If-9(Z)

280 19 0
                                    

အိမ္မွာတစ္ေယာက္တည္း စားလိုက္ေသာက္လိုက္လုပ္ရင္းျဖတ္သန္းေနတာ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဆိုင္မွာအလုပ္ဆင္းရမဲ့ေန႕ကိုေတာင္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ေရာက္လာခဲ့သည္။

ဒီေန႕ကစၿပီး ယမင္းေသာ္တစ္ေယာက္ သူ(မ)ရဲ႕ဆိုင္တြင္အလုပ္စဆင္းေတာ့မည္။ ဘယ္ရီက တနလၤာေန႕ကေန ေသာၾကာေန႕အထိမအားတာေၾကာင့္။ ဘယ္ရီက ေန႕လည္ကေန ညအထိ သင္တန္းတက္စရာရွိတယ္လို႔ေျပာလာတဲ့အတြက္ ေန႕လည္ကေန ဆိုင္ပိတ္တဲ့အထိ ယမင္းေသာ္လုပ္ေပးရမွာေပါ့။ စေနနဲ႕တနဂၤႏြေဆိုရင္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လုံးဆိုင္မွာရွိမွာေပါ့။

...

အိမ္ကေနမနက္(၈)နာရီေလာက္ထကာ ဆိုင္သြားရန္ျပင္ဆင္ရေတာ့သည္။ ပထမဦးဆုံးေန႕ကိုေနာက္မက်ေစခ်င္တာေၾကာင့္ပါ။ အညိုေရာင္ဝမ္းစက္တစ္ထည္ကိုဝတ္ဆင္လိုက္ၿပီး ဆံပင္ရွည္ေလးေတြကို က်စ္ဆံၿမီးက်စ္လိုက္သည္။

မနက္(၁၀)နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ အိမ္ကေနထြက္လာတာျဖစ္ၿပီး အခ်ိန္(၁)နာရီေလာက္ေမာင္းရတာေၾကာင့္ ဆိုင္ေရာက္ခ်ိန္ဟာ မနက္(၁၁)နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ရွိေသးသည္။ လမ္းမွာလည္းကားပိတ္တာပါသည္။ မနက္ပိုင္းေလးျဖစ္တဲ့အတြက္ ဆိုင္မွာလူနည္းေနေသးသည္။ ဆိုင္ေဘးေလးမွာဖြင့္ထားတဲ့ ပန္းဆိုင္ေလးကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ပန္းဝယ္သြားရင္ေကာင္းမလား။ ဆိုင္ေလးထဲဝင္ကာ ေဒစီပန္းစည္းေလးကိုဝင္ဝယ္လိုက္သည္။

ၿပီးတာနဲ႕ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးရွိေကာင္တာမွာ သူ(မ)ကိုေစာင့္ေနတဲ့ ဘယ္ရီ႕စီသာ တန္းတန္းမတ္မတ္လာလိုက္သည္။

"သြားေတာ့မလား။"

လက္ထဲက ေဒစီပန္းေလးေတြကို ေကာင္တာေပၚတင္ကာေမးလိုက္သည္။ ေကာင္တာေပၚက ပန္းအိုးေလးကို ဆြဲယူလိုက္သည္။

ဘယ္ရီက သူ(မ)လက္မွနာရီကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ.. "အင္း။ ၁၂နာရီ စမွာဆိုေပမဲ့ ကားၾကပ္မွာေၾကာက္လို႔။ ေစာေစာဘဲသြားလိုက္မယ္ ယမင္း။"

"အင္း သြားေလ။ ငါလာတာေၾကာင့္ ကားလမ္းကပိတ္ခ်င္ေနၿပီ။.ဒါနဲ႕ နင္တစ္ေယာက္တည္းလား အစ္ကိုေကာ"

အၿမဲတမ္း အသြားအျပန္ကို ဘယ္ရီေကာင္ေလးက တာဝန္ယူကာ လိုက္ပို႔လိုက္ႀကိဳလုပ္ေလ့ရွိတာေၾကာင့္ ေမးၾကည့္လိုက္သည္။

-အကယ်၍- (2)(Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon