If-18(Z)

257 14 0
                                        

ဒီေန႕ေတာ့ ခါတိုင္းလိုပါဘဲ။ယမင္းေသာ္တစ္ေယာက္ ေစာေစာထကာဆိုင္သြားရန္ ဆိုင္းျပင္ေနေတာ့သည္။ မမအတြက္ မနက္စာျပင္ဆင္ေပးခဲ့ၿပီး နစ္ကီေလးကိုလည္း မနက္စာေကြၽးလိုက္ကာ
ထြက္လာလိုက္သည္။ မနက္စာကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း ထမင္းေၾကာ္ေပါ့။

အိမ္ကေနမနက္(၉)နာရီခြဲေလာက္ထြက္ခဲ့ၿပီး ဆိုင္ေရာက္ခ်ိန္ကေတာ့ ၁၁နာရီထိုးေတာ့မည္။ ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ဘယ္ရီဟာ ယမင္းေသာ္ကိုျမင္တာနဲ႕ သူ(မ)သင္တန္းသြားရန္ထြက္လာသည္။

"မေန႕က နင္ေျပာခိုင္းတာေလ။ ရတယ္သိလား။"

သူ(မ)ေရွ႕လာရပ္ေသာ ဘယ္ရီ႕အား သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕လိုက္လို႔ရေၾကာင္း ေျပာလိုက္သည္။

"ဝိုး တကယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ခရီးထြက္ရေတာ့မယ္။"

"အင္းေပါ့"

ေပ်ာ္ေနတဲ့စိတ္ကိုခဏထိန္းလိုက္ၿပီး လက္ကနာရီၾကည့္မိေတာ့ ေနာက္က်ေနၿပီ။

"ဒါနဲ႕ ငါသြားေတာ့မယ္။ ေနာက္က်ေနၿပီ။"

"အင္း ဂ႐ုစိုက္"

ယမင္းေသာ္လည္း ဘယ္ရီအားႏႈတ္ဆက္ကာ ဆိုင္ထဲဝင္ရင္းအလုပ္မ်ား စတင္လုပ္ေတာ့သည္။

...

အျပန္တြင္ေတာ့ လမ္းထိပ္ကMarketမွာ အစ္မျဖစ္သူ ဝယ္လာရန္မွာထားေသာ အရာမ်ားဝယ္ရန္ဆင္းလာသည္။

"ဘာေတြမွာလိုက္တာပါလိမ့္။"

ဦးႏွောက္က ဒီလိုေနရာဆို မေကာင္းေပ။ ေဈးဝယ္ဖို႔သြားတိုင္း စာနဲ႕ေရးမွတ္ေနရတဲ့ ယမင္းေသာ္ဟာ သခၤ်ာတြင္သာ ဉာဏ္ေကာင္းလြန္းခဲ့သည္။

ဘာေတြမွာလိုက္မွန္း လုံးဝမမွတ္မိေတာ့တာေၾကာင့္ အစ္မျဖစ္သူစီသာ ဖုန္းဆက္ေမးမွဘဲရေတာ့မည္။

"ဘာလဲ!"

ဖုန္းကိုင္ကိုင္ခ်င္း ထေအာ္ေသာယမင္းထြန္းဟာ တစ္ခါတေလ ဘာျဖစ္မွန္းမသိပါ။ သူ(မ)လည္း ပုံမွန္ေတာ့မဟုတ္ေလာက္ဘူး။

ဘယ္လိုေတာင္ေအာ္ေနတာလဲ။ လန့္လိုက္တာ။

"လန့္တာ မမရယ္။ ဘယ္လိုလုပ္ေအာ္ေနတာတုန္း။ ေအးေအးေဆးေဆးေလးေျပာစမ္းပါ။"

-အကယ်၍- (2)(Completed)Место, где живут истории. Откройте их для себя