកខោអាវ ជាច្រើនដែលចាំបាច់ត្រូវការប្រេី
ប្រាស់ យកដាក់ចូលក្នុងវ៉ាលិស រួចស្ទុះទៅរេីរកគ្រឿងអលង្ការ និង របស់របរប្រើប្រាស់ផ្សេងទៀតយកមកញាត់
ឡើងណែន។
កាយខ្ពស់សង្ហា ងេីបឈរអស់កម្ពស់ សម្លឹងមេីលសកម្មភាពរបស់ក្មេងទាំងក្ដាប់ដៃចូលគ្នា បញ្ជាក់ពីអារម្មណ៍
ខឹងនាពេលនេះ។ ប៉ុន្ដែគេមិនឃាត់ បែរជានៅស្ងៀមរង់ចាំ
មេីលទៅវិញ ចង់ដឹងថាក្មេងដូចជា ថេយ៉ុង នឹងធ្វើអ្វីបន្ត។
YOU ARE READING
បំពេរបេះដូងomega (ចប់)
Roman d'amourចុងភៅតូចម្នាក់នេះជាកម្មសិទ្ធិរបស់ខ្ញុំ ជាomega តូច ជាម្ដាយរបស់ កូនខ្ញុំ!ខ្ញុំនឹងមេីលថែ បំពេរបេះដូងomegaតូចមិនឲ្យមានស្នាម របួសសូម្បីតែប៉ុនចុងសរសៃសក់!
